သူငယ္ခ်င္းထံ ေပးစာ
(ေဆာင္းပါးရွင္ ေအာင္မ်ိဳးထြန္း)
ဘူးသီးေတာင္ အက်ဥ္းေထာင္
ရခိုင္ၿပည္နယ္
၂၆၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္။
သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေဌးႀကြယ္
မေန႔ ေန႔လည္ခင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စိမ္းလဲ့ကန္သာဧည့္ရိပ္သာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ အစိုးရရဲ႕ ၿပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ႀကည္တို႔ ေတြ႔ဆံုစကားေၿပာႀကတယ္သူငယ္ခ်င္း။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူသိရွင္ႀကား ေတြ႔ႀကေတာ့မယ္လို႔ သိရတဲ့အခါ မင္းကို ေၿပးသတိရမိတယ္ကြာ။ မင္း ေယာက္ဖေတာ္ ၿဖိဳးမင္းသိန္းနဲ႔ ဘူးသီးေတာင္ အက်ဥ္းစခန္းကေန ပါးလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သ၀ဏ္လႊာကိုလည္း ဧရာ၀တီသတင္းက တစ္ဆင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၆)လ ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက ငါတို႔ေတြ သိခြင့္ရခဲ့တာေလးကို ၿပန္ေတြးၿဖစ္မိတယ္ ခ်စ္တီးေရ။
“ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ႔လိုက္ေနလို႔ မၿဖစ္ဘူး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို မလြဲမေသြ လုပ္ရမယ္၊ ေဒၚစုကို ၀န္းရံႀကရမယ္” လို႔ မင္းေၿပာခဲ့တယ္ေလ။ ၿမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြကို ရိုးသားစြာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းလိုတဲ့ ဆႏၵရွိႀကတဲ့သူတိုင္းရဲ ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပန္းတိုင္ကေတာ့ မင္းေၿပာတဲ့ စကားေတြပါဘဲ။
သူငယ္ခ်င္းေရ...
ခက္သားကလားကြာ။ တို႔ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဗံုးေတြ ခပ္စိတ္စိတ္ ေပါက္ကြဲႀကတုန္းက မိတ္ေဆြတစ္ဦးရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ေလးကို မင္းကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ “တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အခ်ိဳ႕က သူတို႔ လုပ္တာလို႔ ၀န္ခံရင္ေတာင္ ၿပည္သူေတြက ယံုမွ ယံုႀကပါ့မလားတဲ့”။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ခ်စ္တီး။ ၿပည္သူလူထုႀကီးရဲ့ ယံုႀကည္မႈ၊ မယံုႀကည္မႈကိစၥဆိုတာ ေက်ာသပ္ရင္သပ္ လုပ္လို႔မရသလို၊ ဆူးခက္နဲ႔ နာနာရိုက္လို႔လည္း ရတာမွ မဟုတ္ တာကြာ။ ၿဖတ္သန္းမႈဘ၀ေတြနဲ႔ ရင္းရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ ့စံပယ္ေတြ ပြင့္ရိုး ထံုးစံမရွိပါဘူး။
ည အိပ္ခါနီးတိုင္း၊ မနက္ မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင့္လိုက္တိုင္း ေထာင္ထဲေရာက္ေနႀကတဲ့ မင္းတို႔လို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားေတြကို ငါအၿမဲသတိရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ မင္းကို အိပ္မက္မက္တယ္။ အဲဒီ အိပ္မက္ဟာ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းဆိုရင္ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အတြင္းနက္နက္ကို ထိုးစိုက္ေနတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းဘဲ သူငယ္ခ်င္း။ တို႔ႏိုင္ငံဟာ ဆူးေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာ စူးေနရွာတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ ႏိုင္ငံႀကီးပါကြာ။ လက္ထိပ္ေၿခထိပ္မွာ ဆူးေသးေသးေလး စိုက္၀င္ေနရင္ေတာင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေနရထိုင္ရပ်က္ေနသလို ခံစားရတယ္ မဟုတ္လား။ မင္းတို႔လို အရြယ္ေကာင္း လူေတာ္ေတြ ၿမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေ၀းရာကို အပို႔ ခံထားရေလသမွ် တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈနဲ႔ တရားဥပေဒဆိုတာကို ငါတို႔ စိတ္ဒံုးဒံုးခ် မယံုႏိုင္ေသးဘူး။ ဘယ္လို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿခင္းကိုမွ အၿမင္မႀကည္လင္ ႏိုင္ေသးဘူးဆိုခဲ့ရင္ ငါတို႔ကို အဆိုးၿမင္၀ါဒီလို႔ တံဆိပ္ကပ္လည္း ေသတဖန္ သက္တဆံုးသာ ရႈၿမင္လိုက္ႀကရံုေပါ့ကြာ။ မင္းတို႔ လြတ္မွ ၿဖစ္မယ္။ အက်ဥ္းေထာင္နဲ႔ မင္းတို႔နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။
ခ်စ္တီးေရ...
ရွစ္ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔လည္း တစ္ေက်ာ့ၿပန္ နီးလာပါၿပီ။ ငါတို႔အုပ္စုကို “ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ သစၥာေဖာက္ ပုဆိန္ရိုးမ်ား”လို႔ အခု ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ ေထာက္လွန္းေရး တပ္မွဴးေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔က ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေ၀ဖန္ခဲ့တာ ဒီကေန႔တိုင္ မေမ့ႏိုင္ေသးဘူး။ ေပၚဦးတို႔ အုပ္စုကိုေတာ့ “ဗမာၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ေၿမေပၚေၿမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ” ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ သြတ္သြင္းထားတာလည္း ဦးခင္ညြန္႔ဘဲ။ မင္းတို႔ေရာ ဦးခင္ညြန္႔ေရာ အခု ႀကံ့ဖြံ ့အစိုးရရဲ ့ အက်ဥ္းသားေတြအၿဖစ္ ဘ၀တူေနႀကေပမယ့္ တခ်ိန္က်ရင္ “ပုဆိန္ရိုး၊ ကြန္ၿမဴနစ္” ကိစၥေတြလည္း ရွင္းလင္းၿဖည္ထုတ္ဖို႔ မၿဖစ္မေနလုပ္ႀကရဦးမယ္။ ဒါသည္လည္း ဆူးတစ္ေခ်ာင္း ဘဲလို ့ ငါတို ့ေတြ ယူဆထားၿပီးသားပါ။
၈၈ လူထုအံုႀကြမႈႀကီးကို “ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ ့အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုႀကၿခင္း” ဆိုတဲ့ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ အခန္း က႑ထဲက ဖယ္ရွားေမာင္းထုတ္ခ်င္ေနႀကတဲ့၊ “ပုဆိန္ရိုး ကြန္ၿမဴနစ္” ေခါင္းစဥ္ထဲ ဆြဲသြင္းထားခ်င္ေနႀကတဲ့ လူတစ္စု အခုထိ ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဧရာမအမွားဘဲလို႔ ေၿပာလိုက္ပါရေစ။ မေၿပလည္မႈေတြ၊ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြဟာ အဲဒီက စီးဆင္းလာတာဘဲသူငယ္ခ်င္း။ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားလို႔လား၊ အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့လို႔လား။
“ပုဆိန္ရိုး ကြန္ၿမဴနစ္ ေတြေဟ့၊ ေရွာင္ႀကရွားႀက” လို႔ ဦးခင္ညြန္႔ ရိုက္ႏွိပ္ေပးခဲ့တဲ့ တံဆိပ္ေတြကို ငါတို႔ ၿပည္သူလူထုႀကီးက ယံုႀကည္လက္ခံခဲ့ႀကလို႔လား။ ေၿပာၿခင္းေၿပာရရင္ ပုဆိန္ရိုး ကြန္ၿမဴနစ္ေတြသာ ပိုတိုးတိုး လာတယ္လို႔ ဆိုရမလားဘဲေနာ္။ ရွစ္ေလးလံုး လႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ႏြံမနစ္ဘူး။ ရာသီေတြေၿပာင္းေပမယ့္ ငါတို ့သမိုင္း မႏြမ္းဘူး၊ တည္ေစခန္႔ေစရမယ္။
ေမာင္ေဌးႀကြယ္ေရ...
ဘီဘီစီ သတင္းေထာက္ႀကီး ခရစ္တိုဖာဂါးနက္ကို သတိရတယ္ကြာ။ ၆- ၈- ၁၉၈၈ ရက္ေန ့က ဘီဘီစီ ၿမန္မာပိုင္းရဲ့ ညဘက္ ထုတ္လႊင့္ခ်က္ကို သတိရတယ္ကြာ။ အဲဒီေန႔က အင္တာဗ်ဴးမွာ ပါ၀င္ခဲ့ႀကတဲ့ သူေတြအားလံုးကို ဒီရက္ပိုင္းေတြ ေရာက္လာရင္ နင့္နင့္သီးသီး လြမ္းဆြတ္မိပါတယ္။ မင္းတစ္ေယာက္ထဲသာ ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရရဲ ့ အက်ဥ္းစခန္းမွာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံထားရၿပီး အမ်ားစုက ႏိုင္ငံၿခားမွာ၊ က်န္တဲ့ သံုးေယာက္ဘဲ ၿပည္တြင္းမွာ ရွိပါေတာ့တယ္။ မင္းကၿဖင့္ အလံေတြ လႊင့္တုန္း၊ လူးလြန္႔ နာက်င္တုန္း၊ တကယ့္ သံမဏိစိတ္ဓာတ္နဲ ့ ခရီးရွည္ထြက္ေနတုန္း။
ဘယ္လိုေတြ ခံရမယ္၊ ဘာေတြ ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ လံုးလံုးမစဥ္းစားဘဲ ငါတို႔ယံုႀကည္ရာကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ အရိုးရွင္းဆံုး လုပ္ခဲ့ႀကတဲ့သမိုင္းကို ႏွစ္(၂၀) ႀကာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခ်ာင္ထိုးအေရာင္ဆိုးၿပီး ပံုဖ်က္ခ်င္ႀက တဲ့ သမိုင္းဆရာဆိုး လူ႔အႏၶေတြကိုေတာ့ ငါတို႔အေနနဲ႔ တာ၀န္အရ ဆက္လက္ ရင္ဆိုင္သြားဦးမွာဘဲ။ ၈၈ သမိုင္းကို ေနရာမွန္ မေရာက္ေသးသေရြ႔ ဆက္ၿပီး တြန္းေရႊ႕သြားေနရဦးမွာဘဲ။ ၿမန္မာ့လူ႔ေဘာင္က ထမ္းတင္ေပးလိုက္တဲ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ ့ မၿပီးၿပတ္ေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြပါဘဲ။ လက္ရွိအစိုးရအေနနဲ ့လည္း ၈၈၈၈ သမိုင္းအေပၚ မဟုတ္မမွန္ ၀ါဒၿဖန္႔မႈေတြကို ၿပည္ဖံုးကားခ်သင့္ၿပီလို႔ငါေတာ့ ယူဆမိတယ္သူငယ္ခ်င္း။ ငါတို႔ႏိုင္ငံေရွ႕ ခရီးအတြက္ ဘယ္လိုအေပါင္းလကၡဏာမွ ထြက္မလာႏိုင္တဲ့ အၿပင္ အညိႈးအေတးေတြသာ ဆင့္ဆင့္ ပံုလာဖို႔ရွိၿပီး ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀မ္းကြဲမႈ အက္ေႀကာင္းသာ ႀကီးထြားလာလိမ့္မယ္ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ဘက္ကို ႀကည္ႀကည္ပ်ပ်ၿမင္ေစခ်င္ရင္ အဦးဆံုး ကိုယ္ကလည္း သူမ်ားဘက္ကို စိတ္ေၿဖာင့္အူရွင္း သေဘာထားႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ကုလားေရ...
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ အစိုးရတာ၀န္ရွိ ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့အေပၚ မင္းအေနနဲ႔ ဘယ္လို မွတ္ခ်က္ ေပးခ်င္သလဲလို႔ ေမးခြင့္ရရင္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ မင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမန္မာၿပည္က ယံုႀကည္ခ်က္ေႀကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အားလံုးရဲ႕ အသံကိုလည္း ႀကားခ်င္ပါေသးတယ္။ ထို႔အတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကိုလည္း ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတြ႔၊ ဘာေတြ လုပ္လုပ္၊ ဘာစကား ေၿပာေၿပာ “ေထာင္ထဲက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေၿမာက္ေရး” ဆိုတဲ့ လက္သီးဆုပ္ကို ၿဖန္႔မခ် လိုက္ပါေစနဲ ့လို ့ ငါေတာ့ အမွာစကား ပါးလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ။
ကိုသန္းတင္ႀကီး ေဆးရံုတင္ထားရတယ္သူငယ္ခ်င္း။
သူငယ္ခ်င္းအာႏိုး
(ေအာင္မ်ိဳးထြန္း)
ဘယ္သူကဘဲ တံဆိပ္ႏွိပ္ႏွိပ္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္သန္ ့ဖို့ အေရးႀကီးတယ္။ မဟုတ္ရင္ နာစရာမရွိ။ မဟုတ္ရင္ လဲ မဟုတ္ေၾကာင္း အခ်က္အလက္နဲ့ ျပန္ေျပာက်ေပါ့။ တံငါနားနီးတံငါ မုဆိုးနားနီး မုဆိုးဆိုတာလဲ မေမ့က်နဲ့။ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ က်ီးမ်ား မျဖစ္ေစနဲ့။
ReplyDelete“ေထာင္ထဲက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေၿမာက္ေရး” ဆိုတာရဲ့အဓိပါၸယ္က ပတ္သက္ဖူးသူေတြ အတြက္ ပုိ ေလးနက္ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္းေကာင္း။ ေဆြမ်ိဳးမိသားစုေတြထဲကေသာ္လည္းေကာင္းေပါ။ နာက်င္စြာေပးဆပ္ရမယ္လို့သိသိၾကီးႏွင့္ ကိုယ္က်ိဳးစြန့္ၾကတဲ့ သူေတြကိုလည္း အစဥ္ေလးစားအားေပးပါတယ္။
ReplyDeleteပိတ္ကားမခ်ခင္ ဇတ္လိုက္ဆိုတာနုိင္ေနက်ပဲ။ အေမေရအားတင္းထား ပိတ္ကားခ်ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္။