တခန္းမရပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ “ေခါင္းစဥ္မဲ့ကဗ်ာ” (ကိုမ်ိဳး- ျမန္မာစာ)

 

ကိုမ်ိဳး(ျမန္မာစာ)ရဲ့ “ေခါင္းစဥ္မဲ့ကဗ်ာ”ေလးတပုဒ္ပါ..

တခန္းမရပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ “ေခါင္းစဥ္မဲ့ကဗ်ာ” အတြက္ မိမိအေတြးနဲ႔ ေခါင္းစဥ္ တပ္လိုက္ၾကပါစို႔..

လားရွိဳးမွမဟုတ္ပါဘူး
နိုင္ငံတစ္၀ွမ္းကတိုင္းရင္းသားေသြးခ်င္းေတြဟာ
ကၽြန္ေတာ္တို ့ေဆြရင္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြပါ။

“လားရိႈးျမိဳ႕မွာေနတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ဖြားေလး
အရင္းေခါက္ေခါက္ၾကီး
သူ႕အိမ္နားမွာမီးေလာင္တာနဲ႕ ေၾကာက္ျပီး
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာခိုလံႈေနရတာ.....”တဲ ့၊

အရင္းေခါက္ေခါက္ၾကီးေတြနဲ ့
နိုင္ငံသား၀မ္းကြဲျပႆနာမွာ
ရွိဳ႕ ့မီးေၾကာင့္ အေမွာင္ကမာၻ ထပ္ေရာက္ၾကရမွာလား။

ဒီမိုကေရစီ နုစဥ္မို ့
ရွုိဳ႕မီးတလွ်ံလွ်ံညီးညီး ေနတာအဆန္း မဟုတ္လွေပမဲ ့
ေဒသခံမဟုတ္ဆိုတဲ့ အၾကမ္းဖက္တို ့
မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ မီးရိွဳ ့တာတို ့နဲ ့
တစ္ခ်ပ္ေမွာက္ ပေဟ႒ိေနာက္မွာ
တရားခံေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနရတာသာ ဆန္းၾကယ္သဗ်ာ။

ေခတ္ေျပာင္းတယ္ စံနစ္ေျပာင္းတယ္ဆိုလည္း
“သံသယေပ်ာက္ပါေစ အမွန္ဘ၀ေရာက္ပါေစေလ..”
ဒီ ေတးသြားေဟာင္းပါပဲ အပ္ေၾကာင္းထပ္ဆဲ
ဒီဇာတ္၀င္ေတးနဲ ့မွ မြဲျပာပုဆိုးဇာတ္က
လိုက္ဖက္္မယ္ ထင္ပံုရၾကတာလည္း အံ့ေလာက္စရာပဲ။

ဗ်ာ..
မေဟာင္းေသးတဲ့ဇာတ္
တစ္ခန္းရပ္ဖို ့ဇာတ္သိမ္းသီခ်င္းေတးသြား
ကၽြန္ေတာ္မ်ားဆႏၵျပဳေပးၾကရမယ္လား...။
ဟုတ္ကဲ့..
ေတးေရးမရွိရွာေတာ့တဲ့
သမိုင္းတစ္ေခတ္ဆန္းသစ္လာျပီ ေတးသြားအလိုက္ထဲ
စာသားေျပာင္းလဲ မထည့္ရင္ပဲေက်နပ္ပါျပီ.။

ကိုမ်ိဳး(ျမန္မာစာ)