ခ်ိဳတူးစာ မွ ေပးစာ

Cho Tu Zal
အျပင္က ေကာင္ေတြ ေနာက္ မလိုက္ၾကနဲ႕ အထဲကေကာင္ေတြ. . .ေရ. . .

အျပင္ကေကာင္ေတြကလည္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္မရပ္တည္ႏိုင္၊ အဆင္းရဲမခံႏိုင္လို႕ သူမ်ားလက္ကိုင္တုတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရ၊ 

ကိုယ့္လမ္းကိုယ္မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘဲသူမ်ားႀကိဳးဆြဲရာ က ခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ့တယ္။

အဲဒီ သင္ခန္းစာ ကို အထဲကေကာင္ေတြ ယူႏိုင္ပါေစဗ်ား။

နာေရးကူညီမႈအသင္း အေနနဲ႕ ကိုေက်ာ္သူ၊ မေရႊဇီးကြက္တုိ႕ အေမရိကားကို ပထမဆံုး လာေတာ့၊ လာေတြ႕သမွ် အျဖဴေတြ၊

 ျ

မန္မာေတြ ေျပာလုိက္ၾကတဲ့၊ ပ႐ုိပိုဆယ္လ္ေတြ၊ပေရာဂ်က္ေတြ ပလူပ်ံေနတယ္။ ဒါေတြကို လက္မခံဘဲ၊ ျပည္သူ႕အားနဲ႕ပဲ 

ရပ္တည္ဖုိ႕၊ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ ကိုေက်ာ္သူနဲ႕မေရႊဇီးကြက္တို႕ကို ေက်နပ္အားရမိတယ္။

မ်ိဳးေစ့မွန္အပင္သန္တယ္ ဗ်။

ျပည္သူ႕အားသက္သက္နဲ႕ နာေရးကူညီမႈအသင္းရပ္တည္ခဲ့တာ ၾကာေပါ့။

အေၾကာင္းေၾကာင္း အေထြေထြ ႐ွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လုိရင္းကေတာ့ သူ႕ပိုက္ဆံယူရင္ သူ႕ကို အနညး္ဆံုး ေနရာေပးရေတာ့မယ္။

လာရင္ ခရီးဦးႀကိဳျပဳရမယ္။ ေနရာထိုင္ခင္းေပးရမယ္။ ဧည့္ေကာင္းေဆာင္ေကာင္း စာရင္းသြင္းရမယ္။

အဲဒီလို ခင္ဗ်ားတို႕ ဧည့္ခံေနခ်ိန္မွာပဲ ခင္ဗ်ားတို႕ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းေထာင္ထဲမွာ ႐ွိေနတုန္းက ခင္ဗ်ားတို႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာ

 ေ

စာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့တဲ့သူေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႕ကုိ ထြက္လာလာခ်င္း ခရီးဦးႀကိဳျပဳခဲ့တဲ့သူေတြဟာ အဲဒီခင္ဗ်ားတို႕က ခရီးဦးႀကိဳျပဳ

 ေနရာထုိင္ခင္းေပးေနသူေတြရဲ႕ အဖိအႏွိပ္အသတ္ျဖတ္ေတြကို အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရင္ဆုိင္ေနရေသးတယ္။

ဒုကၡသည္စခန္းထဲက ကေလးတေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႕ကို နာၾကင္စရာ မျမင္မိေစခ်င္ဘူး။

ဒီလုိေရးရတာ ရင္နာတယ္။စီးပြားေရး လုပ္ပါ၊

ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ လုိ႕ပဲ ထပ္တလဲလဲ တုိက္တြန္းလိုက္ပါေတာ့မယ္။

အေမရိကန္တခြင္ လွည့္လည္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ေျပာမိတာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြ ဆင္းရဲလို႕

ေတာ္လွန္ေရး က်ဆံုးရတာ လို႕။

တကယ္တမ္း က ပိုက္ဆံဆင္းရဲတာထက္၊ ႏိုင္ငံေရးကိုယ္ခံအား မဆင္းရဲဖုိ႕လုိတယ္။

ဆင္းရဲဒဏ္ကို လူေတြ ခံႏို္င္တယ္။ ခ်မ္းသာဒဏ္ကို ခံႏိုင္ဖို႕က ပိုခက္တယ္ ဆုိတာမေမ့ပါနဲ႕ဗ်ာ။

ကမၻၻာေပၚက ေတာ္လွန္ေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ က်ည္ဆံနဲ႕ခ်ည္း အၿဖိဳခြင္းခံခဲ့ရတာ 

မဟုတ္ဘူး။

 ပိုက္ဆံထုတ္ေတြ ေဒၚလာေတြနဲ႕လည္း ၿဖိဳခြင္းခံခဲ့ရတယ္ ဆုိတာ သတိျပဳ။

ခ်ိဳတူးေဇာ္