သမၼတႀကီး အလိမ္ခံရတဲ့ပြဲ (ေက်ာ္သူ)
သမၼတႀကီး အလိမ္ခံရတဲ့ပြဲ
(၁၆.၁.၂ဝ၁၄ - ၾကာသပေတးေန႔ထုတ္ “စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ” တြင္ ဘို(ဆင္တလည္)မွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည့္ “သမၼတႀကီးအလိမ္ခံရတဲ့ ပြဲႀကီးလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ သန္း ၆ဝ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္ကိုကယ္တင္ၾကပါ။” ဟူေသာ ေဆာင္းပါးအား တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ကို ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္
ဇန္နဝါရီ (၁) ရက္ေန႔မွာ စာေရးဆရာ၊ ဒါ႐ိုက္တာ ဘဘ ဦးသုခ စတင္တည္ေထာင္သည္။ ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္အကယ္ဒမီ ေက်ာ္သူက အႏုပညာသက္တမ္း (၁၆) ႏွစ္နီးပါး ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အခ်ိန္အထိ မိဘျပည္သူပရိသတ္မ်ား ခ်ီးျမႇင့္ေသာ အႏုပညာေငြမ်ားျဖင့္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအျပင္ သားသမီးေတြကိုလည္း ပညာတတ္မ်ားျဖစ္လာေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေပး ႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ ပရိသတ္မ်ားကို ေက်းဇူးဆပ္သည့္အေနျဖင့္ သူ၏ေက်းဇူးရွင္ဆရာျဖစ္ေသာ ဘဘ ဦး သုခထံ အလွဴေငြမ်ားသြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့ရာမ ွစတင္ကာအသင္းတြင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။
၂ဝဝ၈ မွ စတင္ကာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ ဦးေဆာင္ေနေသာ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ လတ္တ ေလာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းႏွင့္ ပရဟိတဆိုင္ရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စံေတာ္ခ်ိန္က ေမးျမန္းခဲ့သည္ မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
ေမး- ပရဟိတလုပ္ငန္မ်ား အမ်ားအျပား ေပၚထြက္လာမႈအေပၚမွာ မွတ္ခ်က္စကားေျပာျပေပးပါဦး။
ေျဖ- ဒီလိုအသင္းအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ေကာင္းတယ္။ မဂၤလာလည္းရွိပါ တယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြအတြက္လည္း အမ်ားႀကီး အကူအညီရတာေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြအတြက္လည္း အင္မတန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ေတြမို႔ မဂၤလာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ အသင္းအဖဲြ႔ေတြက ပရဟိတဆိုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး မိမိနာမည္ႀကီးခ်င္လို႔၊ အၾကည္ညိဳခံခ်င္ လို႔။ ဒီထက္ဆိုးတာက အမ်ားအလွဴေငြကို မိမိကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အလဲြသံုးစားလုပ္ပစ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အတၱႀကီးခ်င္းပဲ။ အဲဒီလို အတၱေတြနဲ႔ဆို ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ အတၱႀကီး တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အဆိုးေတြနဲ႔ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ေျပာခ်င္ ပါတယ္။
ရပ္ရြာျပည္သူလူထု အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပိုးခ်င္လို႔ လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာအင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလို အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္မဟုတ္ဘဲ လူတစ္ေယာက္၊ အသင္းအဖဲြ႔ ေကာင္းစားဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ပရဟိတဆိုတာကိုအသံုးခ်ၿပီး ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အမွား ႀကီးမွားၾကလိမ့္မယ္လို႔ သတိေပးေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး- ပရဟိတအမ်ားအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြကို ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ထားရွိသင့္ သလဲဆိုတာ ေျပာျပေပးပါလား။
ေျဖ- ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ ကိုင္ က်င့္သံုးရမယ္။
ကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့အတၱေတြကို လံုးဝမရွိေတာ့ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အမ်ား အက်ဳိးလုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ ကိုယ့္အတၱမပါဘဲ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။
အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ဆို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္အထိ ေပးဆပ္ႏုိင္လဲ။ အနစ္နာခံႏိုင္လဲ။ ဒီလိုပရဟိတအမ်ားအက်ဳိး လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာ အတိုက္အခိုက္ေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆို ဘဝပ်က္ေလာက္ေအာင္ အထိ အတိုက္အခံေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခက္အခဲေတြကို သစၥာတရားနဲ႔ေက်ာ္လႊားႏုိင္ရမယ္။
ကိုယ့္ လုပ္ရပ္အေပၚလည္း သစၥာရွိရမယ္။ ပရိဟတအမ်ားအက်ဳိးကို သယ္ပိုးတယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ ရမယ္။ သစၥာတရားဆိုရဲရမယ္။ ကူညီတဲ့ေနရာမွာလည္း ေစတနာကအေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္ခ်င္း စာစိတ္ စာနာစိတ္ရွိရမယ္။ လူမ်ဳိးဘာသာကဲြျပားေနလုိ႔ ငါတို႔လူမ်ဳိးပဲကူညီမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး မရွိရဘူး။ လူမ်ဳိးဘာသာ ဘယ္လိုပဲကဲြျပားပါေစ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြး။ မိတ္ေဆြရန္သူ မခဲြျခားဘဲ လူသားအခ်င္းခ်င္း ကူညီရမယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ လူသားတုိင္းကို ကူညီရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထား မ်ဳိးထားရွိဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။
ေမး- ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေနရာေဒသအႏွံ႔မွာရွိေနၾကတဲ့ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြက ျပည္သူလူထုရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ လံုေလာက္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္ပါသလား။
ေျဖ- လံုေလာက္မႈကေတာ့ မရွိပါဘူး။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြဆိုရင္ အသင္း အဖဲြ႔ထူေထာင္ၾကဖို႔အတြက္ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္။ အလွဴေငြေၾကး အခက္ အခဲကအစ သြားလာေရး လြယ္ကူႏုိင္ေအာင္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြလိုအပ္မယ္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ လူနာ တင္ကားေတြျပည့္စံုမွ အမ်ားျပည္သူလူထုကို ထိထိေရာက္ေရာက္ကူညီႏုိင္ၾကမွာ။ ဒီလို ျပည့္စံုဖို႔ ကလည္း အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အစိုးရဘက္က ပံ့ပိုးကူညီမႈေတြလိုအပ္ပါတယ္။ မပံ့ပိုးေပးတဲ့ အျပင္ အစိုးရဘက္က တားျမစ္တာတို႔ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေအာင္လုပ္တာေတြ၊ ပိတ္ဆို႔တာေတြ လုပ္ေနရင္ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား ျပည္သူေတြအတြက္ ထိေရာက္ ေအာင္ ကူညီႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရအေနနဲ႔ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြေပၚမွာ နားလည္မႈရွိရ မယ္။
ပရဟိတအဖဲြ႔ဆိုတာက ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့အဖဲြ႔အစည္း၊ ပါတီေထာင္တာမဟုတ္ဘူး။ အမ်ား အက်ဳိးအတြက္ ကိုယ့္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ ပရဟိတလူမႈကူညီေရး သက္သက္လုပ္ ေနၾကတဲ့အဖဲြ႔အစည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီလိုအဖဲြ႔အစည္းေတြကို အစိုးရအေနနဲ႔ ေလ်ာ့သင့္ တာ ေလ်ာ့ေပးသင့္ပါတယ္။
ပရဟိတအဖဲြ႔အစည္းဆိုတာလည္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္းက အလွဴေငြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ လူမႈေရးအဖဲြ႔ေတြရွိၾကသလို၊ ျပည္ပက ႏုိင္ငံျခားေရးေထာက္ပံ့ေငြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ INGO ႏွင့္ NGO အဖဲြ႔အစည္းေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ျပည္ပႏုိင္ငံျခား ေထာက္ပံ့ေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကိုေတာ့ အစိုးရကစည္း မ်ဥ္းစည္းကမ္း အ တုိင္း လုပ္သင့္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ျမန္မာျပည္ကလွဴတဲ့ အလွဴေငြေတြနဲ႔ ရပ္ တည္ေနၾကတဲ့ လူမႈေရးပရဟိတအဖဲြ႔အစည္းေတြကို ေငြေၾကးရွင္းတမ္း အတိအက်အမွန္ရွိေနရင္ အစိုးရအေနနဲ႔ စည္းကမ္းပိုင္းဆိုင္ရာ တားျမစ္တာေတြ ဘာမွလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ မမွန္မကန္ လုပ္ၿပီး လူမႈေရးေဖာက္ျပန္ခဲ့ရင္လည္း တရားဥပေဒရွိတယ္။ ဥပေဒအတုိင္း စီရင္သြားလိမ့္မယ္။
ဒီလိုျပည္ပကေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ေဒၚလာေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ျပည္သူက ေဒၚလာေငြတစ္သိန္း ေထာက္ပံ့ အလွဴေငြရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးအတြက္ကို ေဒၚလာေငြ ဘယ္ႏွစ္ေသာင္း၊ ဘယ္ ႏွစ္ေထာင္ေလာက္မ်ား အသံုးခ်ၿပီးၿပီလဲလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္အိတ္ထဲတာ ေဒၚလာ ဘယ္ ေလာက္ရွိေနၿပီလဲဆိုတာ ျပန္ၿပီးသံုးသပ္ဖို႔ေတာ့လိုေနၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းကိုလည္း ဟုိတ ေလာက ျပည္ပက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြလာတယ္။ သူတုိ႔က ဧရာဝတီတိုင္းဘက္က ျပည္သူ လူထုေတြကို အခမဲ့ ေဆးလာေရာက္ကုသေပးတဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ျပန္ခါနီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အ သင္းကိုလာၿပီး သူတို႔အသံုးျပဳခဲ့ၿပီး ပိုလွ်ံေနတဲ့ ေဆးဝါးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းကို လာလွဴ တယ္။ အဲဒီအလွဴနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႔က လူႀကီးတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသင္းကို ဒီလိုေဆးဝါးေတြ သြားလွဴတယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာျပည္ကိုလာဖို႔ အခက္ေတြ႔ သြားမယ္ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္သလို ေျပာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြဟာ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္ ကင္းမဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြပဲ။
အဲဒီေတာ့ အစိုးရက တရားဝင္ဆိုင္းဘုတ္တပ္ၿပီး ေၾကျငာထား တဲ့ “ႏိုင္ငံျခားခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားကိုကူညီပါ။” ဆိုတဲ့ စာသားကို ဘယ္မွာသြားထားေတာ့မွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ လူမႈေရးအသင္းအဖဲြ႔ေတြ တကယ္ကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္နဲ႔ လုပ္ ေနၾကတဲ့ အရပ္ဖက္လူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ ေပါင္းစံုအစည္းအေဝးလုပ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြမွာ တန္ဖိုးႀကီးဟိုတယ္ေတြငွားၿပီး အစည္းအေဝးလုပ္ႏုိင္ၾကတဲ့ အဆင့္မရွိဘူး။ မလုပ္ဘူး ဆိုတာကလည္း ျပည္သူလူထုက အမ်ားအက်ဳိးအသံုးျပဳဖို႔ လွဴဒါန္းထားၾကတဲ့ေငြေတြကို အလဟ သ ဟိုတယ္ေတြကိုေပးသံုးၿပီး လုပ္ရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ ပါဘူး။ ကိုယ့္အသင္းမွာ လုပ္ခ်င္လုပ္ မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းမွာလုပ္ခ်င္လုပ္မယ္။
ေမး- အစိုးရဖဲြ႔စည္းတဲ့ လူမႈေရးအသင္းေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက
အရပ္ဖက္လူမႈေရးအသင္းေတြၾကားမွာ ကြာျခား ခ်က္ေတြ ရွိပါသလား။
ေျဖ- ကြာျခားခ်က္ရွိပါတယ္။ အစိုးရဘက္အဖဲြ႔အစည္းဆိုရင္ ႀက့ံခိုင္ေရးက ထူေထာင္ထားတဲ့ အဖဲြ႔ေတြရွိ တယ္။ သူတို႔ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္အဖဲြ႔က ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ထိထိ ေရာက္ေရာက္ကူညီေနသလဲဆိုတာ ျပည္သူလူထုကသာ အသိဆံုးပါ။
ဘယ္အဖဲြ႔အစည္းကေတာ့ ဟန္ေဆာင္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကအစ ဒါဟာ ကိုယ့္အတြက္လုပ္ေနတာလား။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အတြက္ လုပ္ေနတာလားဆိုတာကို ျပည္သူလူထုကပဲ ဆံုးျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့မ ေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္သန္႔ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ အဲဒါကိုေျပာတာ။ လူမႈေရး သစၥာဆိုရဲဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။
ေမး- အစိုးရအဖဲြ႔က အရပ္ဖက္လူမႈအဖဲြ႔အစည္းေတြကို ဘယ္လိုကူညီမႈေတြ ေပးသင့္သလဲ။
ေျဖ- လူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ျမန္မာျပည္သူလူထုကလွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလွဴေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းကိုတစ္မ်ဳိး၊ ျပည္ပက ႏုိင္ငံျခားဝင္ေငြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔ အစည္းေတြကိုတစ္မ်ဳိး၊ ႏွစ္မ်ဳိးခဲြျခားျမင္သင့္တယ္။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖဲြ႔အစည္းေတြက အစိုးရမဟုတ္ေသာ အရပ္ဖက္လူမႈအဖဲြ႔အစည္းေတြပါ။ အစိုးရခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ ေတာ္တို႔ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီျပည္ပႏုိင္ငံျခားေဒၚလာ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေငြေတြနဲ႔ ရပ္ တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ျပည္ထဲေရးလက္ေအာက္မွာ ထားသင့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရပ္ဖက္အဖဲြ႔အစည္းေတြဘက္ကို ထားဖို႔မလိုအပ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ေတြက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ကိုင္က်င့္သံုးေနၾကတဲ့အဖဲြ႔ေတြပါ။ ျမတ္စြာရဲ႕တရားကိုက်င့္သံုး ေန ၾကတဲ့ ဒီအဖဲြ႔ေတြကို စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ေဘာင္ေတြနဲ႔လာ ၿပီးခ်ဳပ္ကိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ ပုဂံျပည္ က မႏူဟာဘုရားလို ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ထားသလိုျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမႈေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ အလွဴေငြေတြကို စနစ္တက်သံုးၿပီးေတာ့ စာရင္းစစ္နဲ႔လုပ္ၾကၿပီး အတြင္းစာရင္း စစ္၊ အျပင္စာရင္းစစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းေတြကို လစဥ္တုိင္းတုိင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ ကြက္အကုန္လံုး အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္းေတြဆီ ပို႔ေပးေနရတယ္။
ဒီလိုပို႔ေပးေနရတာကကၽြန္ေတာ္ တို႔ကို အျမင္ရွင္းဖုိ႔လိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔က ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေနတာ။ အျမင္မ႐ွင္းဘဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို S.B ေထာက္လွမ္း ေရး ေတြလုိက္တယ္။ လိုက္ၿပီးေတာ့ ဘာေတြလုပ္လဲဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း ဘယ္သြားသြားလုိက္ ေန တယ္။ လိုက္ေနတယ္ဆိုကတည္းက ဒါအျမင္မရွင္းလို႔ဘဲ။ ေက်ာ္သူလုပ္တဲ့ အလုပ္က မသာခ်တဲ့ အလုပ္ပဲလုပ္တာ။ ေက်ာ္သူေနာက္လိုက္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သခ်ဳႋင္းကုန္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပဲ ေရာက္မယ္။ ဒီဟာေတြကို အျမင္ရွင္းဖုိ႔လိုၿပီ။ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ ေက်ာ္သူက မသာခ်ေနမွာပဲ။ ဒါကို အတန္တန္ေျပာထားၿပီးၿပီ။ ေျပာထားရက္နဲ႔ ဒီလိုမ်ဳိး ေနာက္ကလိုက္တယ္။ စည္းကမ္းေတြ တင္းၾကပ္တယ္။ ခ်ဳပ္ကိုင္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္တယ္ဆိုရင္ဗ်ာ။
ဥပမာ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ ေရး ပခုကၠဴေရေဘးဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးတုန္းကဆိုရင္သြားကယ္ဖို႔ ေလွေတြငွားထားၿပီးၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ေတြ ပစၥည္းဝယ္ျပန္လာလို႔ ေလွေပၚတက္မယ္ဆိုၿပီး ကမ္းစပ္ေရာက္ေတာ့ ေလွ ေတြကတစ္စင္းမွ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ေက်ာ္သူတို႔အဖဲြ႔ကငွားရင္ ေလွမငွားရဘူးဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္က အမိန္႔ထုတ္ထားလို႔ဆိုၿပီး ေလွပိုင္ရွင္ေတြကေၾကာက္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကယ္ဆယ္ ေရး ဘယ္လို ထိေရာက္ေတာ့မလဲ။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြ၊ ကြာဟမႈေတြၾကားထဲမွာ လူေတြ၊ အသက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆံုးရံႈးၾကရမလဲ။
ဒါကို ထည့္တြက္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အဖဲြ႔အစည္းမရွိဘူးဆိုရင္ အစုိးရကေရာ လုပ္ႏုိင္ သ လား။ ဒါကို ေမးခ်င္တယ္။ အစိုးရပိုင္းက ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ႏုိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လူမႈေရး အဖဲြ႔ေတြ ရွိေနစရာမလိုဘူး။ ျပည္သူလူထုက ဒီလူမႈေရးပရဟိတအဖဲြ႔ေတြကိုပဲ အားကိုးေနရတာ ပါ။ ဒါကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဟန္႔တားေနၾကမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုကလည္း အစုိးရကို ၿငိဳျငင္လာလိမ့္မယ္။ ျပည္သူလူထုၿငိဳျငင္လာရင္ သူတို႔အတြက္ အစိုးရအေနနဲ႔ အလားအလာမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒါကို သိထားသင့္တယ္။
ေမး- သမၼတဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ အရပ္ဖက္အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ေတြ႔ဆံုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။
ေျဖ- ပထမအႀကိမ္ေနျပည္ေတာ္မွာ အရပ္ဖက္လူမႈေရး အဖဲြ႔အစည္းေတြ႔ဆံုမႈမွာ လူမႈေရးအသင္းအဖဲြ႔ ေတြသိပ္မပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ပဲပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ဆံုတာကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စိန္ရတုခန္းမမွာ ေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ ဖိတ္စာမရဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အႀကီးဆံုးလူမႈအဖဲြ႔အစည္းလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ဖိတ္စာ မေပးဘူး။
လုပ္တဲ့သူေတြကလည္း ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္။ ႏုိင္ငံျခားေထာက္ပံ့ လွဴ ဒါန္းမႈ ေဒၚလာေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ ေဒၚလာစားအဖဲြ႔ေတြ၊ သူတို႔ ဖိတ္သင့္တဲ့သူေတြကို ေတာ့ ဖိတ္တယ္။ အဲဒီမွာ စကားေျပာခြင့္ (၁၁) ဖဲြ႔ကို တစ္ဖဲြ႔ခ်င္းစီအမည္ ေၾကညာေတာ့ နာေရး ကူညီမႈအသင္းမပါဘူး။ အဲဒီအဖဲြ႔ေတြထဲမွာ ဟန္ေဆာင္လုပ္ေနၾကတဲ့အဖြဲ႔ေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ ပစၥည္းေၾကညာတာေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မတို႔အဖဲြ႔က ဘယ္လိုရန္ပံုေငြရေအာင္ ဘာကိုေရာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး ပစၥည္းေၾကညာပဲြႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။
ဒီဟာေတြက သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ တိတိက်က်မသိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ “ကၽြန္ေတာ္သာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္” ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ထုတ္ တာ။ အားအားယားယားထုတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ထုတ္တာ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ ျပည္သူ လူထုအတြက္ ဘာလုပ္သင့္တယ္။ ေအာက္ေျခက လူထုဒုကၡေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သိ ေအာင္ ဒီလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြကို (၅) မိနစ္၊ (၁ဝ) မိနစ္စာေလာက္လာေတြ႔ၾကည့္ပါ။
ဒါမွ အား လံုးသိသြားမယ္။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဒီစာအုပ္ကိုေရးတာ။ အခုဟာက သမၼတႀကီးကို လိမ္ေန ၾကတယ္။ ဝိုင္းၿပီးလိမ္ေနၾကတာလို႔ ျမင္မိတယ္။ လူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ ေတြ႔ဆံုပဲြဆိုတာ သမၼတ ႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကို ဝိုင္းလိမ္တဲ့ပဲြႀကီး၊ သမၼတႀကီးအလိမ္ခံရတဲ့ပဲြႀကီးလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။
ေမး- ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြ ပရဟိတအေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားမႈျမႇင့္တက္လာျခင္းအေပၚ မွတ္ခ်က္စကား ေလး ေျပာေပးပါဦး။
ေျဖ- အခုလိုပရဟိတစိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးဖြားလာၾကတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ေကာင္းပါတယ္။ လူငယ္ ေတြ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစိတ္ဓာတ္ေတြ ေပၚေပါက္လာၾကတာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလိုေပၚ ေပါက္လာၾကတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ စိတ္ပ်က္သြားေစမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး ဥပမာ မွတ္ပံုမ တင္ဘူးဆိုရင္ ေထာင္ဒဏ္ဘယ္ေလာက္တို႔ဆိုတာ အစုိးရအေနနဲ႔ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ မွတ္ပံုတင္ ေၾကးဆိုတာလည္း မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။
ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္ကခြင့္ျပဳရင္ မွတ္ပံုတင္စရာ မလိုဘူး ဆိုတဲ့ ဥပေဒမူၾကမ္းမွာပါလာတယ္။ ဥပမာ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္ကေန ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးကို သြားခ်င္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒီၿမိဳ႕နယ္ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပုိင္ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ သြားခြင့္ရမယ္ ဆိုရင္ အေရးေပၚလူနာေတြဆို အဲဒီခြင့္ျပဳမိန္႔ကို ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ေသသြားလိမ့္မယ္။ သန္း (၆ဝ) ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕အသက္ေတြကို ကယ္တင္ၾကပါ။ ကိုယ့္တုိင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြကို ကယ္ တင္ႏုိင္တဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးကိုသာလုပ္ၾကပါ။ INGO အဖဲြ႔ျပည္ပေထာက္ပံ့ေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔ကလုပ္တဲ့ ဥပေဒၾကမ္းက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာသြားေဆြးေႏြးမယ့္ အဆင့္ေရာက္ေနၾကၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္ဖက္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာရွိေနၾကတဲ့ ပရဟိတ လူမႈေရးအသင္း အဖဲြ႔အစည္းေပါင္း (၅ဝဝ) ေက်ာ္စုေပါင္းၿပီးေတာ့ အစည္းအေဝးလုပ္ကာ ဘံုသေဘာထားကို ေၾက ညာၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုတင္ထားတယ္။ ဒါက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ မေဆြးေႏြးၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဝန္ႀကီးအမတ္တစ္ေယာက္ကလည္း ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဒါႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းနဲ႔ ညီပါတယ္တဲ့။ ႏုိင္ငံတကာစံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ ညီစရာမလိုပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလူမႈေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းမွာပဲ ျပည္သူလူထုေတြ အဆင္ေျပဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေမး- ဒီေန႔ေခတ္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္နဲ႔ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရး အဖဲြ႔အစည္း ေတြေပၚမွာ အမွတ္တရစကားေလးေျပာေပးပါဦး။
ေျဖ- ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အရပ္ဖက္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းဥပေဒဆိုတာကို အစိုးရအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မွာေဆြး ေႏြးၾကမယ့္အပိုင္းကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကန္႔ကြက္ေနပါတယ္။ ဒီလိုကန္႔ကြက္မႈေတြလုပ္ေနတယ္ ဆို တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္နာေရးကူညီမႈအသင္းအဖဲြ႔အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ ကေတာ့ မွတ္ပံုတင္ေၾကး ငါးသိန္း၊ ဆယ္သိန္း၊ သိန္းငါးဆယ္ ဆိုလည္းရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္ ကိုကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္နဲ႔အားကိုးၿပီး ရပ္တည္ေနၾကရတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ နယ္ မွာရွိေနတဲ့ အသင္းအဖဲြ႔ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ မွတ္ပံုတင္ေၾကးတို႔၊ ပိတ္ဆို႔တာတို႔ ဒီလိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေတြ ဒဏ္ေတြကိုခံႏုိင္ရည္ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ အားလံုးကိုယ္စား ထပ္တူခံစားၿပီးေတာ့ ေရွ႕ဆံုးက ရပ္တည္ ေပးၿပီး လုပ္ေပးေနပါတယ္။
အားလံုးဒီအခ်ိန္မွာ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ ပရဟိတ စိတ္ ဓာတ္ေတြနဲ႔ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး လုပ္ကိုင္ၾကပါ။ လူသား ခ်င္းစာနာ ေထာက္ထားစိတ္ေတြ ေမြးဖြားၾကပါ။ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြႀကံဳခဲ့ပါေစ သစၥာရွိၾကပါ။ တကယ့္ကို လူမႈေရးသစၥာဆိုရဲေလာက္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) စ လုပ္တုန္းက အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ အမ်ား ေကာင္းက်ဳိးလုပ္တာပဲ။ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းေျပာၾကားလိုပါတယ္။
(စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႔စဥ္သတင္းစာႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသူ ဘို - ဆင္တလည္ အား အထူးေက်းဇူးတင္ ႐ွိပါသည္။)
ေက်ာ္သူ
