ေတာင္ဒဂံု လူငယ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေပါင္းစုတင္ျပခ်က္...

ရွင္တို႔ကို က်မနည္းနည္း ေျပာခ်င္တယ္၊ ဆရာလုပ္တယ္လို႔ မခံစားဘဲ… စာကိုၿပီးတဲ့အထိ ဖတ္ေပးဖို႔နဲ႔ ဒုတိယအေတြး ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္… ေတြးေပးေပါ့။ က်မေျပာျပရတာ ရွင္တို႔အတြက္ အဓိပၸါယ္ရွိမယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သတိျဖစ္ေစ အမွတ္ရေစ…စသျဖင့္ေပါ့… ျဖစ္ႏုိင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ထားပါတယ္။

 

ခက္တယ္ရွင့္… အျပင္မွာေနေန အတြင္းမွာေနေန အမ်ားအတြက္ မလုပ္ခ်င္တဲ့ မလုပ္လိုတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ဘာေၾကာင့္မ်ားေနတာလဲဆိုတာ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ၊ အေျပာင္းအလဲလိုလားသူေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရုပ္သိမ္းလိုသူေတြ၊ ဖယ္ရွားခ်င္သူေတြ၊ မတရားမႈကို လက္မခံႏုိင္သူေတြ၊ ဒီမိုကရက္တစ္ က်င့္စဥ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ - တည္ေဆာက္ လိုသူေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို အေလးထားသူေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈနဲဆင္းရဲမြဲေတမႈကို မႏွစ္သက္သူေတြ အားလံုး အေရးႀကီးပါတယ္။<

ဘာလိုလဲဆိုေတာ့… ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခခံက်က် ေနထိုင္ရတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြဟာ ေန႔စဥ္ စား-၀တ္-ေနေရး အေတာ္ကို ရုန္းေနရတဲ့ ကာလဆိုတာ က်မ အေထြအထူး ရွင္းျပဖို႔လိုမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ နည္းနည္းဘဲ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဥပမာ - တစ္ေန႔လုပ္မွ ညေနျပန္ရင္ ထမင္းစားၾကရတဲ့ မိသားစုေတြဘ၀မွာ ဘယ္ကလာၿပီး အနာဂတ္တို႔-လူ႔အခြင့္အေရးတို႔-ပညာေရး-က်န္းမာေရး၊ မတရားမႈ-ဖိႏွိပ္မႈ-အႏုိင္က်င့္မႈ-စနစ္ဆိုး၊ ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုး ေနျခင္းကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေတြးေတာ စဥ္းစား ႏုိင္မွာလဲ။ ႀကိဳးပမ္းေနရတာက ၾကားတာကို စိတ္ထဲအေရာက္ ပို႔ႏုိင္ဖို႔ အေတာ္ကို ခက္ခက္ ခဲခဲပါဘဲ။ ေဒါသရွိလား ေပါက္ကြဲေနလား မေမးပါနဲ႔ သိေနသလိုလိုဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားျခင္းနဲ မတရားျခင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခြဲျခား မျပတတ္တာဘဲ ရွိလိမ့္မယ္။ ဒါကလဲ အခ်ိန္ရွိသမွ် တေနကုန္ အလုပ္လုပ္မွ မိသားစု မ၀တ၀ ထမင္းစားရမယ့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနတာ…ေက်ာ္ခ်င္လား ဒီဒုကၡေတြကိုလို႔ မေမးပါနဲ ေသခ်ာတယ္။ ေက်ာ္လို႔ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျမန္ဆံုးေက်ာ္လြန္ခ်င္တယ္။ သိေနတာက မေက်ာ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အႏုတ္ေဆာင္တဲ့ အရွုံးေပၚမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြဘဲ ဘ၀အေတြ႔အႀကံဳနဲ ပတ္၀န္းက်င္က ေလ့က်င့္ေပး ေနတာပါဘဲ။ အပစ္ေျပာလဲ ခံရမယ့္ အေျခခံ လူထုဘ၀ေတြကို ဦးေဆာင္ၾကအံုး။

ေဟာၾကည့္အံုးေလ…က်မေျပာမယ္လို႔ စိတ္ရွိတဲ့ စာနည္းနည္းေရးမယ္လို႔ ေတြးထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာင္ “ခက္တယ္ရွင္” …ဆိုတာကဘဲ စျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘယ္ေလာက္မ်ား က်မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေပါင္းမဲ့ အႏူတ္ေဆာင္တဲ့ အသိုင္းအ၀န္း-အေျခအေနႀကီး ျဖစ္ေနၿပီလဲဆိုတာ ရွင္တို႔လို ႏုိင္ငံနဲလူမ်ဳိး တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ တာ၀န္ယူေနတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ- ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးေဆာင္ႏိုင္သူေတြ ပိုၿပီးခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ စမ္းစစ္ေလ့လာၾကည့္မယ္ နက္နက္နဲနဲဆက္လက္ျဖည့္ဆီး ရွာေဖြမယ္ဆို ပိုျမင္ၿပီး ပိုျပင္ႏုိင္မွာပါ။

ဒီေန႔ေခာတ္ႀကီးမွာ ကမာၻျပားတာလား၊ လံုးတာလား၊ ထားလိုက္ပါအံုး… ႏုိင္ငံသားေတြ ေဖာင္းေနတာလား၊ ေစာင္းေနတာလား၊ ပိန္ေနတာလား၊ ဂိတ္ေနတာလားဆိုတဲ့ အေမးနဲအေတြး အေျဖရွာၾကရင္ပိုၿပီး မသင့္ ေတာ္ဘူးလားရွင္။ မရွာသင့္ဘူးလား။ ဒါကို အေျဖေပးႏိုင္ၾကမယ့္ ဦးေဆာင္သူေတြကေတာ့ လက္ေတြ႔က်က် အေျဖဘဲျဖစ္လာမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္နဲလူမ်ဳိး တိုးတက္ေရးအတြက္ ဘဲဥအစ ရွာမရသလိုမ်ဳိး ေျပာဆိုေနၾကတာကို အခ်ိန္ေပး နားေထာင္ႏုိင္တဲ့ အခင္းအက်င္း အေနအထားေတြ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနပါေသးတယ္။ ႏုိင္ငံေရး စြမ္းေဆာင္သူေတြလို႔ အမည္ခံထားတဲ့ အင္အားစုေတြ၊ တာ၀န္ယူထားပါတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့ အစုအဖြဲေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္လို႔ ေၾကြးေက်ာ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးမွာ သေဘာတရားနဲ လက္ေတြ႔ယဥ္တြဲ ေဖာ္ေဆာင္ အလုပ္လုပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားစားစား ရွိေနလဲဆိုတာကို က်မ ေမးခ်င္ပါတယ္။

လူမ်ဳိးဆိုတဲ့အရာကို နည္းနည္းခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ၿပီး သူတို႔ဘ၀အေျခအေနေတြကို ဘယ္လိုမ်ဳိးျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ေပးၾကမွာလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားအေျဖရွာ ခ်ဥ္းကပ္ေဖာ္ေဆာင္မွ အမ်ားလိုလားတဲ့ အနာဂတ္ဆိုတာ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေပၚထြက္မယ္လို႔ လက္ခံထားတဲ့ က်မအေနနဲေတာ့ တစ္လႊာဆီခြာခ်ၿပီး ရလဒ္ေကာင္းထြက္ဖို႔ထက္ အက်င့္လုပ္ၿပီး သိခ်င္စိတ္တစ္ခုကေန… အေျဖရွာတဲ့ အေနအထားကို လုပ္ၾကည့္ပါလား။

လူဘ၀က်င္လည္မႈကို အေျခခံထား အေလးေပးၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း အေျပာင္းအလဲအတြက္ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာကို မျငင္းသာပါဘူး။ ယေန႔အားလံုး ၾကားသိေနတဲ့ “(စစ္) လႊတ္ေတာ္နဲအစိုးရသစ္” ဘာျဖစ္လာမွာလဲ… ေန႔စဥ္ရွင္သန္ေရးအတြက္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကရတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြဘ၀နဲ ဘယ္လိုမ်ဳိး တိုက္ရိုက္အခ်ဳိးက်ေနလဲ။

ဒါကိုရွင္းရွင္း ျမင္လာဖို႔ မိဒီယာေတြ တာ၀န္ေက်ေက် ေျပာၾကရဲ့လား။ ႏုိင္ငံသားေတြ ပါ၀င္ႏိုင္မယ့္ အခင္းအက်င္းကို ျမင္သာထင္သာ ျဖစ္လာေအာင္ တင္ျပတတ္ရဲ့လား။ မဟုတ္ဘဲ… ရာခိုင္းႏႈန္းေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ သံုးသပ္ခ်က္ေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ၊ စာတမ္းေတြ၊ အစီရင္ခံစာေတြ ေ၀ေ၀စာစာ ထုတ္ေနယံုကေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္ကာရွိ ဗဟုျပည့္ အဖြဲ႔အစည္း ပုဂၢိဳလ္ေတြ နားလည္ႏုိင္တဲ့ တင္ျပမႈေတြဘဲ လုပ္ေနၾကလို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းရွိ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ့ ႏွလံုးသား-ဦးေႏွာက္ လန္းဆန္း ႏႈိးထလာမယ့္လို႔ ထင္ေနၾကလား။

တဘက္မွာလဲ ေျပာၾကပါေသးတယ္… တိုင္းျပည္ျပႆနာ ႏုိင္ငံသားေတြ အဓိကဆံုးျဖတ္ၾကရမွာဘဲ၊ တာ၀န္ယူၾကရမွာဘဲ၊ ထိုက္တန္သေလာက္ဘဲ၊ ပါ၀င္ရမွာဘဲ… စသျဖင့္ေတြကို ဘယ္လို သိရွိျမင္သာလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကမွာလဲဆိုတာ ပိုလိုမ်ား ေဇာင္းမေပး သင့္ဘူးလား။ ဒီလိုဆိုေတာ့ က်မအျပစ္သံမ်ားတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ေပမယ့္ သတိမေမ့ဘဲ လိုအပ္ခ်က္ကို ျမင္ေစဖို႔သာ ေျပာရတာပါ…။ အေပၚမွာေျပာခဲ့တာကို ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ က်မအပါအ၀င္၊ စာဖတ္သူေတြနဲ ရွင္တို႔ေျဖႏုိင္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားတဲ့ အေျဖေတြကိုလဲ နည္းနည္းေျပာၾကည့္မယ္ေလ…။

ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံ့အေရးလုပ္ေဆာင္တဲ့ အင္အားစုေတြက… လုပ္ေနၾကပါတယ္၊ ျမင္သာထင္သာ ရွိသလို၊ လ်ဳိဳ႕၀ွက္မႈေပါင္း မ်ားစြာလဲ ရွိေနမွာေပါ့… အားမလို-အားမရ-စိတ္ပ်က္ေလသံေတြ၊ အမွားေတြ အားလံုးငါမွာမရွိ၊ ငါတို႔အဖြဲ႔ တာ၀န္မဟုတ္လို႔ဆိုတဲ့ သေဘာထားေတြကေတာ့ ေလွ်ာ့လာပါၿပီ (သိပ္ေကာင္းတဲ့ တိုးတက္မႈေပါ့)။ ထဲထဲ၀င္၀င္ လုပ္ေနသူေတြကို ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသားမိဘ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက ခ်ဥ္းကပ္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ တတ္စြမ္းႏုိင္သမွ် ပါ၀င္ႏုိင္ဖို႔ သိသိသာသာ ထိစပ္တိုးတက္ လာတာကို ေတြျမင္ေနရ ပါတယ္။

ဘာလဲဆိုေတာ့ လူပုဂၢိဳလ္ယံုၾကည္မႈ အဆင့္နဲဘဲ လုပ္လို႔ ရေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အမ်ားစုဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္မွာ ႏွစ္(၅၀)ေက်ာ္ ရွင္သန္ခဲ့ရတဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြ ေဖ်ာက္လို႔ မရေသးလို႔ပါ။ တေျဖးေျဖးနဲေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြရွိရမယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္-ရည္မွန္းခ်က္-လုပ္ငန္းစဥ္နဲ လူပုဂၢိဳလ္ခြဲျခား ေလ့လာပိုင္းျခားႏုိင္တဲ့ အစြမ္းအစ-အရည္အခ်င္းေတြ တိုးတက္လာႏုိင္တယ္။ (စိတ္)အနာ ျဖစ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေတြေတာ့ ရွိေနေသးတာေပါ့…ျဖစ္ႏုိင္တာေတြကေတာ့ တာ၀န္ယူဖို႔ မသိတာ ရွိႏုိင္သလို၊ ယူခ်င္ေသာ္လဲ တာ၀န္မေပးတတ္တာ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တမ်ဳိးက… တာ၀န္ယူရမွာ သိေပမယ့္ စိတ္အနာ မေပ်ာက္ၾက-အက်င့္စရိုက္မေဖ်ာက္ႏုိင္ မေျပာင္းလဲႏုိင္လို႔ ေရွာင္ေနတာေတြလဲ ရွိႏုိင္တာေပါ့။

ဒါေတြကို ေျဖးေျဖးနဲ ပုဂိၢဳလ္ေရးယံုၾကည္မႈကေန အဖြဲ႔အစည္းတည္ေဆာက္တတ္လာၿပီး ယံုၾကည္လုပ္ကိုင္ လာဖို႔ေတာ့ ဆက္လက္ ႀကိဳးပမ္းေနရမွာပါ။ စိတ္မပ်က္ဘဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဟန္ခ်က္ညီညီ ႀကိဳးပမ္းႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ အင္အားစုေတြ ပိုမိုထိေရာက္တဲ့ ကူညီတည္ေဆာက္ ေလ့က်င့္မႈမ်ား ျမန္မာ့အေရးအတြက္ တိုးျမွင့္ေဆာင္ရြက္ လာႏုိင္မွာပါ။ ျပည္တြင္းမွာလဲ တူတာေတြရွိသလို ပိုမိုထင္သာတာကေတာ့ ျပည္သူလူထုၾကား၀င္ေရာက္ တည္ေဆာက္မွ ေလက်င့္ေပးမွ အနာဂတ္ အာမခံႏုိင္မယ္ဆိုတဲ့ လူငယ္-ေက်ာင္းသားေတြ ႏွလံုးသားဦးေႏွာက္ၾကားမွာ သက္၀င္ ယံုၾကည္ ေဖာ္ေဆာင္လာတာကို အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လႊတ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း တိုးျမွင့္လာတယ္။ ဒါကလဲ ဦးေဆာင္သူယံုၾကည္အားကိုးတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ေပါ့… ဒါကိုေျဖးေျဖး ေလက်င့္သြားႏိုင္ရင္ လက္ရွိလူထုကူညီေဆာင္ေရွာက္ေရး စိတ္၀င္တစားလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ ျပည္သူလူထုဟာ တသားတည္းက်ၿပီး ဦးေဆာင္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ၊ တာ၀န္ယူတတ္တဲ့ တာ၀န္ယူႏုိင္တဲ့ ျပည္သူလူထု ျဖစ္လာမွာကို ေတြေနရပါၿပီ။ အားနည္းတာေတြရွိေနေပမယ့္… ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ျပန္လည္ထေျမာက္ ေမြးဖြားတဲ့ လူငယ္-ေက်ာင္းသား-ရဟန္းသံဃာေတြ၊ အလုပ္သမား-လယ္သမားေတြ၊ တိုင္းရင္းသား မိဘျပည္သူေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မိသားစုေတြ၊ မိဒီယာ အင္အားစုေတြၾကားမွာ စုဖြဲ႔မႈေတြနဲ ယံုၾကည္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အသိကေန လက္ေတြ႔အခင္းအက်င္းေတြ တစၿပီးတစ ေပၚလာပါတယ္။

တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြၾကားမွာလဲ စကားလံုးအရမဟုတ္ဘဲ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမႈေတြန႔ဲ အတၱ-မာန-ေၾကာက္စိတ္ေတြ ေဘးခ်ၿပီး… ဘာလိုလို႔၊ ဘာလုပ္ေနရတာလဲဆိုတဲ့ ေဆြးေႏြးဖလွယ္မႈေတြကို လူငယ္-လူႀကီး မ်ဳိးဆက္ေတြၾကားမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာၾကသလို၊ အုပ္စုေတြၾကားမွာလဲ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ဖလွယ္ေနတာကိုေတြ႔ရေတာ့ က်မစိတ္ထဲ ေၾသာ္ ဒီေနရကဘဲစၿပီး သြားလို႔ရပါတယ္။ အႏူတ္ေတြနည္းလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ရွင္တို႔အားလံုး အေပါင္းေဆာင္တဲ့ ေဒါင့္ကေန တည္ေဆာက္ ေလ့က်င္ႏုိင္ရင္ က်မတို႔-ရွင္တို႔ ျမင္ခ်င္တဲ့ ႏုိင္ငံ-လူမ်ဳိးအနာဂတ္ ပံုေပၚလာမွာေပါ့… က်မတို႔ အားသာခ်က္ေတြၾကည့္ေလ။ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ နားလည္လာေအာင္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ ဦးေဆာင္သူေတြကို ေလ့က်င္ၾကည့္ေပါ့… စားစရာမရွိလို႔ ရုန္းေနရတဲ့ သူေတြ ဟုတ္-မဟုတ္ ဆန္းစစ္တဲ့ ေလ့လာေရး အသင္းေတြ၊ စံုစမ္းစပ္စုလိုသူမ်ား အင္အားစုေတြ မ်ားလာမယ္။

လူ႔ပုဂၢိဳလ္ယံုၾကည္မႈကေန အဖြဲ႔အစည္း-ဥပေဒသ-ျပဌါန္းမႈ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ အားလံုးရင္ထဲမွာရွိၿပီး ဦးေႏွာက္က လက္ေတြ႔ ေဖာ္ေဆာင္လာမယ္ဆိုရင္… မၾကာတဲ့ ကာလမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ အင္အားအျပည့္ ျဖစ္လာႏုိင္တာေပါ့။ ယေန႔ေခာတ္ႀကီးျပင္းတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္၊ က်မတို႔ခတ္ညံညံမဟုတ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔ တာ၀န္ေက်ေက် ျပဌါန္းႏုိင္ဖို႔ ရွင္တို႔မွာလဲ ျပဳျပင္သင့္တာ ျပဳျပင္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ အျပစ္တင္တဲ့ ေခာတ္ကုန္သြားပါၿပီ။ ႀကိဳးပမ္းတယ္ ေဖာ္ေဆာင္တယ္ စြမ္းေဆာင္တယ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တဲ့အရာေတြဟာ ႏုိင္ငံသားေတြ လက္ထဲမွာဆိုတာ ျမင္သထက္ျမင္လာၿပီး ၀င္သထက္၀င္လာၾကၿပီဆိုတာ ရွင္းေစခ်င္တယ္။ ေခာတ္ကသင္ေပးတယ္ေလ… ေသခ်ာ နားမေထာင္ႏုိင္၊ စာမဖတ္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြကိုယ္စား စာဖတ္ႏုိင္တဲ့ ငါတို႔က တဆင့္ရွင္းျပေနၾကတယ္။ စာမေရးႏုိင္တဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြကိုယ္စား စာေရးၿပီးတင္ျပေနၾကတဲ့ စာေရးဆရာေတြ ရွိသလို၊ ခရီးေဆာင္ႏွင္းေပးေနတဲ့ ဆိုက္ကၠားဆရာ၊ ၀န္ေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ ဆံသဆရာ၊ သင္ျပေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ…ဒီလိုနဲ ဆရာမ်ားတဲ့ ငါတို႔ႏုိင္ငံ ဘာလို႔ဆိုတာကို စဥ္းစားမိေတာ့။

သင္ဆရာ-ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာဆိုတာ ဘ၀တစ္သက္တာလံုး ေတြေနရ သင္ေနရ မွာဘဲ။ ဒါကိုအႏူတ္ေဆာင္တဲ့ အျမင္နဲၾကည့္ရင္ မွားသြားမွာေပါ့။ မတူညီတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္-ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ကြဲလြဲတာကို လက္ခံေပမယ့္ တူညီတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္-ခ်ဥ္းကပ္ပံု မတူညီၾကဘူးဆိုရင္…ဘာလို႔ ကြဲတယ္ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ အဆိုးျမင္ အႏူတ္ေဆာင္ ေျပာၾကရမွာလဲ။ မတူတဲ့ခ်ဥ္းကပ္မႈ အလုပ္ေတြအတြက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးတည္ေထာင္ ရပ္တည္ၾကျခင္းက အပစ္မဟုတ္သလို၊ ဆိုးက်ဳိးျဖစ္ေစတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္လဲ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။

အေပါင္းေဆာင္တဲ့ ေခာတ္သြားေနၾကတဲ့ က်မတို႔-ရွင္တို႔ နားလည္တာကို မတူဘူးလို႔ မခံစားသြားေစခ်င္ဘူး၊ တူေနၾကပါတယ္။ အေျခအေန မေပးေသးတာေၾကာင့္ မေဆြးေႏြးၾကလို႔ ေသခ်ာမတင္ျပ မေျပာၾကေသးလို႔ မတူဘူးလို႔ ထင္ေနတာပါ။ လြဲမွားတဲ့ အထင္မထားဘဲ က်မတို႔ မ်ဳိးဆက္ေတြ ဖြင့္ၿပီးေဆြးေႏြး ရွင္းလင္းတတ္ ေနၿပီဆိုတာကို သိေတာ့ အခ်ဳိ႔ပိတ္ေနသူေတြ၊ အေျပာင္းအလဲကို လက္မခံလိုတဲ့ အသိ-လုပ္ရပ္-အျမင္ကေတာ့ ရန္သူျဖစ္ေနအံုးမယ္ဆိုတာ ရွင္းသြားရင္…ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲဆိုတာ ဘဲဥအစရွာမရသလို မျဖစ္ဘဲ။ အလုပ္-တာ၀န္ယူမႈနဲ သက္ေသျပတတ္တဲ့ သက္ေသျပႏုိင္တဲ့ မ်ဳိးဆက္ယွက္ႏြယ္မႈေတြ တစတစေပၚလာမယ္။ ေပၚလာဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတယ္။ ရွင္တို႔လဲ ႀကိဳးပမ္းၾကၿပီး အေျပာေလွ်ာ့ထားရင္… အနာဂတ္လွလွ က်မတို႔ ျမင္ရမယ္။ အားလံုးဖတ္မွတ္သတိရ ျပဳျပင္ ပါ၀င္ယူတတ္ေစဖို႔ က်မေျပာခ်င္တာကို ေရးလိုက္တာပါ။

အမွားရွိမယ္…ေဆြးေႏြးလိုရင္ ျပန္ၿပီး ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ဖြင့္ဟေျပာပါ။

၂၀၁၁ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁ရက္ေန႔ --- ေတာင္ဒဂံု --- လူငယ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားေပါင္းစု တင္ျပသည္။