တပ္မေတာ္အတြင္း အဓမၼေစခိုင္းမႈမ်ားကို တိုင္ၾကားျခင္း.. တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) အရာရွိစစ္သည္ဇနီးတစ္ဦး (ေပးစာ)...
တပ္မေတာ္အတြင္း အဓမၼေစခိုင္းမႈမ်ားကို တိုင္ၾကားျခင္း
တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) အရာရွိစစ္သည္ဇနီးတစ္ဦး (ေပးစာ)
သို႔
ဦးသိန္းစိန္
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ုံး၊ ေနျပည္ေတာ္
ေန႔စြဲ။ ။ ၆.၁၁.၂၀၁၃
အေၾကာင္းအရာ။ ။ တပ္မေတာ္အတြင္း အဓမၼေစခိုင္းမႈမ်ားကို တိုင္ၾကားျခင္း
ကၽြန္မက တပ္မေတာ္(ၾကည္း)မွ အရာရွိတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ILO အဖြဲ႕အစည္းကို အဓမၼ ေစခိုင္းမႈမ်ား ပေပ်ာက္ေစရမည္ဟု ကတိေပးခဲ့တာ ၾကားသိရေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာနက စစ္သည္ဇနီးသည္ေတြမွာ အလြန္ပင္ အားတက္ခဲ့ရပါတယ္ရွင္။
ဒါေၾကာင့္လည္း တပ္ရင္းေကာ္မတီက ခ်မွတ္ထားတဲ့ အလုပ္ေတြကို အတင္းအဓမၼလုပ္ခိုင္း႐ုံသာမက လူႀကီးကေတာ္ေတြရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥနဲ႔ အိမ္မႈကိစၥေတြကိုပါ အေစခံသဖြယ္ သေဘာထားၿပီး အဓမၼခိုင္းေစခံေနရတဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မကဲ့သို႔ ဘ၀တူ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ အိမ္သူ ဇနီးမယားေတြ ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡေတြကိုေရာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး သိရွိၿပီး လိုအပ္သလို ၾကည့္ရွဳ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးႏိုင္ပါေစရန္ ယခုလို စာေရး တိုင္ၾကားလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သမၼတႀကီးရဲ႕ အစိုးရသစ္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ အခုအခ်ိန္အထိ တပ္ေတြမွာ အရင္ထက္ ပိုဆိုးေနပါတယ္။ အရပ္ဘက္အာဏာမရွိေတာ့တဲ့အခါ တပ္ေတြထဲမွာပဲ အာဏာလိုက္ျပေနၾကပါတယ္။ တပ္ရင္းမွာ စစ္သည္ မိသားစုေတြ တပ္ေနေပ်ာ္ေစဖို႔ဆိုၿပီး တာ၀န္ေတြေပးထားေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတာ၀န္ေတြကို မျဖစ္မေန ေက်ပြန္ေအာင္ လိုက္ၿပီးလုပ္ဖို႔ဆိုတာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ အရာရွိကေတာ္ေတြ တပ္မွာလိုက္မေနရင္ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို ရာထူးတိုးမေပးဘူးဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အတင္းလိုက္ေနခိုင္းပါတယ္။
လူႀကီးလာစစ္တဲ့အခ်ိန္ မရွိမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ကို ဘယ္ကိုမွ ေပးမသြားပါဘူး။ တပ္မေတာ္ေလ/ေရ တို႔မွာေတာ့ အဲဒီလို အတင္းၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး လိုက္ေနခိုင္းတာ မရွိဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔မွာ သူတို႔ရဲ႕ လခစား၀န္ထမ္း၊ အမႈထမ္းေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတို႔ေပးတဲ့တာ၀န္၊ ခုိင္းတဲ့အလုပ္မွန္သမွ် ျငင္းခြင့္ လုံး၀ (လုံး၀) မရွိပါဘူး။ အထက္လူႀကီးေတြနဲ႔ ဇနီးေတြကို အျမဲေၾကာက္ေနရပါတယ္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူရတဲ့ လစာနဲ႔ မလုံေလာက္တဲ့အတြက္ သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ေရွ႕ေရးအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ၀င္ေငြေလးရေအာင္လည္း လုပ္ခြင့္မရွိပါဘူး။ အစိုးရအလုပ္လုပ္ေနတာဆိုရင္ နည္းနည္းသည္းခံေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးအလုပ္ေတြ အျခားကုမၸဏီ အလုပ္ေတြဆို လံုး၀မလုပ္ရဘူးလုိ႔ အမိန္႔ ထုတ္ထားပါတယ္။ အျပင္အလုပ္လုပ္ေနရင္လည္း အလုပ္က အတင္းထြက္ခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔မွာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ လုပ္ခြင့္မရဘဲ တပ္အလုပ္ေတြပဲ အဆူအဆဲ မခံရေအာင္ မနားမေန လုပ္ေနပါတယ္။ လစဥ္ပုံမွန္ အစည္းအေ၀းေတြ၊ အပတ္စဥ္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ ဆႏၵခံယူပြဲေတြလုပ္ရပါတယ္။
အရာရွိဇနီးေတြ၊ စစ္သည္ဇနီးေတြအားလုံး မပ်က္မကြက္ တက္ရပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ပ်က္ကြက္လို႔မရပါဘူး။ ပ်က္ကြက္ရင္ အေရးယူခံရပါတယ္။ တပ္တြင္း စုေပါင္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရၿပီး အင္အားဘယ္ေလာက္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာေတြ တင္ျပရပါတယ္။။ ရဲေဘာ္ဇနီးေတြ လုပ္အားေပးမလာရင္ ႐ုံးတင္ခံရပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ စာေမးပြဲ ေအာင္ခ်က္ကိုလည္း လစဥ္တင္ျပရၿပီး ေအာင္ခ်က္နည္းရင္ ကၽြန္မတို႔ကို တာ၀န္မေက်ဘူးဆိုၿပီး အဆူခံရပါတယ္။ မူႀကိဳေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကို အာဟာရေကၽြးဖို႔အတြက္ ကၽြန္မတို႔ကို မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းၿပီး ေငြရွာခိုင္းပါတယ္။
မိဘကသင္ေပးခဲ့လို႔ မိမိပညာနဲ႔လုပ္ခြင့္ရတဲ့ ဂုဏ္ရွိတဲ့ အလုပ္ကေနထြက္ခဲ့ရၿပီး အခုေတာ့ ကၽြန္မတို႔မွာ အထက္အမိန္႔အရ လမ္းေဘး ေစ်းသည္ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လျပည့္/လကြယ္ အဖိတ္၊ ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ဓမၼာ႐ုံမွာ မျဖစ္မေန ၀တ္ရြတ္ဖို႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဘာသာေရးအတြက္ ၀တ္ရြတ္ရတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ အထက္အမိန္႔အရ ယၾတာေခ်ဖို႔ ပဌာန္းရြတ္ပြဲေတြ လုပ္ရပါတယ္။ သဒၶါတရားမပါဘဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ လုပ္ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔မွာ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ေယာက္်ားေတြ တပ္မွာမရွိလဲ ကၽြန္မတို႔မွာေတာ့ တပ္မွာပဲ ေနရပါတယ္။ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တို႔ သႀကၤန္ပိတ္ရက္တို႔မွာလည္း တပ္မွာ အလုပ္ေတြရိွတယ္ဆိုၿပီး ခြင့္မေပးလို႔ ဘယ္မွသြားလို႔မရပါဘူး။ မိဘေနမေကာင္းလို႔ မိဘအိမ္ျပန္ၿပီး ျပဳစုခ်င္တာ၊ လူမႈေရးကိစၥ ဘာသာေရးကိစၥနဲ႕ သြားခ်င္လာခ်င္တာေတာင္ သြားခြင့္မရပါဘူး။ ခြင့္ရမွ သြားရလာရပါတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြဆိုတာ တရား၀င္႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔အတြက္ကေတာ့ အားလပ္ရက္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။
က်မတို႔မွာ ထြက္ေပါက္မရွိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလို တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့ အမိန္႔ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ေတြကိုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡ ေပးပါတယ္။ က်မတို႔ဆိုပိုဆိုးေပါ့။
ေနာက္ၿပီး အထက္ဌာန အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ သူတို႔ ဇနီးေတြ တခ်ိန္လုံး တပ္စစ္ဆိုၿပီး လာေနပါတယ္။ သူတို႔အားေနလို႔ လာေနၾကတာလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔ကသာ အားေနတာ တပ္မွာေနတဲ့သူေတြက မအားရပါဘူး။ သူတို႔ လာတဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္မတို႔မွာ အလြန္အမင္း စိတ္ဒုကၡေရာက္ၾကရပါတယ္။
လူႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္ကေန ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ အထိ မိမိရဲ႕ မိသားစုကိစၥေတြကို လုံး၀ပစ္ထားလို္က္ရၿပီး ဘာမွအမွားအယြင္းမရွိေအာင္ အထူးသတိထားၿပီး စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔စြာနဲ႔ ေနေနရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔မွာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး ဧည့္ခံေရးအျပင္ အခိုင္းအေစမ်ားသဖြယ္ သေဘာထား ဆက္ဆံခံေနရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သားငယ္သမီးငယ္ေလးေတြ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေတာင္မွ အနီးကပ္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ မရပါဘူး။
လူႀကီးေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ အလည္အပတ္ဆိုၿပီး လိုက္လာၾကရင္လည္း စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔စြာနဲ႔ပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရၿပီး ေ၀ယ်ာ၀စၥမ်ား လုပ္ကိုင္ေပးရပါတယ္။ အိမ္မွာ ဖ်ားေနတဲ့ မိမိရင္ေသြးကိုေတာ့ ျဖစ္သလို ပစ္ထားခဲ့ရၿပီး လူႀကီးသားသမီးေတြကိုေတာ့ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးရတဲ့ မိခင္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔မွာ အလြန္ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကို စိတ္တိုင္းက် ခိုင္းေစလို႔ အားမရတဲ့အခါတိုင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူတို႔ကို အထက္အရာရွိက အေၾကာင္းရွာၿပီး အေရးယူတာ၊ ထိုးႀကိတ္တာေတြ လုပ္ပါတယ္။
လူႀကီးကေတာ္ေတြနဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံရရင္လည္း ဒူးတုပ္ၿပီး ခစားရသလို ဆက္ဆံရပါတယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ရင္ ဂါရ၀မရွိဘူးလို႔ စြပ္စြဲပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က မညွာမတာ ဆဲတတ္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ မိဘေတြက လူ႔ေအာက္မက်ေအာင္ ပညာေတြသင္ေပးခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ကိုယ္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး သူမ်ားကို အေစခံသဖြယ္ ဒူးေထာက္ခစားရ၊ ေျပာဆိုဆက္ခံ ခိုင္းေစခံေနရတာ ရင္နာလြန္းလို႔ပါ။ ယူထားမိတဲ့ေယာက္်ားကို ခ်စ္လြန္းလို႔သာ သည္းခံေနတာပါ။ စစ္တပ္ဆိုတာႀကီးကို စိတ္ကုန္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။
အခုဆို တပ္ေတြမွာ အေျခအေန အရမ္းဆိုးေနပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း ကိုယ့္တပ္ သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိေရး ကိုယ့္ဖာသာလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး လယ္ကြင္းထဲက တစ္ေနကုန္မတက္ရတဲ့သူနဲ႔၊ တစ္ေနကုန္ ႏြားေက်ာင္း၊ ကၽြဲေက်ာင္းရတဲ့သူနဲ႕ မအားလပ္ေအာင္ခိုင္းထားပါတယ္။ ညဘက္လည္းကင္းေစာင့္ရၿပီး မနက္ဘက္လည္း တပ္ သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ျမက္ခုတ္ရ ေတာရွင္းရ လုပ္ရပါတယ္။ လူႀကီးလာစစ္ရင္ ရွင္းၿပီးသားလမ္းေပၚကို သစ္ပင္ေပၚက သစ္ရြက္ေႂကြက်လာတာကိုေတာင္ ခြင့္မလႊတ္တတ္ပါဘူး။
အိမ္ေရွ႕ပူေတာ့ အိမ္ေနာက္မခ်မ္းသာ ဆိုသလို ေယာက္်ားေတြမွာပူေနေတာ့ ဇနီးမယားမ်ားမွာလည္း အလြန္ပင္ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကရပါတယ္။ ေယာက္်ားေတြကလည္း ကိုယ့္မိန္းမကို လူႀကီးကေတာ္ေတြမ်ား ဆူေလေျပာေလမလားဆိုၿပီး ျပန္ပူေနၾကရျပန္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေနတာေတြဟာ ဘယ္ၿမိဳ႕ ဘယ္တပ္ရယ္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္စရာမလိုေအာင္ တပ္တိုင္းတပ္တိုင္း ခံစားေနၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္ေတြခမ်ာ နားခ်ိန္စားခ်ိန္မရွိေအာင္ အလုပ္ေတြ ခိုင္းခံေနရေပမယ့္ လစာကေတာ့ မေလာက္ငစျမဲပါပဲ။ ေယာက္်ားရဲ႕လစာနဲ႔ မလုံေလာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မိသားစုရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးကို မိန္းမျဖစ္သူကပဲ ေျဖရွင္းရပါတယ္။
ရဲေဘာ္ဇနီးေတြခမ်ာ ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္ ေကာက္ရိတ္၊ ၾကံဳရာက်ပန္း၀င္လုပ္၊ စက္႐ံုေတြမွာ၀င္လုပ္နဲ႕ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဘက္စံုကေန ေထာက္ကန္ေပးေနရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း သူတို႔ရဲ႕အခက္အခဲေတြကို သိေနေပမယ့္ အထက္အမိန္႔အရ ရင္နာနာနဲ႔ ခိုင္းေစေနရပါတယ္။
ေန႔စဥ္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ တပ္သားေတြရဲ႕ ဇနီးမယားေတြကို ပရိတ္ႀကီးတို႔ ပဌာန္းတို႔ အလြတ္က်က္ခိုင္းၿပီး ၿပိဳင္ပြဲေတြလည္း လုပ္ရပါတယ္။ ရဲေမေတြမွာ သူတို႔မိသားစု ၀မ္းေရးအတြက္ အလုပ္သြားမလုပ္ရဘဲ ဘုရားစာထိုင္က်က္ေနရပါတယ္။ အလုပ္သြားမလုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလြန္ဒုကၡေရာက္ၾကရတာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ရဲေမေတြဆိုရင္ တပ္တြင္းၿပိဳင္ပြဲေတြ ၀င္ႏိုင္ေအာင္ လနဲ႔ခ်ီၿပီး စခန္းသြင္းေလ့က်င့္ခိုင္းခံရပါတယ္။ ေသနတ္ပစ္ၿပိဳင္ပြဲ၊ ေဘာ္လီေဘာၿပိဳင္ပြဲ၊ ေျပးခုန္ပစ္၊ ဂ်ဴဒို… အစံုပါပဲ။ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္တဲ့ၾကားက ဒီလိုအတင္းအဓမၼခိုင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ ဘယ္သူက သြားလုပ္ခ်င္မွာလဲ။ ကေလးေတြစားဖို႔ ပိုက္ဆံေလး ႏွစ္ေထာင္ သံုးေထာင္ခ်န္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ မိသားစုကို ျဖစ္သလို ထားပစ္ခဲ့ရရင္ သူတို႔ရင္ထဲဘယ္လိုေနၾကမလဲ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့သူတိုင္း သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမိန္႔ေပး လမ္းၫႊန္သူမ်ားကေတာ့ ရဲေမေတြ လုပ္ခ်င္လား/မလုပ္ခ်င္လား ေသခ်ာသိေအာင္မလုပ္ပါဘူး။ သူတို႔စား၀တ္ေနေရး ခက္ခဲသြားမလား မစိုးရိမ္ၾကပါဘူး။ သူတို႔မ်က္ႏွာရဖို႔ တစ္ခုထဲၾကည့္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲမ်ားမ်ားလုပ္ႏိုင္ေအာင္ အတင္းဖိအားေပးၾကပါတယ္။ ဘယ္ရဲေမမွ ဒီၿပိဳင္ပြဲေတြၿပိဳင္ပါမယ္လို႔ ကတိျပဳၿပီး ေယာက္်ားယူထားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခြင့္လည္း မရွိၾကရွာဘူး။ ဒီလို အတင္းအၾကပ္ ၿပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္ခိုင္းတာဟာလဲ တရားမွ်တမႈမရွိပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ ၾကက္ေတြ ၾကက္နာက်ခ်ိန္မွာ ၾကက္ေမြးခိုင္းရင္ ေမြးရပါတယ္။ ၀က္ေတြ နားရြက္ျပာေရာဂါေၾကာင့္ တဖုတ္ဖုတ္ေသတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ၀က္ေတြေမြးခိုင္းပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရးနဲ႕ ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ေထာင္တစ္စုကို ဘာဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရွိရမယ္ဆိုၿပီး စီမံခ်က္နဲ႕ အတင္းေမြးခိုင္းရင္လည္း ေမြးရပါတယ္။ ရဲေမေတြမွာ ရႈံးေတာ့မယ္ဆိုတာ သိသိႀကီးနဲ႔ ရွိတာေလးထုတ္ၿပီး ၀ယ္ေမြးရေတာ့တာပါပဲ။ စိုက္ပ်ဳိးေရးဆိုလည္း မ်ဳိးေစ့ဖိုးေတာင္ ျပန္မရႏိုင္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႕ စိုက္ေနၾကရတာပါပဲ။ လူႀကီးဆိုသူေတြက သူတို႔တပ္ေတြမွာ စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရးေတြလုပ္ၿပီး အဆင္ေျပေအးခ်မ္းေနပါတယ္ဆိုၿပီး သူတို႔အထက္ကလူႀကီးေတြ လာစစ္တဲ့အခါ မ်က္ႏွာရခ်င္တာနဲ႕ အတင္းအၾကပ္ခိုင္း ေနၾကတာပါပဲ။
အထက္လူႀကီးေတြ လာစစ္တဲ့အခါ ဘာအဆင္မေျပတာရွိလဲလို႔ တာ၀န္ေက်႐ုံ ေမးေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔မွာ တကယ္အဆင္မေျပတဲ့အေၾကာင္းေတြ မတင္ျပရဲပါဘူး။ တင္ျပရင္လည္း မိမိ ခင္ပြန္းသည္ ဒုကၡေရာက္မွာပါပဲ။ သူတို႔အမိန္႔ကို မနာခံခ်င္ရင္၊ သူတို႔ေျပာဆိုသမွ် ေခါင္းငံု႕မခံခ်င္ရင္၊ သူတို႔ခိုင္းတာေတြ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ရင္ အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ မိသားစုဘ၀ကို တန္ဖိုးထားတဲ့ က်မတို႔ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႕ လြတ္ေျမာက္ဖို႔မျမင္ပါဘူး။ မိန္းမေတြအခ်င္းခ်င္း အာဏာျပ၊ အတင္းအဓမၼ အမိန္႔ေပးေနတာေတြ ပေပ်ာက္ေစခ်င္ပါၿပီ။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္သားကိုယူမိလို႔ ဒူးနဲ႕မ်က္ရည္သုတ္ေနရသူေတြအားလံုး အတြက္ ေျပာတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ ဘယ္တပ္မွာျဖစ္ေနတာပါလို႔ ေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ ေနရာတိုင္းမွာ တပ္တိုင္းမွာ တပံုစံတည္းျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ။
သမၼတႀကီးရွင့္
ကၽြန္မ အခုလို စာေရးသား တိုင္ၾကားရျခင္းမွာ ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မႏွင့္တကြ အရာရွိစစ္သည္မ်ားရဲ႕ ဇနီးမယားမ်ား၊ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕ ဇနီးမယားမ်ား ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးႏွင့္တကြ အစိုးရတာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား အမွန္အတိုင္း သိရွိၿပီး တရားမွ်တမႈ မရွိေသာ အမိန္႔ႏွင့္ အတင္း အဓမၼ ခိုင္းေစခံေနရတဲ့ ဘ၀မ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကို သစၥာေဖာက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။
ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ အျပည့္အစုံနဲ႔ တိုင္ၾကားရင္ ပိုထိေရာက္မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ခင္ပြန္းကို အၿငိႇဳးအေတးထားၿပီး ဒုကၡေပးမွာေၾကာက္တဲ့အတြက္ အျပည့္အစုံ မေဖာ္ျပရဲပါရွင့္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ မတရားေသာ အမိန္႔အာဏာမ်ား၊ အတင္းအဓမၼ ခိုင္းေစမႈမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ကိုင္မႈမ်ား ပေပ်ာက္သည္အထိ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးမွ လိုအပ္သလို တည့္မတ္ ထိန္းေက်ာင္းေပးပါရန္ ယုံၾကည္အားကိုးၿပီး အထူးေမတၱာရပ္ခံ တိုင္ၾကားအပ္ပါတယ္ရွင့္။
ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) အရာရွိစစ္သည္ဇနီးတစ္ဦး
တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) အရာရွိစစ္သည္ဇနီးတစ္ဦး