တခ်ိန္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာ တတိယပိုင္း (ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလွဳိင္ျမင့္)

တခ်ိန္က ေရႊထီိးေဆာင္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာကို ေရးေနရင္း တျခား သူေတြက ေတာင္းဆိုလာလို႔ တျခားေခါင္းစဥ္ေတြ ကို ေရးေပးရတာရယ္ ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ရတာေတြက က်ေနာ္တို႔က သိပ္မွီလိုက္ေတာ့ ဂဂဏဏ မသိတာလည္း ပါပါတယ္။ အေတာ္ေလးကို ျပန္စဥ္းစား ေရးယူရတာပါ။ ရန္ကုန္မွာသာေရးရရင္ လူႀကီးသူမေတြကို ေမးျပီး အမ်ားႀကီး ေရးႏိုင္မွာပါ။ ဒီမွာေတာ့ လူႀကီးေတြ ရွိႀကေပမယ့္ အသြားအလာက ေ၀း သိပ္မေရာက္ျဖစ္တာလဲ ပါပါတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ ဒီမွာ အဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ ့က ခပ္ေ၀းေ၀းေနတာရယ္။ သူတို႔ လုပ္တာေတြ သိပ္အားမရေတာ့ ကီးမကိုက္ဘူး။ အျပတ္ေျပာထားတာ တိုက္ရမယ္ဆိုလာခဲ့မယ္။ ဘာကမ္ပိန္း ညာကမ္ပိန္း ဆိုေဆာရီး။ ကမ္ပိန္းဆိုတာ အားမကိုးခ်င္ဘူး။ ကိုယ္မွာ အစြယ္ရွိတယ္။ အဆိပ္ရွိတယ္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး တိုက္မွလည္းရမယ္။ ကိုယ့္အခ်ိန္ကို အလဟသတ္ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။ ကမ္ပိန္းေတြ လုပ္ေပးနိဳင္တာက နိဳင္ငံတကာမွာ ပိတ္ဆို႔ေရးျဖစ္လာေအာင္။ ဒါကိုလည္း က်ေနာ္က သေဘာမက်ဘူး။ လမ္းလႊဲေနတယ္ျမင္သူ။ (Sanction အေၾကာင္း ျပန္ဖတ္ခ်င္ရင္ http://www.demowaiyan.co.cc/2011/01/sanction_09.html)အဲဒါကို လက္ကိုင္ထားလို႔ န.အ.ဖ လူလို႔ ေျပာလို႔ပိုေကာင္းသြားတယ္။ ၂၀၀၈ -မွာ ကမ္ပိန္းတခုမွာ ပိတ္ဆို႔ေရးကို ဆန္ ့က်င္ေျပာလို ့ ဗို္လ္မတဦးက Anti-Sanction ကိုဒီမွာလာမေျပာနဲ႔ေျပာလို႔ သူတို႔ အစည္းအေ၀းကို တခါမွ မသြားေတာ့ဘူး။ အဲျမန္မာေတြဦးစီးတဲ့ဲ့ ရံုပံုေငြပြဲမွာ သူတို႔အလွဴလာခံတယ္။ က်ဳပ္ကလည္း လူရြတ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေပးမယ့္အစား ပိုက္ဆံကို ဆြဲျဖဲျပစ္လိုက္မယ္လို ့ေျပာလိုက္တယ္။ မတတ္နိဳင္ဘူး။

တခါတုန္းက က်ေနာ္ ထိုင္းကုမၼဏီတခုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကာႀကာေလး အႀကံေပး လုပ္ဖူးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကုမၼဏီနဲ႔ ႏြယ္လာတဲ့ ကုမၼဏီတခုက ၁၉၉၀- ခုႏွစ္လယ္ေလာက္မွာ ပ်ဥ္းမနားသႀကားစက္နဲ႔ ေဇယ်၀တီသႀကားစက္ စီမံကိန္းေတြကို ကန္ထရိုက္ေတြရပါတယ္။ ကန္ထရို္က္ စာခ်ဳပ္ျပီး မႀကာဘူး ပ်က္သြားရပါတယ္။ စာခ်ဳပ္မွာ ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္သားသား ေရးခ်မထားဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္ေအာင္နဲ႔ ပိုင္ရင္ျပီးတယ္ေပါ့။ နားလည္မႈ (Understanding) နဲ႔ အပိုင္ေပါ့။ ျပီးစာခ်ဳပ္လဲခ်ုဳပ္ျပီးေရာ အၾကပ္ခံရျပိး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ သြားႀကရရွာပါတယ္။ အဲဒီလိ္ု အျပတ္ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ က်ဳပ္က အျပတ္ တြန္းတယ္။ ဒါကို စိန္ေအာင္သားက ဖံုးဆက္ျပီး မင္းေသခ်င္လား ဘာလာေပါ့  မင္းႀကိဳက္တဲ့ေနရာ စိန္ေခၚလိုက္ ငါ့လာမစမ္းနဲ႔ ျပန္ေကာလိုက္တယ္။ မင္းတို႔လို သူခိုး (-ီး) ဘဲထင္တယ္ အျပတ္ ဆဲေပးလိုက္တယ္။ ေမးႀကည့္ပါ။ သူတို႔ကို ေပးထားရတဲ့ စာရင္းက ေဒၚလာ -၂သန္းေက်ာ္တယ္။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ရွိေနတာ ဘီဘီစီ ပို႔ျပီးမွ ခ်ိန္းတာ သြားမလို႔။

အဲဒီကုမၸဏီက လူတခ်ိဳ႕က တရက္ ဗီြဒီယို အေခြတခု ႀကည့္ငိုႀကတယ္။ ျပီးက်ေနာ့္ကို ရွင္းျပတယ္။ ဇာတ္လမ္းက တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ရုိမီယို-ဂ်ဴးလီယက္ ဇါတ္လမ္း။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္က မင္းသားေလးတပါးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေမာ္လျမိဳင္က ေဆးလိပ္သမေလး ျမျမ တို ့ရဲ့ ရင္နင့္ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇါတ္လမ္း။ ကာလ ကေတာ့ ရန္ကုန္ မွာ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ဖြင့္ျပီးစ အခ်ိန္ ေလာက္ကပါ။ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ မွတ္တမ္းေတြထဲမွာ ဒီမင္းသားေလး မွတ္တမ္း ရွိႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို ဗီြဒီယိုအေခြ ကိုေတာင္းေတာ့ ေပးပါမယ္ ေျပာထားတယ္။ ေနာက္ေပ်ာက္သြားေတာ့ မရလိုက္ေတာ့ဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္က ထိုင္းမွာ အဂၤလိပ္ေတြ ေရာက္ေနပါျပီ။ အဂၤလိပ္နဲ႔ ကုန္သြယ္ေရး ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေပါက္ေနႀကပါျပီ။ ထိုင္းမွာ (THE KING & I) ဇါတ္လမ္းဟာ ကမၻာေက်ာ္ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ျပီး ရုပ္ရွင္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ ျပန္ရိုက္ယူထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနဲ႔ရွိခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အေတာ္ေလး သိႀကပါတယ္။ သီခ်င္းေတြ လည္းရွိႀကတယ္။ ဇာတ္လမ္းလည္း ရွိႀကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္က ထိုင္းမင္းမ်ိဳး မင္းႏြယ္ေတြ တခ်ိဳ႕က အေနာက္ႏိုင္ငံေတြအထိ ပညာသင္ သြားႀကသူေတြ ရွိသလိုတခ်ိဳ႕က ျမန္မာျပည္ကိုလာျပီး ပညာသင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ျမန္မာဟာ ထိုင္းထက္ ေရွ႕ကေန ေျပးေနတာပါ။ အဲဒီမင္းသားေလးဟာ ေမာ္လျမိဳင္သူ ျမျမနဲ႔က ရန္ကုန္မွာ ဆံုႀကေလသလား ဒါမွမဟုတ္ ရန္ကုန္အလာ ေမာ္လျမိဳင္ကို ျဖတ္သန္းရလို႔  ေမာ္လျမိဳင္မွာဆံုႀကေလသလားေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ မင္းသားေလးဟာ ျမျမကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ တကယ္ကိုခ်စ္ရွာပါတယ္။ သူပညာစံုေတာ့ ခ်င္းမိုင္ ကိုျပန္ျပီး ျမျမကို လက္ထပ္ခြင့္ျပဳရန္ သူ႔မိဘေတြကို ပန္ႀကားရွာပါတယ္။ မိဘေတြက ဗမာလူမ်ိဳး ျဖစ္ေတာ့ ရန္စရွိတာက တပိုင္း သာမန္အရပ္သူလို႔ နားလည္ထားႀကေတာ့ သေဘာမတူႀကဘူး။

ဒါနဲ႔ မင္းသားေလးက ျမျမကို လာေခၚျပိး ခ်င္းမိုင္ ကို ေခၚသြားပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သေဘာမတူႀကလို႔ ဇြတ္ခြဲျပီး ျမျမကို ဇြတ္အတင္းအဓမၼ ေမာ္လျမိဳင္ကို ျပန္ပို႔လုိက္ပါတယ္။ မင္းသားေလးဟာ ျမျမစိတ္နဲ႔ ရင္ကြဲနာက်ျပီး သိပ္မႀကာခင္ ဖ်ားနာလာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လူႀကီးေတြက ျမျမကို ျပန္ေခၚေစပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို ့ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ျမျမ ဟာလဲ ရင္ကြဲနာက်လို႔ ဆံုးသြားရွာပါျပီ။  အဲဒါကို မင္းသားေလးက သိရေတာ့ ေျဖမဆည္ႏိုင္ဘဲ ရင္ကြဲနာနဲ႔ဘဲ ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။ သူက သူမေသခင္ေလးမွာ သူ႔ကို ျမျမ နဲ႔အတူ တဂူထဲ သျဂိုဳလ္ေပးရန္ အထပ္ထပ္ ပန္ႀကားျပီး ဆံုးသြားရွာပါတယ္။

အဲဒိေနာက္ သူ႔အေလာင္းကို ေမာ္လျမိဳင္ သယ္လာသည္လား ျမျမအရိုးကို ခ်င္းမုိင္ သယ္သြားသည္လားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သူတို႔ကို တဂူထဲမွာ သျဂိဳလ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကို သူတို႔ျမျမနဲ႔ ထိုင္းသံ ေႏွာေႏွာနဲ႔ တျမျမ ျမျမ နဲ႔ဆိုရင္း ငိုႀကတာပါ။ သူတို႔က ရိုမီယို-ဂ်ဴးလိယက္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ဇါတ္လမ္း ဒါကမွ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္တဲ့။ ျပီးေတာ့ ဟိုက အိပ္ေဆးနဲ႔ လႊဲျပီး အဆိပ္ေသာက္ေသႀကတာ။ အခ်ိန္ခန တျဖဳတ္အတြင္းကာလ။ ဒီက အခ်ိန္နဲ႔ကုစားတာကို ႏွစ္ဦးစလံုး ရင္ကြဲနာက်ေသတာဆိုျပိး တကယ့္အျဖစ္မွန္ ရီုမီယို-ဂ်ဴးလီယက္ ဆိုျပိး တကယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ႀကတာပါ။  ရိုၽမီယို မွာကလဲ ေခတ္အျပိဳင္ တိုင္းႏွစ္ခု လူမ်ိဳးေရး နယ္ပယ္ စိတ္ေတြေႀကာင့္ သေဘာမတူလို႔ အဆိပ္ေသာက္ ေသလိုက္ႀကတာ။ ဒီမွာကလည္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ ရန္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ႀကေတာ့ ရန္အျငိဳးနဲ႔ တကယ့္ အခ်စ္စစ္စစ္ကို ခြဲခဲ့လိုက္ႀကတာ။ ဒီကေတာ့ အခ်စ္စစ္ဒါဏ္နဲ႔ တကယ့္ ရင္ကြဲနာက် ေသရွာရတာ။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္အမွန္။ စိတ္ကူးယဥ္ ဇါတ္လမ္းမဟုတ္ဘူး။

ကေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ပညာသင္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား/သူေတြနဲ႔ ခ်င္းမိုင္ေရာက္ ေက်ာင္းသူ/သားေတြဆို ပိုသိႀကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အႏုပညာ စိတ္၀င္စားသူေတြ ႏွလံုးသား အခ်စ္အစစ္ကို တန္ဖိုးထားသူေတြ တကၠသိုလ္ စာတမ္းျပဳစုလိုသူေတြ ေလ့လာသင့္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။  ျမန္မာဇာတ္သဘင္ အတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း အခ်စ္စစ္ ဇာတ္လမ္း ရိုက္ကူးလို သူေတြအတြက္ လည္းေကာင္း အက်ိဳးရွိမည္ဟု ယူဆမိပါတယ္။ ထိုင္းျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံပူေပါင္း ရိုက္ကူးလိုက္ရရင္ ကမၻာေက်ာ္ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္လမ္းတခု အျဖစ္ ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ျမန္မာေတြ သန္းနဲ႔ ခ်ီျပီး ထိုင္းမွာ ေရာက္ေနတယ္။ အလုပ္လုပ္သူေကာ ပညာသင္သူေတြပါ တပံုႀကီး။ သူတို႔မွာလည္း ႏွလံုးသား ဇာတ္လမ္းေတြ တပံုႀကီး ရွိႀကပါမယ္။ သူတို႔နဲ႔တင္ အမ်ားႀကီး အားေပးႀကမွာပါဗ်ာ။

အဲဒါ အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလကကို ျမန္မာက ထိုင္းရဲ႕ေရွ႕ကေျပးေနတာပါ။ ကေန႔က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ ပညာေကာင္းေကာင္း ရလိုသူေတြ ေက်ာင္း စစ္စစ္ကို တက္လိုသူေတြ စင္ကာပူ အဂၤလန္ သြားေနႀကရပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ေျခမလွမ္းႏိုင္သူေတြ ထိုင္းမွာ သြားျပီး တကၠသိုလ္ တက္ေနႀကရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ရင္နာဖို႔ေကာင္းပါသလည္း။ တကယ္လို႔ ဦးေန၀င္းအာဏာ မသိမ္းဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ပညာေရးဟာ အာရွမွာ (အာရွတခုလံုးေနာ္) ထိပ္ဆံုး အဆင့္မွာ ရွိေနတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ပညာေရာင္းစားေနတဲ့ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ ကမာၻမွာ လက္မေထာင္ေနရမွာပါ။ ဘယ္သူမွ ပညာေရးမွာ က်ေနာ္တို႔ကို မေက်ာ္ႏိုင္ပါဘူး။

အဓိက က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အဂၤလိပ္စကားသံကို ပီသမႈဟာ အာရွမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ အခုခ်ိန္အထိ မယွဥ္နိဳင္ပါဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံမွ မယွဥ္နိဳင္တာ အခုခ်ိန္အထိပါ။ အခုက်ေနာ္တို႔ Australia မွာ ႏိုင္င္ငံစံုကလူေတြ နဲ႔ဆံုရပါတယ္။  ေက်ာင္းတက္ေနတံုးကေရာ အလုပ္ထဲမွာပါ။ မႀကာခဏ ေမးတတ္တယ္။ ဘိုေတြကအစ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာေတြက ဘိုကို ပီသေအာင္ ခနေလးအတြင္းေျပာတတ္ႀကတယ္။ ျမန္မာမွန္ရင္ ဘိုလိုမတတ္သူ ရွားတယ္ေပါ့။ IELTS အမွတ္ႀကည့္ရင္လဲ ျမန္မာေတြကထိပ္  ေနာင္ကိုလဲ အဂၤလိပ္စကားအသံမွာ ျမန္မာကို အာရွနိဳင္ငံေတြမွီဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေနာက္ မ.ဆ.လ ႏွစ္ဦးပိုင္းေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကၠသိုလ္ လာတက္ေနႀကတဲ့ မေလးရွား စင္ကာပူေတြ ရွိခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

စကားခ်ပ္( မႏွစ္က ၉လပိုင္း စင္ကာပူ ေရာက္စဥ္က ျမန္မာျပည္မွ ေခတၱေရာက္ရွိလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ေလးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး တစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရပါတယ္..။ အဲ့ဒီ့ဘဘဟာ သူလြတ္လပ္ေရးရျပီးစ စကာၤပူကို စစ္မစ္ရွင္အဖြဲ႔နဲ႔ ေခတၱေရာက္ရွိစဥ္မွာ စင္ကာပူလူမ်ိဳးေတြ လာေရာက္ ႏွဳတ္ဆက္ျပီး လာေရာက္ဂါရဝ ျပဳၾကပါတယ္တဲ့..။ လာေရာက္ဂါရဝ ျပဳၾကတဲ့ စင္ကာပူပညာရွင္ေတြရဲ႕ ျမန္မာျပည္က တကၠသိုလ္ေတြ သင္တန္းေတြမွာ လာေရာက္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၾကတဲ့ စင္ကာပူလူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္..။ သူတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လာေရာက္ ေျပာဆိုႏွဳတ္ဆက္ၾကတာပါ...။ ထိုစဥ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔ရတဲ့ စင္ကာပူ၊ မေလးရွားလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ လခေကာင္းေကာင္း ေနရာ႒ာန ေကာင္းေကာင္းမွာ အလုပ္အကိုင္ေတြ ရၾကပါတယ္တဲ့။ ထိုကာလမွ အႏွစ္၆၀ တဖန္ စင္ကာပူကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အထူးယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ရေၾကာင္း ခံစားခ်က္ အျပည္႔နဲ႔ ေျပာဆိုသြားခဲ့တာ ၾကားခဲ့ရပါတယ္..)

အာဏာမသိမ္းခင္ကာလနဲ႔ သိမ္းျပီးစကာလေတြမွာ ျမန္မာျပည္က ထြက္တဲ့ ႏိုင္လြန္အထည္ေတြ ေဂ်ာ္ဂ်က္ဆိုလား အစေတြက ထိုင္း၊ မေလးကို တင္ပို႔ ေနရတာပါ။ ထိုင္းမင္းသမိီးေတြက ျမန္မာအထည္ေတြ နဲ႔ရုပ္ရွင္ရိုက္ႀကရတာပါ။ (ဟံသာေအး အမွတ္တံဆိပ္မ်ားကိုသာ ေမး၀ယ္ႀကပါ) ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ေရဒီယိုအေပၚက ႀကားေနႀကရတာပါ။ ဂ်စ္ကား အပိုပစၥည္းေတြ ဘက္ထရီေတြ ရာဘာဖိနပ္ ေတြက ျမန္မာကေန ထိုင္းကို သြားေနႀကရတာပါ။

ေနာက္ဆံုးဗ်ာ ျမန္မာျပည္မွာ ဦးေန၀င္းေခတ္က ေရဒီယိုဇါတ္လမ္းေလးတခု မႀကာခန ျပန္လႊင့္တတ္တယ္။ သားလုပ္သူက အဂၤလန္ကို သြားပညာသင္တယ္။ အေဖ လုပ္သူက ေဆးတံႀကိဳက္တတ္ေတာ့ အဂၤလန္မွာက အဲဒီတုန္းက ေဆးတံက သိပ္နာမည္ႀကီးတာ။ အဲဒီေတာ့ အဂၤလန္က ျပန္ခါနီး ဖခင္အတြက္ ဘီလူးကၽြန္း (ေမာ္လျမိဳင္) ကထုတ္တဲ့ (ရြာလြတ္ရြာ) ေဆးတံက အဂၤလန္မ်ား အေတာ္ကို နာမည္ႀကီးေနတာ။  အဲဒါကို သူက ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာ နံမည္ေတြ မသိေတာ့ အဂၤလိပ္လို (YA-LUTT) ေဆးတံဆိုျပိး အဂၤလန္က အျပန္ အေဖကို တျမတ္တႏိုး လက္ေဆာင္ေပးပါေလေရာ။ အေဖလုပ္သူက တဟားဟားရယ္ျပီး ရွင္းျပလိုက္တာပါ။

အဲဒိတုန္းက ေရဒီယိုမွာ တနဂၤေႏြဆိုရင္ တခန္းရပ္ ျပဇာတ္ေလးေတြ လာတတ္တယ္။  သရုပ္ေဆာင္သူေတြရဲ  နာမည္ေတာ့ေမ့ကုန္ျပီ။ တနဂၤေႏြဆိုရင္ လူအေေတာ္မ်ားမ်ား နားေထာင္ႀကတဲ့ ရြာလြတ္ေေဆးတံ ဇာတ္လမ္းက အေတာ္ကို နာမည္ႀကိးတာပါ။ ေမာင္ - ျမနဲ႔ အေတာ္ကို လူႀကီးလူငယ္ေတြ ႀကိဳက္နွစ္သက္ႀကပါတယ္။ ဦးေန၀င္းဟာ အဲဒီရြာလြတ္ေဆးတံကို သူဘဲ ပ်က္စိးေအာင္ဖ်က္လိုက္ျပီး ေစ်းကြက္ႀကီး အခိုင္အမာရထားတာကို သ/မ၀ါယမ စံနစ္နဲ႔ လုပ္လိုက္တာ တခါထဲ မ်ိဳးကန္းသြားပါေလေရာ။ သူက သူဖ်က္လိုက္တာကို ရွက္ရမွန္းမသိဘူး။ အဲဒီဇါတ္လမ္းကို သူက ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳက္ေတာ့ ေရဒီယိုမွာ ခနခန လႊင့္ေပးတတ္တယ္။ အသိက အဲဒီေလာက္အထိ ေခါင္တာ။

ျမန္မာထြက္ကုန္ေတြက ဒါတင္ဘဲလားဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက အခုေရႊႊပုဇြန္မိသားစုရဲ႕ ငါးပိငံျပာရည္ ငါးေျခာက္လုပ္ငန္း ပုသိမ္ညႊန္႔ဘက္က (ပြင့္ေကာင္း) ဟာအေနာက္ႏိုင္ငံေတြအထိ ေပါက္ေနပါျပီ။ ဦးေန၀င္း အာဏာသိမ္းတာက တသက္လံုးေမြးလာတဲ့ ႀကက္ တမနက္နဲ႔ ရိုက္ခ်က္ပါဘဲ။ အခုခ်ိန္အထိ အဂၤလန္၊ ကေနဒါ၊ ဂ်ာမဏီတို႔မွာ ျမိတ္(MERGUI SALTED FISH, MERGUI PRAWN PASTE)  ျမိတ္ငါးပုတ္ေျခာက္ ျမိတ္ပုဇြန္ (မွ်င္)ငါးပိဆိုတာကို ထိုင္းကလုပ္စားေနတံုးပါ။ အခုခ်ိန္အထိလဲ MEGUI BLACK PRAWN ျမိတ္က်ားပုဇြန္ - ဆိုတာ ကမၻာမွာ ေစ်းအႀကိးဆံုး ပုဇြန္ထုပ္ႀကီးေတြကို ထိုင္းက အတည္ေပါက္နဲ႔ ေစ်းကြက္ကို လုပ္စားေနတုန္း။ ေရာင္းခ်ေနတံုးပါ။ မယံုရင္ အခုျမန္မာေတြ ထိုင္းမွာ တျပံဳႀကီး ေရာက္ေနႀကပါျပီ။ ေမးႀကည့္ပါ။ အခုထိုင္းေတြ လုပ္တဲ့ ငပုတ္ေျခာက္ (MERGUI SALTED FISH) ဆိုတာ ခဲထုပ္နဲ႔ ထုပ္ထားတာပါ။ ဖုတ္ျပီးသား ဆီစိမ္စားရံုပါ။ ေစ်းႀကီေတာ့ ေတာ္ရံုျမန္မာေတြ မကပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာကလုပ္တဲ့ တကယ့္ေကာင္းတဲ့ ငါးပုတ္ေျခာက္ကို နည္းနည္းေလးေတာင္ မမွီပါဘူး ။

ဒါတင္ဘဲလားဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္က မႏၱေလးဘီယာဟာ အခု နံမည္ႀကီးေနတဲ့ ထိုင္းက စင္ဂါဘီယာ ဖိလစ္ပိုင္ ဘီယာေတြ ကိုဘယ္သူမွ ႏွစ္ပုလင္း တပုလင္း အလိုက္ေပးရင္ေတာင္ မႀကဳိက္ႀကပါဘူး။ မႏၱေလးဘီယာဟာ ၁၉၇၄ ဦးသန္႔ အေရးအခင္း ျဖစ္ခ်ိန္အထိ  ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ကမၻာ့အဆင္ျမင့္ဆံုး ဘီယာေတြထဲမွာ စာရင္းသြင္းထားပါတယ္။ အဲဒါကို ဘီယာ ကုန္ႀကမ္းအားလံုးက အမ်ားစု ဂ်ာမဏီကေန ၀ယ္ယူတင္သြင္းရတာကို တခ်ိဳ႕အပင္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာစိုက္တယ္။ ကုနု္ႀကမ္းကို ျပည္တြင္းျဖစ္န႔ဲ အစားထိုးေပါ့။ ႏိုင္ငံျခားေငြ ေခၽြတာေရးလုပ္တယ္။ တခါ တခ်ိဳ႕ကုန္ႀကမ္းကို အမ်ားႀကီးဝယ္ေတာ့ ေစ်းသက္သာတယ္ဆိုျပိး အမ်ားႀကီး၀ယ္တယ္ ျမန္မာျပည္မွာတင္ သိမ္းေတာ့ ပိုးတက္ထိုးပါေလေရာ။ ကမၻာမွာကို နာမည္ရေနတဲ့ ဘီယာ ၇၄-ခုႏွစ္ေလာက္မွာတင္ျဗဳးံကနဲ တခါထဲ ပ်က္စီးရေတာ့တာပါဘဲ။

Mandalay brewery

Crown Prince Ka Naung

Mandalay plant was established in 1859 by the last Crown Prince Ka Naung for producing cannons, but has been changed by British into Beer Factory in 1886.

Edward Dyer was the first brewer . Since that time the factory was known as Dyer , Meakin ( Burma ) Brewery .

Takasago Beer Company from Japan ran the brewery in a short space of time of japanese occupation ( 1941-1945 WWII ) , so they renamed it to Takasago brewery , which later was converted into a miso and soy-sauce factory when raw materials came into short supply.

ဒီေနရာမွာမႏၱေလးဘီယာရဲ႕ရာဇဝင္ေလးကို လူငယ္ေလးေတြကို မွ်ခ်င္ပါတယ္။ မႏၱေလးဘီယာရဲ႕ အစက ရန္ကုန္ကပါ။ ျဗိတိသွ်ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္းကို သိမ္းျပီးတာနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ဘီယာခ်က္ စက္ရံုတည္ပါတယ္။ သူတို႔က ဘီယာက ေရေႏြးႀကမ္း သေဘာေပါ့။ အဲဒီမွာ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္း သိမ္းျပီးေရာ ေမျမိဳ႕ကို ရွာမေတြ႔ေသးဘူး။ မႏၱေလး က်ံဳးေရကို ဘီယာခ်က္ဖို႔ ရန္ကုန္ကို သယ္ျပီး စမ္းသပ္လိုက္တာ ပထမတန္းစားဘီယာ ရလာေတာ့ ရန္ကုန္ဘီယာခ်က္ စက္ရံုကိုမႏၱေလးကို (ခ်က္ခ်င္း)  ကိုေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ မႏၱေလးဘီယာရဲ႕ တံဆိပ္ကိုႀကည့္ပါ (ESTABLISHED- 1886-) ဆိုတာ အဲဒါဘဲ။ မႏၱေလးက်ံဳးေရက ထိုစဥ္က မႏၱလးအေရွက ရန္ကင္းနဲ႔ ရွမ္းရိုးမ ေတာင္တန္းေနကေန က်လာတဲ့ စိမ့္စမ္းေရေတြပါ။ အခုေတာ့ က်ံဳးကို စီးလာတဲ့ ေရနီေျမာင္းတလွ်ာက္မွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္တာ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ေနႀကတာ ဘီယာခ်က္ေနတဲ့ အစိုးရက ဒါကို တားျမစ္ရမွန္းေတာင္ မသိႀကပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒါကို ျပန္ထိန္းသိမ္းလိုက္ရင္ ကမၻာေက်ာ္ ဘက္ဝိုက္ဇာ (BUD-WEIZER) ဘီယာအရသာနဲ႔တူျပီး ပိုျပင္းရွရွ ရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဘီယာဟာ ကမၻာမွာ ျပန္ဦးေမာ့လာပါဦးမယ္။

အဲဒီပိုးဟပ္ခ်ီးေတြနဲ႔ ကုန္ႀကမ္းေတြပါထဲ့ ထုပ္လုပ္လိုက္တာ တခါထဲ (ပလံု) သြားပါေလေရာ။ အခု ဘီယာ ခ်က္ဖို႔ က်ဳံးေရကို ျပန္စံနစ္တက် လုပ္ႏိုင္ရင္ နာမည္ဟာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေထာင္လာပါမယ္။  ဘီယာဆိုတာ ဘီယာမခ်က္ခင္ အလင္ေဖါက္ရတာဆိုေတာ့ က်ဳးထဲက ေရေမွာ္ပင္ေတြ ေတာင္က်ေရထဲက ပိုးမႊားေလးေတြ ဘက္တီးရီးယားေလးေတြက ဘီယာအလင္အတြက္ အက်ိဳးျပဳေနတာပါ။ အလင္ကို အက်ိဳးျပဳေနတာ။ အခုက က်ဳံးေရထဲ ဆပ္ျပာရည္ေတြ စီး၀င္ေနတာ ကမၻာသိရင္ ျပီးပါေလေရာ။ သူတို႔ေခါင္းက ရွိသမွ် ဝိုက္ဖို႔က နံပတ္တစ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကည့္လုိက္ ညစ္ပတ္ေနဖို ့ ႏွစ္ပဲသံုးေနႀကတာ။ စီးပြားေရးမွာ မသံုးက်ေတာ့ တိုင္းျပည္က်တာ ဘာမွမဆန္းပါဘူး။

ေၾသာ္သန္းေရႊ တက္တက္ျပီခ်င္း စား၀တ္ေနေရးကို ေတာ္ေတာ္ပူပင္ပါတယ္။  ျမိဳ႕အ၀င္ေတြမွာဧရာမ ဆိုင္းဘုတ္ အစိမ္းေနာက္ခံေပၚမွာ စာလံုးက ေဆးအျဖဴနဲ႔ (စားလို႔ရတာ အကုန္စိုက္ / စားလို႔ရတာ အကုန္ေမြး) ေရးထားပါတယ္။ လွည္းကူးျမိဳ႕ အ၀င္မွာ ဘယ္သူက လက္ေဆာ့လိုက္တယ္ မသိဘူး။ (စ) လံုးေတြ အလယ္က အဆံေလးကို ေဆးျဖဴစုတ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေဆာင္ပုဒ္က (စါး) ကေန (ဝါး) ျဖစ္သြားျပီး (ဝါးလို႔ရတာ အကုန္၀ိုက္) ျဖစ္သြားပါေလးေရာ။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း လွည္းကူး ငါးဆူေတာင္မွာ ျခံလဲရွိ အလုပ္လဲရွိေတာ့ ေန႔စဥ္သြားေနရတာ။ တခါတခါ အဲဒီနားမွာ ထန္းရည္ေသာက္တတ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လို႔ အထင္ခံရေသးတယ္ ။

ေအာ္ေအာ္ ရီရတာေလးပါ။ လႈိင္/ သမိုင္းေကာလိပ္၀င္း ေရကန္ေဘးမွာေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ အနီေရာင္ နဲ႔ဆိုင္းဘုတ္က ေတာ္ေတာ္ေသးတယ္။ ဦးေန၀င္းအိမ္ဘက္ လွည့္ထားတာ ေရးထားတာက  အဖ်က္သမားကို ေခ်မႈန္းႀကတဲ့။ ေရးထားတဲ့အတိုင္း ေဆာ္ထဲ့တာ ခံလိုက္ရပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဖ်က္တာ ဘယ္သူလည္း ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး အသိဆံုးပါေနာ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတာင္ အခုက်ေနာ္ေျပာမွ သိႀကတာ မဟုတ္လား။ ဒီဆိုင္းဘုတ္ေလး သတိထားမိသူေတာင္ အလြန္ရွားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ အိမ္အနားမွာေတာ့ တပ္နဲ ့ျပည္သူျမဲႀကည္ျဖဴ ေသြးခြဲလာသူ ဒို႔ရန္သူ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေရးထားတာပါ။

ဒါနဲ႔ ေရႊထီးေဆာင္းတဲ့ေခတ္ကို ရာရာစစ သူခိုးေတြကလဲ တိုင္းျပည္ကို အခုေလာက္အထိ ဇက္ရဲလက္ရဲ မခိုးခင္က စိတ္ကူး အိမ္မက္ မက္ခဲ့ႀကပါေသးတယ္။ ၁၉၉၅-ခုႏွစ္က ေဒၚစုကို ပထမအႀကိမ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လႊတ္ေပးျပိးခါစကာလ ႀသဂုတ္လနဲ႔ စက္တင္ဘာလေတြမွာ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးေတြကေန ေတာင္ကိုးရီးယား ထိုင္၀မ္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားမွာ စစ္တပ္က အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္တာ အဲဒီသံုးႏိုင္ငံဟာ အာရွမွာ အာရွက်ားႀကီးေတြ ျဖစ္လာတယ္ေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာလည္း မႀကာခင္ဒီလိုဘဲ အာရွက်ား ျဖစ္လာပါေတာ့မယ္ေပါ့။ ဘယ္ရမလဲ က်ေနာ္တန္ျပန္ ေဆာင္းပါးေရး ျဖန္႔တာေပါ့ ။ က်ေနာ္ကေဆာင္းပါးေရးျပီး ျဖန္႔တဲ့ဇ ရွိသူ အိမ္ကို စာတိုက္တံဆိပ္တံုး အတုနဲ႔ ထုတယ္ ျပိးအိမ္မွာ ထိုးေပးထားခဲ့တယ္။ သူက က်ေနာ္ကို ဆရာ ေဆာင္းပါးေလး စာတိုက္ကရတယ္ဆိုျပီး ျပန္ေတာင္ျဖန္႔ ့လိုက္ေသးတယ္ ။

က်ေနာ္က ျပန္ေဆာ္ထဲ့တာ အဲဒီေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ကေလာင္နံမည္- စည္သူျငိမ္းေအး (ေနာက္မွသိတယ္ ေထာင္ထဲမွာ ဆံုးသြားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦး၀င္းေအာင္) က်ေနာ္ေရးထည္႔ လိုက္တာ စည္သူျငိမ္းေအးဆိုတဲ့ နာမည္ တခါထဲ ငုတ္သြားပါတယ္။ သူက ကိုယ္စီးတဲ့ အေကာင္ကို စီးသာစီးေနတာ နားရြက္အ၀ိုင္းလား နားရြက္ခၽြန္ခၽြန္လား ဆုိုတာေတာင္မသိရွာဘူး။ သူကိုးကားလိုက္တဲ့ သံုးႏိုင္ငံစလံုးက တရုတ္နဲ႔ ရန္သူေတြ။ ၁၉၉၅- ေရာက္မွ ကိုးရီးယားနဲ႔ ထိုင္၀မ္က တရုတ္နဲ႔ သံတမန္ စတင္ အဆက္အသြယ္ လုပ္ႀကတာ။ သံုးႏိုင္ငံစလံုးက အေမရိကန္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံနဲ႔ စီးပြားထိုးတက္ခဲ့ႀကတာ။ သူတို႔က အေမရိကန္နဲ႔ ရန္ဘက္ တရုတ္ဖင္ေပးေပါင္းေနႀကတာ။ ေျဗာင္းျပန္သြားေနတာကို ရည္ညႊန္းရတယ္လို႔ဗ်ာ။

ဒီသံုးႏိုင္ငံ စီးပြားေရး ေထာင္တက္လာတာကို မီဒီယာေတြမွာ ေရးေနၾကတာကို မသိရွာလို႔လား မသိဘူး။  ေျပာျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုးရီးယားႏိုင္ငံမွာက တကၠသိုလ္ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သူတို႔ MICHIGAN တကၠသိုလ္ကို ဦးစားေပးတယ္။ ေတာင္ကိုးရီးယား အစိုးရကက္ ဘိနက္အဖြဲ႔ထဲမွာ အဲဒီမီရွီဂန္ တကၠသိုလ္က ေဒါက္ဘြဲ႔ရက တဒါဇင္မကရွိလို႔ သူတို႔ Dirty Dozen from Michigan မီရွီဂန္က လူစုတ္တဒါဇင္လို႔ ေနာက္ေရးသားႀကပါတယ္။ ဒီလိုဘဲ တိုင္၀မ္မွာက်ေတာ့ သူတို႔ MASSACHUSETTS တကၠသိုလ္ကို တန္ဖိုးထားႀကတယ္။ သူတို႔ကက္ဘိနက္မွာ မက္ဆာခ်ဴးဆက္က ေဒါက္တာေတြက မ်ားလြန္းလို႔ Massachusetts Crooks မက္ဆာခ်ဴးကဘရုတ္ေတြလို႔ ေရးႀကပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ က်ေတာ့ BERKLEY တကၠသိုလ္ကိုတန္ဖိုးထားႀကျပိး အင္ဒိုနီးရွားမွာ ၁၉၉၅-ေလာက္က အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဘာကေလ တကၠသိုလ္ကဘြဲ႔ရထားတဲ့ ေဒါက္တာေတြက ၃၇၀၀/ ေက်ာ္ရွိေနတာမို႔ သူတို႔ကိုက်ေတာ့ Berkley Mafia ဘာကေလမားဖီးယားလို႔ကို ေျပာဆိုႀကတဲ့အထိ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရေတြ မ်ားတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ မတိုင္မွီေလးမွာ ေအာက္စဖို႔ OXFORD တကၠသိုလ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည့္ကို ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ခ်ီးျမွင့္လိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ဗိုလ္မ်ိဳးညြန္႔တို႔ စာေမးပြဲလည္း မေျဖဘဲနဲ႔ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ေပးတယ္ဆိုျပီး ဟာသ လုပ္ေနႀကပါတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ကို ေမးခြန္းေတြေျဖဆိုျပီးမွ ေပးရတယ္လို ့နားလည္ထားႀကပံု ေပၚေနတယ္။

က်ေနာ္က အဲဒီ့သံုးႏိုင္ငံ တိုးတက္လာတာ တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရးမွာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရေတြ အမ်ားႀကီး ရွိဖို႔လိုတယ္ ဆိုျပီးမီးေမာင္းထိုးျပလိုက္တာ တခါတည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္ ပီအိတ္ခ်္ဒီေတြ ေပးဖို႔ စတင္ေတာ့တာပါဘဲ။ အခုေတာ့ ေျပာေနႀကျပန္တယ္ ျမင္ျမင္သမွ် ပါေမာကၡ ဟိုလူဒီလူ ပါရဂူ လို႔ ေျပာယူရတဲ့အထိ ေဖါခ်င္းေသာခ်င္း ေပးခ်လိုက္ျပန္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက မထြက္ခင္ ပါရဂူဘြဲ႔ တက္ေနသူ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆံုလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ပါရဂူဘြဲ႔ ေပးေအာင္ လုပ္ေပးသူ သိတယ္ေနာ္လို႔ ေနာက္ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားကလည္းေလ အဖမ္းခံရတာ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္လို႔ ျပန္ေျပာႀကပါတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ကေန႔ ပါရဂူေတြေတာ့ ေမြးထုတ္ေနပါရဲ႔ ပါရဂူေတြရဲ႕ လစာက အိမ္စားရိတ္ေတာင္ မကာမိေနတာေတာ့ ျပန္မစဥ္းစားႀကဘူး။ ပါရဂူေတြမ်ားလာတာနဲ႔ တိုင္းျပည္ႀကီး တိုးတက္လာမယ္ ထင္တာကေတာ့ ကား၀ယ္ထားျပီး ဓါတ္ဆီမထည္႔ပဲ ခရီးေရာက္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။  ကေန႔ ပါရဂူေတြ ရတဲ့လစာက အစိုးရက ဓာတ္ဆီဖိုးေတာင္ မရွိ...။ ကားတစီးကို တလ ဓါတ္ဆီ ခြဲတမ္း- ဂါလံ-၆၀ ကို ၂၅၀၀-က်ပ္ေစ်းနဲ႔ ေပးပါတယ္ ။ ပါရဂူဆိုေတာ့ ကားရွိသင့္ျပီေလ။ တလဓါတ္ဆီ ခြဲတမ္း- ၆၀- ကိုထုတ္ဖို႔ ဓါတ္ဆီဖိုး သက္သက္တင္ ၁၅၀၀၀၀/-က်ပ္လိုေနပါတယ္ ။ ေပးထားတဲ့လစာက ၈၀၀၀၀/-က်ပ္။

အဲဒါေျပာတာပါ။ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရတရပ္ ေဖၚေဆာင္မယ္ဆိုတဲ့ သမၼတႀကီးကို လစာက သူတို႔ ေပးတဲ့ထားတဲ့ ဓါတ္ဆီခြဲတမ္း တ၀က္စာဘဲ ေပးထားျပီး လာဘ္စားတာ အေရးယူမယ္ဆိုေတာ့ အရပ္ကတို႔ ေၾသာ္ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ လုပ္သူသည္ စစ္ေရးအျမင္ရွိရမည္ ဆိုထားသူေတြက ေရဗူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး ေရပါတာဘဲ လိုခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ပံုစံကို မခြာခ်ေသးသမွ် က်ေနာ္တို ႏိုင္ငံၾကီး ေရႊႏိုင္ငံကို လွမ္းဖို႔ ေနေနသာသာ သူတပါးႏိုင္ငံသြား တရားမ၀င္ ကၽြန္ခံေနရသူေတြ တေန႔တျခား တိုးလာတာဘဲ ႀကားရပါမယ္။

သမၼတၾကီးဦးသိန္းစိန္ကို ေလးေလးနက္နက္ အႀကံျပဳလိုတာကေတာ့ က်ေနာ္ မႀကာခဏ ေရးတတ္ပါတယ္။  တိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုျပန္ႀကည့္ပါ။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြရဲ ့ေငြစကၠဴေတြမွာ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြကို ေငြစကၠဴေပၚ တင္ထားပါတယ္။ အဟိတ္ရိစာၦန္ကို ပူေဇာ္မထားပါဘူး။  တိရိစာၦန္ဆိုတာ လူေတြ ကိုးကြယ္သင့္တာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက လူေတြက ေငြစကၠဴေတြကို ကထိန္လို ပြဲသဘင္ေတြနဲ႔ အလွဴေတြမွာဆို ေငြပေဒသာပင္လွည္႔ ႀကေတာ့ လူေတြက အဟိတ္ တိရိစာၦန္ကို ပူေဇာ္ပသလိုအျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္ေနေတာ့ လူ႔ကံက ကုန္ပါေလေရာ။ Australia မွာဆို ႏိုင္ငံအတြက္ စြန္႔စားသူေတြကို ဂုဏ္ျပဳထားတာပါ။ သူတို႔မွာ လြတ္လပ္ေရး ရယူေပးရတဲ့ အျဖစ္မရွိေတာ့ တျခားနည္းနဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြပံုေတြ အမ်ားႀကီးကို တင္ထားတာပါ။ သတင္းစာေတြမွာလဲ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ပံုေတာင္ ရံဖန္ရံခါေလးမွ ပါလာပါတယ္။ လူေတြ အားကစားသမားေတြကို ဦးစားေပးေဖၚျပတာပါ။ အဲဒီလို ေတာ္ႀကသူေတြကို အသားေပးေဖၚျပတာက ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ တြန္းအား ေမာင္းႏွင္ အားၾကီး ဆိုတာ သမၼတႀကီး ကိုအသိေပး လိုပါတယ္။

ဒီမွာ သမၼတကေတာ္ ၀န္ႀကိးခ်ဳပ္ကေတာ္ ဘုန္ႀကီးဆြမ္းကပ္တာ ဘုရားပန္းလွဴတာမ်ိဳး လံုး၀မေဖၚျပပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က တကယ့္ကို ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ျပန္ဦးေမာ့လာေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ န.အ.ဖ လက္ထက္ကလို အဟိတိရိစာၦန္ကို ေငြစကၠဴေပးတင္ထားတာကို ပထမဆုံး ဖယ္ရွားပါ။ ျပီးခင္ဗ်ားတို႔ ယံုႀကည္ထားတဲ့ လက္ခံထားတဲ့ ေက်းဇူးႀကီမားသူ သူရဲေကာင္း (လူ) ပံုကိုတင္ပါလို႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုမွလို႔ က်ေနာ္ မေျပာလိုပါဘူး။ အဟိတ္ တိရိစာၦန္ ဆင္ျဖဴကိုးကြယ္ျပီး နတ္ျပည္တက္ဖို ့မေမွ်ာ္မွန္းပါနဲ႔လို႔။

ဒီလိုဘဲ အားကစားမွာလဲ ျပန္ႀကည့္ပါ။ ဗိုလ္ေန၀င္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားတာ မသိမသာ ေဘးေရာက္ေအာင္ ေအာင္ဆန္းအားကစားကြင္းကို စတင္ ဖယ္ခြာမႈ စတင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၇၄- အခု သု၀ဏၰ အားကစားကြင္း စီမံကိန္း စတင္လိုက္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွအားကစားပြဲေတာင္ မႏိုင္ေတာ့တာပါ။ ကေန႔ အခု ေအာင္ဆန္းကြင္းကို ျပန္ျပီး တိုးခ်ဲ ့လိုက္ပါ...။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ျပီဆိုတာကို ျပန္နားေထာင္ လာႏိုင္ပါမယ္။ သန္းေရႊ ဇြတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ၾကပ္ေျပးမွာ ျမန္မာနိဳင္ငံရဲ႕ အၾကီးဆံုး အားကစားကြင္းေတြ ႀကိဳက္္သေလာက္ ေဆာက္ပါ။ နင္တို႔ ၾကက္ဖရႈံးရံႈး ေႀကးဖလားနဲ႔ ႀကက္ေျခးတံုးဘဲ ဆိုဖို႔ျပင္ထားပါ။ ျမန္မာႏိုင္ျပီ တုိ႔ျမန္မာႏိုင္ ျပီဆိုတာ ျပတိုက္ထဲ သိမ္းထားလိုက္ပါ။

ေနာက္ စီးပြားေရး ဘာလုပ္ရမယ္ ေျပာလာသူေတြကို ေရႊထီးျပန္ေဆာင္းႏိုင္ဖို႔ လယ္သမားေတြဆန္စပါး ကမၻာကို ယွဥ္ေရာင္းႏိုင္ဖို႔က စပါးေတြကို ဖ.ဆ.ပ.လ ေခတ္ကလို လယ္ယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာ စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ လြပ္လပ္စြာေရာင္းခ်ခြင့္နဲ႔ တဆက္တည္း စပါးေတြကို ဧရာ၀တီတိုင္းမွာတင္ ႀကိတ္ခြဲ ျပီး ဧရာ၀တီတိုင္းကေနဘဲ ႏိုင္ငံျခားတင္ပို႔ဖို႔ ဆန္ကို အိတ္မသြတ္ဘဲ သေဘၤာ၀မ္းထဲ တိုက္ရိုက္ ေလာင္းထည္႔ႏိုင္တဲ့ စံနစ္ေတြ ေဖၚေဆာင္ေပးရင္ႏို င္ငံတကာဆန္ေစ်းနံဳးကို ရလာပါမယ္လို႔ ၁၉၉၅- ကထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းႀကည္ကို တင္ျပထားခဲ့ျပီးေႀကာင္းနဲ႔ အခုဆို ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေပၚလာရင္ တန္ခ်ိန္ ငါးေသာင္း တန္ခ်ိန္တသိန္းကို တမနက္တည္း ေလာင္းထဲ့ႏိုင္လာရင္ သေဘၤာဆိပ္ကမ္း ကပ္ရလို႔ ႀကာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ သက္သာသြားရင္ (သေဘၤာငွားခ) သက္သာတာက စပါးေစ်းကို ပိုရေစႏိုင္တာပါ။

ဒီလိုဘဲ ရန္ကုန္မွာလုပ္ရမယ့္ ရံုးအလုပ္ေတြကို ၾကပ္ေျပး ကိုေျပျပီး ၀န္ႀကီး အစည္းအေ၀း ဘာညာ စတာေတြကို မရွင္းႏိုင္ရင္ သူမ်ား တမနက္နဲ႔ ျပီးတဲ့ရံုးကိစၥ ကြန္ပ်ဴတာေလး ႏွိပ္လိုက္ရင္ျပီးတဲ့ကိစၥကို ျမန္မာေတြက ၾကပ္ေျပးကို ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ေျပးေနရတဲ့ စံနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္ေနသမွ် ဘြတ္အဲ ေအာ္ဖို႔သာ ျပင္ထားႀကပါလို႔။ ေရႊထီးေဆာင္းဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးႀကပါနဲ႔လို႔ အျပတ္ေျပာလိုပါတယ္။ ေရႊထီးေဆာင္း ဖို႔မေမွ်ာ္ႀကနဲ႔။ ေနျပည္ေေတာ္ဆိုျပီး လုပ္ေနတာကို လႊတ္ေတာ္မွာ ျပန္မသံုးသပ္ရဲေသးသမွ် ေရႊထီးကို စကားထဲေတာင္ ထည္႔မေျပာႀကနဲ႔။ ဗိုလ္ေရႊ စိတ္ထင္တိုင္း ရမ္းထားတာကို ျပန္မသံုးသပ္ရဲသမွ် မစၥတာေရႊ ကို ျပန္မေျပာရဲသမွ် မစၥတာေရႊ(ဟာ) နဲ႔ေထာင္းေနတာ ခံေနသမွ် ေရႊထီးေဆာင္းဖို႔ မေမွ်ာ္မွန္းႀကပါနဲ႔။ က်ေနာ္အေဖက စစ္ကိုင္း ျမင္းမူျမိဳ႕နဲ႔ ေညာင္ပင္၀န္း (မူးျမစ္ကူးတံတား) ႀကားက ထီးေဆာင္းရြာမွာ ေမြးပါတယ္။ ထီးေဆာင္းရြာသားပါ။

အားလံုးကို ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုပါတယ္။ ေရႊထီးေဆာင္းတဲ့ေခတ္က ကံကအစ မျပဳျပင္ မျမွင့္တင္သမွ် လူေတြ မူေတြ မျပင္သမွ်ကာလပတ္လံုး ဘယ္ေလာက္ဘဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား တဆယ္ဖိုးလုပ္လို႔ ငါးက်ပ္ဖိုးအဖတ္တင္ရန္ မလြယ္ပါ။ ကံကိုျပန္ျမွင့္တင္လိုက္ရင္ တက်ပ္ဖိုးလုပ္တာ ငါးက်ပ္ဖိုး တဆယ္ဖိုးရလာေစရပါမယ္။ က်ေနာ္ေရႊငါး အက်ိုဳးေပးတာ ကံပါ။ ျမန္မာအဆိုေတာင္ လူတိုင္း ႀကားဖူးႀကပါတယ္။ ကံမရွိ ဥာဏ္ရွိတိုင္းမြဲ ဆိုတာလိုပါဘဲ ။

ေရႊထီးေဆာင္းႏိုင္တဲ့ ေခတ္ျပန္ေရာက္ဖို ့က်ေနာ္တို ့တေတြထက္ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ရဲ ့အေမွ်ာ္အျမင္နဲ ့ သတၱိေပၚမွာ အမ်ားႀကီးမူတည္ေနပါေႀကာင္း ေျပာၾကားရင္း

အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္

လွဳိင္ျမင့္

တခ်ိန္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာ ဒုတိယပိုင္း

 ျပန္ဖတ္ခ်င္ရင္ 

http://www.demowaiyan.org/2011/05/blog-post_632.html