လူမႈေရးအလုပ္နဲ႔ ကံတူအက်ိဴးေပး... (ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလွိဳင္ျမင့္)

လူမႈေရးအလုပ္နဲ႔ ကံတူအက်ိဴးေပး...

(ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလွိဳင္ျမင့္)

လူမႈေရး အလုပ္ေလးေတြ အခုဒီဘက္ေခတ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး လူေတြ သိလာ စိတ္၀င္စားလာႀကပါျပီ။  ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ့ ဘာသာႀကီးေတြ အားလံုး လုိလို က လူမႈေရးကို အားေပးတာေတြ ပါရွိေနပါတယ္။  လူမႈေရး ကိုလုပ္ဖို႔ သင္ႀကားခ်က္ ေဟာႀကားခ်က္ေတြ ပါရွိႀကတာပါဘဲ။ ေခတ္ကာလအလုိက္ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ တြန္းအားေပးမႈနဲ႔ ဟန္႔တား ေနွာက္ယွက္မႈေတြ အေပၚမူတည္ျပီး ေခတ္ကာလ အေျခအေနအရ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ အတက္အက် ျဖစ္ေနရတာပါ။

တေလာက ကိုေက်ာ္သူရဲ့ လူမႈေရးအသင္းကို တရား၀င္အသင္းအဖြဲ႔ အျဖစ္ျပန္လည္ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါျပီ ဖတ္ရေတာ့ စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေလး မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။  ၂၀၀၇- ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မျဖစ္မွီ ရက္ပိုင္းေလးမွာ DVB ၀က္ဆိုဒ္ေပၚမွာ က်ေနာ္ ကိုေက်ာ္သူတို႔လို လူမႈေရးလုပ္သူေတြဟာ အမ်ားရဲ့ အခက္အခဲ နစ္နာမႈေတြကို ရႈျမင္တတ္သူေတြမို႔ အာဏာပိုင္ေတြက တေန႔ ငါတို႔ မေကာင္းတာေတြကို ထုတ္ေဖၚလာနိုင္သူေတြ potentail enemy ရန္သူျဖစ္လာရန္ အလားအလာရွိသူေတြ အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတယ္လို႔ ေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးလိုလားသူ ဒို႔ရန္သူလို႔ တိုင္းျပည္အက်ိဳး (လူအမ်ားထုအက်ိဳး -ကိုကိုင္တြယ္ေနသူ အစိုးရက) ဟာ သူေျပာေတာ့ ျပည္သူေကာင္းစားေရး သူအားေပးေန တြန္းေနတာက တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ထားသူ ကိုငါႀကည္ျဖဴ။ အမ်ားအတြက္ စဥ္းစားသူ ငါ့ရန္သူ ျဖစ္ေနတာ ျပေနပါတယ္လို ့ ေရးသားခဲ့ဖူးပါတယ္။

အခု သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္မွာ လူမႈေရးအလုပ္ေတြကို တစတစ ခြင့္ျပဳလာတာ အထူး၀မ္းသာစရာ ျမင္ေတြ ့ေနရပါျပီ။ လူမႈေရးအလုပ္ကိုေတာင္ ခြင့္မျပဳနိုင္တဲ့ အဆင့္အထိ ျဖစ္ေနသူဟာ ေတာ္ေတာ္ကို တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ လြန္ကဲေနျပီဆိုတာကိုလဲ တြက္ခ်က္နိုင္ပါျပီ ။

အခု ကခ်င္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီဖို႔ သီဆိုပြဲေတြ ခြင့္ျပဳတာ သြားေရာက္ကူညီခြင့္ ျပဳတာေတြဟာ အားရ ၀မ္းသာစရာေလးေတြပါ။ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ကခ်င္ (KIA)အဖြဲ႔ကို စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြကို လူမႈေရး ေထာက္ပံ့ခြင့္ ေတာင္းလာတာေတြ႔ ရပါတယ္။ တဖက္က ခြင့္မျပဳေသးလို႔ သိရျပန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရ တရပ္က အမ်ားအက်ိဳး (လူမႈေရး) ကို ခြင့္ျပဳလာတယ္ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဆာင္လာတာ မဂၤလာတပါးလို ့ ရဲရဲႀကီးေျပာလိုပါတယ္။

ဟာ ဒါဟာ အစိုးရတရပ္ရဲ့ လုပ္ရမယ့္ တာ၀န္ဘဲ ဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္လာတာကို မဂၤလာ တရပ္ပါလို႔ ေျပာရတာလဲ ေမးခ်င္သူေတြ ရွိလာပါမယ္။  လုပ္ရမယ့္ တာ၀န္ျဖစ္သလို လုပ္သင့္ေသာ တာ၀န္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို တာ၀န္လို႔ မျမင္ခဲ့သူေတြ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳခဲ့ရျပီးပါျပီ။  မျမင္ရံု မကေသး လူမႈေရးလုပ္သူကို ျခိမ္းေျခာက္ ျပီး ေနထိုင္/လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ေတြပါ ပိတ္ျပစ္တဲ့အထိ ဟန္႔တားတာေတြ ျမင္ခဲ့ရျပီးပါျပီ။

NLD-BG

ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္ကို မဂၤလာရွိေသာ နိမိတ္ေကာင္းေသာ ေျခလွမ္းေလးလို႔ ပါထပ္ေျပာလိုပါတယ္။ ဘာလို႔ ဒီလိုေျပာရပါသလဲ ဆိုရင္ အစိုးရတရပ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ ဆိုတဲ့ ကားႀကီး/ ရထားႀကီးကို ဥိီးစီးေမာင္းေနတဲ့ ရထားေခါင္းတြဲ ဂါတ္ဗိုလ္ႀကီးပါဘဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ ့ ကံအလွဲ ့အေျပာင္းဟာ (အရာရာဟာ)  သူ ့ရဲ ကံတက္ျခင္း /ကံနိမ့္ျခင္း ေတြဟာမွာ ရာခိုင္ႏွဳန္း ေတာ္ေတာ္ေလး တည္ေနလို႔ပါဘဲ။ တကယ္ေတာ့ နိုင္ငံေတာ္ရဲ့ကံဟာ ျပည္သူျပည္သား အမ်ားစုရဲ့ကံ ေတြနဲ႔ ပိုဆိုင္ေနေပမယ့္ သူက စတီယာရင္ကို ကိုင္ထားေတာ့ ကားေမာင္း/ ရထားေမာင္းဆရာရဲ ့ကံအေပၚ ေတာ္ေတာ္ေလးတည္ေနလို႔ပါ။

မဂၤလာလို႔ ေျပာရတာကေတာ့ ဥပမာအေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ အိမ္တအိမ္/ ရပ္ကြက္/ တိုင္းနိုင္ငံတခုမွာ မဂၤလာမရွိသူ တက္အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ အဲဒီအိမ္ / ရပ္ကြက္ / တိုင္းျပည္မွာ ေရႊထြက္ေနရင္ေတာင္ အိမ္မီးေလာင္ / လူေသ/ အမႈအခင္းျဖစ္ႀကရတာ တိုင္းနိုင္ငံဆိုလဲ စစ္ပြဲႀကီးေတြ ႀကံဳ ရေတာ့တာ ေတြကိုသမိုင္းမွာလဲ ဆင္ျခင္ႀကည့္ပါ။ ကေန႔ လတ္တေလာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြ ကိုႀကည့္ပါ။ လူမႈေရး စိတ္ေခါင္းပါးသူေတြ တက္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တိုင္းျပည္ေတြျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ႀကရပါမယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံလို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔သာ ဆင္ျခင္ ေတြးဆႀကည့္ႀကပါေတာ့။

အခုသမၼတႀကီး ဦသိန္းစိန္ လက္ထက္မွာ မိန္းခြန္းေတြ မွာ အျမင္မွန္ေတြ ေျပာႀကားလာသလို (သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရ/ ျပည္သူသည္သာအမိ/အဖ )စသည္မ်ား ေျပာႀကားလာသလို လက္ေတြ႔လည္း စတစ အျပဳသေဘာ ေဆာင္လာခဲ့တာ မဂၤလာျဖစ္သလို အတုိက္အခံ အင္အားစု ေတြကလဲ သမၼတႀကီးကို ေက်နပ္ လက္ခံလာတာကိုက ျပသနာေတြ ျငိမ္းစျပဳလာျပီး မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ ထိပ္တိုက္ျပသနာတက္ေနတဲ့ အင္းအားစုႀကီးႏွစ္ခု ေျပလည္သြားတာ မဂၤလာပါဘဲ။ မဂၤလာဆိုတာကိုေတာ့ မည္သူမွ မျငင္းနိုင္ႀကပါဘူး။  ယခုအစိုးရ အေျပာင္းအလဲကို အားမရေသးသူေတြ ရွိေနေသးေပမဲ့ လက္ေတြ႔ ျပည္တြင္းမွာ လက္ေတြ႔ ထိေတ႔ြ ေနရသူ အင္းအားစု ႏွစ္ခု နားလည္မႈရသြားတာ မဂၤလာပါ။

 အေမ့အိမ္ ပညာေရးကြန္ယက္

အခု အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ လူမႈေရး အလုပ္ေတြကို အားေပးလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာ ေတြကို တိုင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္နိုင္ဖို႔ တနည္း တိုင္းျပည္ကံဇာတာ အျမန္ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာေအာင္ လူတိုင္းလူတိုင္း လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ (ကိုယ္တတ္အားသေလာက္ နည္းမ်ားမဆို) ပါ၀င္ကူညီႀကျပီး တိုင္းျပည္တခုလံုးရဲ့ ကံဇာတာကို ႏိုင္ငံသားအားလံုး တက္ညီလက္ညီ ျမွင့္တင္ႀကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ စီးပြားေရးေတြ ၾကပ္တည္းေနခ်ိန္ ဘယ္လိုလုပ္ ကူညီနိုင္မွာလဲ လို႔မတြက္ဆ ေစခ်င္ပါဘူး။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းဆိုတာ ကံအက်ိဳးေပးအလြန္ အ့့ံအားသင့္ေလာက္ေအာင္ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ လာတတ္ပါတယ္။ ေနာင္ဘ၀ အထိ ပင္မေနဘဲ ယခုဘ၀ မွာတင္ကို အက်ိဳးေပး တတ္တာေလးေတြ ကိုယ္ေတြ ့ေလးေတြကို တင္ျပလိုပါတယ္ ။

က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔ ေလးေတြ ေရးရျပန္တာမို႔ ကုိယ္ရည္ေသြးတယ္လို႔လဲ မျမင္ဖို႔ ပန္ႀကားလိုသလို က်ေနာ့္ တင္ျပခ်က္ေတြက ကံႏွင့္ ကံ၏ အက်ိဳး ဆက္ေတြပါလာေတာ့ ကံ ဆိုတာကို လက္မခံတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကိုလည္း အျမင္မတူတာ ျဖစ္ေနရင္လဲ သည္းခံေပးႀကပါရန္ ပန္ႀကားလိုပါတယ္။

ေျပာပါမယ္။ က်ေနာ္ဟာ ၁၉၈၂-ခုနစ္ အသက္ ၃၁ -နစ္အရြယ္က စလို႔ မံုရြာမွာ သမ၀ါယမ ေဆးခန္းထိုင္ရင္း မံုရြာက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ/သားေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္-ခ်င္းတြင္းမိသားစု အသင္း) ကို အသင္းရံပံုေငြ အတြက္ ကူညီသလို ဦးေဆာင္ ရပ္တည္ လႈပ္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၃ မွာေတာ့ ဒီအသင္းက က်ေနာ့္ကို အသင္းရဲ့ နာယက အေနနဲ႔ သတ္မွတ္လာပါတယ္။ ၁၉၈၂ မတိုင္ခင္ကေတာ့ က်ေနာ္က အထက္အညာ ဟုမၼလင္းဘက္မွာ ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္း ဖြင့္ေနေတာ့ အေနေ၀းေနပါတယ္။ တကယ္ေေတာ့ ဒီလိုအသင္းမ်ိဳးကို နိုင္ငံေတာ္က ခ်ီးျမင့္ ေျမာက္စားခဲ့တဲ့ လူရည္ခၽြန္ (အထူးသျဖင့္ -ထပ္ကြမ္းလူရည္ခၽြန္ဆု) ရထားသူေတြက ကူညီမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ကူညီမဲ့သူ မရွိလို႔ က်ေနာ္က ပါလာရတာပါ။

က်ေနာ္မကူညီခင္က အသင္းသားေတြက ဘုရားပြဲမွာ ရံပံုေငြရွာပြဲေလးကိုသာ အဓိက အားထားေနရေတာ့ တႏွစ္ကိုမွ ရံပံုေငြ ၆၀၀၀/က်ပ္ (ေရႊေဈး-၂၅၀၀-၃၀၀၀-ခန္႔ အခ်ိန္) ကိုဘဲ ရရွိပါတယ္။ ရံပံုေငြ ၾကပ္တည္းစြာနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ခ်င္းတြင္းေဒသ တခုလံုးက ေက်ာင္းတက္လာတဲ့ ေက်ာင္သားမ်ားအေရးရဲ့ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြကို ေဆာင္ရြက္ေနႀကရတာပါ။  က်ေနာ္ စတင္ကူညီပါ၀င္လိုက္တဲ့ ႏွစ္ကစျပီး တႏွစ္ကို ရံပံုေငြ ၂၀၀၀၀-ေသာင္းကေန ေနာက္ပိုင္း  ၄၀၀၀၀-နီးပါးအထိ ရရွိလာေတာ့ လူမႈးေရးေတြ တိုးတက္လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လူငယ္ေလးေတြလဲ လူမႈေရးစိတ္ဓါတ္ေတြ တိုးပြားလာသလို အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ လုပ္ကု္ိင္ တတ္လာႀကပါတယ္။ ဒီလိုႀကည့္ေတာ့ အလုပ္ေတာ့ အပိုအလုပ္ ရွဳပ္စရာျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တဲ့ ေဒါင့္ကေန မႀကာမွီမွာဘဲ အဲဒီခ်င္းတြင္း မိသားစုအသင္းက က်ေနာ့္ကို သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကူညီတုန္႔ျပန္ လာပါေတာ့တယ္။

အျဖစ္ေလးက ဒီလိုပါ။ ၁၉၈၃-ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္က ဆိုရင္ ရန္ကုန္မွာ ေျမပဲဆားေလွာ္ဆိုရင္ လမ္းေဘးေတြမွာ လွည္းေလးေတြနဲ ့ ေက်ာက္ေျမာင္းေျမပဲ ဆားေလွာ္ ဆိုျပီး ေျမပဲဆံ အနီဆံ ကိုေရွ ့တြင္ေလွာ္ျပီးေရာင္းတာ ကိုဘဲ ရန္ကုန္သူ/သားေတြက စားႀကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္က က်ေနာ္တို ့ မံုရြာျမိဳ ့အ၀င္က (မအူ ေက်းရြာ) က ေလွာ္တဲ့ ေျမပဲဆံအျဖဴကို ရန္ကုန္ေဈးကြက္မွာ လံုး၀ ေရာင္းလို႔ မရပါဘူး။ စားမဲ့သူ မရွိတာထက္ စားရေကာင္းမွန္း သိသူမရွိႀကတာပါ။ သို႔ေသာ္ရန္ကုန္ နဲ႔မႏၱေလးက လာလည္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြက မံုရြာမွာ မံုရြာျမိဳ ့သူျမိဳ ့သားေတြက ဒီေျမပဲဆားေလွာ္နဲ႔ ဧည့္ခံေတာ့ ဒီေျမပဲဆားေလွာ္ရဲ့ အရသာကို သိႀကျပီး အျပန္ႀကရင္ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ၀ယ္သြားတတ္ႀကပါတယ္။ လူႀကံဳရွိရင္လဲ အထပ္ထပ္ လူႀကံဳ မွာတတ္ႀကပါတယ္။ မံုရြာ၀က္အူေခ်ာင္းနဲ႔ မံုရြာေျမပဲဆားေလွာ္ဟာ ေဖးဖရိတ္ပါ။

ဒါကိုက်ေနာ္က ၁၉၈၃-မွာ ေဈးကြက္ရွာႀကည့္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကိုဆင္းျပီး သိမ္ႀကီးေဈး မုန္႔ဆိုင္ေတြမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတာင္းပန္ တစ္မ်ိဳး / ေငြေပးျပီးတမ်ိဳး တင္ႀကည့္ပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္ေတြက ကိုလက္မခံပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ၁၉၈၃-ျပည္ေထာင္စုေန႔ က်ဳိကၠဆံကြင္းမွာ သြားေရာင္းႀကည့္ပါတယ္။ ေရာင္းလို႔ကို မရတာပါ။ (နမူနာ) လက္ေဆာင္ ေပးတာကိုပင္ ယူတဲ့သူ မရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေရႊတိဂံု တေပါင္းပြဲေတာ္မွာ တခါျပန္လာျပီး နမူနာေပးဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္ပါတယ္။ ပထမေန႔မွာတင္ ေရႊတိဂံု ကုန္းေျမေပၚ ေျမပဲဆားေလွာ္ အထုပ္ေတြ ဆြဲတက္လာစဥ္မွာတင္ က်ေနာ့္ရဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ခ်င္းတြင္းမိသားစုက ေက်ာင္းသူ/သားေတြက ေတြ႔သြားျပီး (ဆရာ ဘာေတြလဲေပါ့ ...ဟာငါတို႔မံုရြာရဲ့ နာမည္ႀကီး ထြက္ကုန္ပါေပါ့) .သူတို႔လည္း ဝမ္းသာသြားႀကျပီး (ဟာ ဆရာ မေရာင္းပါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဆရာကိုယ္္စား ေရာင္းေပးပါမယ္ေပါ့ ..က်ေနာ္ကလည္း ငါက ဒါကိုသာ ဒီမွာေရာင္းလို႔ ရရင္ ငါ့အတြက္ ေဈးကြက္ေပၚလာမွာပါ။ အခုေျမပဲေတြကို ေရာင္းလို ့ရတာကို အသင္းရံပံုေငြအျဖစ္ လွဴပါတယ္ေပါ့)။ ေက်ာင္းသားေတြက အစကလက္မခံခ်င္ႀကဘူး ေနာက္ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပေတာ့မွ သူတို႔လည္း ရံပံုေငြရ က်ေနာ္လဲ ကုန္ပစၥည္း ေဈးကြက္ေဖၚျပီးသားျဖစ္ ေတာ့ WIN -WIN ေပါ့။ ေက်ာင္းသူေလးေတြက လမ္းေပၚမွာ စီးကရက္ေရာင္းေနသူ မိန္းခေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲျပီး သူတို႔ရဲ ့ရင္ထိုး အပြင့္ႀကီးေတြနဲ ့တြဲေရာင္းေပးႀကပါတယ္ ။

အဲဒီမွာ လူငယ္ေလးေတြက ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသူေလးေတြ စီးကရက္ ေရာင္းေနသူေလးေတြကို (ပြား) ခ်င္ႀကေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ေျမပဲထုပ္ေလးေတြ ၀ယ္စားႀက ပြားႀကေပါ့။ ပြားလို႔ (ေမးျမန္းလို႔) စကားအစကလဲ ရွိေလေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ႏွစ္ရက္နဲ႔ က်ေနာ္ယူလာတဲ့ ေျမပဲထုပ္ေတြ ကုန္ပါေလေရာ။ ခ်က္ခ်င္း မံုရြာကိုဖံုးဆက္ ေျမပဲေတြကို အျမန္ရထား တြဲေစာင့္နဲ ့ထည့္ေပးဖို ့ကိုမွာယူ ရပါေတာ့တယ္။

ေရႊတိဂံု တေပါင္းပြဲလဲျပီးေရာ က်ေနာ့္ေျမပဲေလွာ္က သိမ္းႀကီးေဈးမွာ ဆူပါေဟာ့ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။  တီဗီြမွာ ေႀကာ္ျငာရင္ေတာင္ ဒီေလာက္လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ ေဈးကြက္ တက္လာႏိုင္ စရာမရွိပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းစရာကလဲ အခ်ိန္တို အတြင္းမွာကို ရန္ကုန္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေျမာင္း ေျမပဲဆားေလွာ္ဟာလဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္ေပ်ာက္ သြားရပါေတာ့တယ္။ ေနာင္ရန္ကုန္သားေတြဆို ႀကားေတာင္ မႀကာဖူးေတာ့တဲ့ အထိ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ ။

က်ေနာ္လဲ ေျမပဲဆားေလွာ္ကို ေနာင္မွာ တရက္ကို တင္း-၁၂၀ - (တန္ခ်ိန္အားျဖင့္ -၃-တန္ေက်ာ္) ေလွာ္လာ ရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တင္လားဆိုေတာ့ မအူရြာသားေတြလဲ အရင္က တရက္ကိုေျမပဲ ဆံတင္းအေနနဲ႔ -၁၀-တင္းကေန - ၁၅ တင္းသာ ေလွာ္ေနရာကေန တရက္ကို တင္း.၃၀၀- ကေန ၅၀၀-အထိ ေလွာ္လာ ရပါေတာ့တယ္။ မံုရြာေျမပဲဆားေလွာ္ဟာလဲ အိႏၵိယဘက္ ထိုင္းဘက္ တရုတ္ျပည္အထိ ေပါက္သြားပါေတာ့တယ္။ တနိုင္ငံလံုးကိုလဲ ျပန္႔ႏွံသြားပါေတာ့တယ္။ မအူရြာ တရြာလံုးလဲ တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါေလေရာ။ အိမ္တိုင္း တီဗီြ နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ ကားေတြ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုဘဲ နိုင္ငံေရးဆိုတာကလဲ တကယ့္ကို အႏၱရယ္ကို အသက္ အဖမ္းအဆီးနဲ႔ ရင္းျပီးလုပ္ရတဲ့ လူမႈေရးပါဘဲ။ က်ေနာ္ဟာ အႏၱရယ္ မကင္းတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ထိပ္ကေန ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ထားတဲ့ ကံ (ကုသိုလ္ )ေလးေတြက ေဖးမေနေတာ့ ေတာ္ရံုနဲ႔ အဖမ္းမခံခဲ့ရပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆို ဘာမွ မဟုတ္တာေလးနဲ႔ အဖမ္းခံႀကရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၁၉၉၅-မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ပထမအႀကိမ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန လြတ္လာျပီး နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေလး အသက္ျပန္၀င္လာေတာ့ ..တကၠသိုလ္သမဂၢ ဖြဲ႔စည္းဖို႔က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္၀မ္း အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေတြ လႈပ္ရွားခဲ့ႀကပါေတာ့တယ္။

အာဏာပိုင္ (ေထာက္လွမ္း) ေတြက ရပ္တန္႔ဖို႔ သံုးႀကိမ္ သတိေပးလာပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္၀မ္းကိုဆိုရင္ ျပည္ထဲေရးရံုး ကိုေခၚျပီး အရာရွိႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ေပးဖို႔ ေခၚယူ သတိေပး လာပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆး လုပ္လုိက္ပါေသးတယ္။ ခက္တာက က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈက သမဂၢကို တရား၀င္ေျဗာင္ ဖြဲ႔စည္းမယ္ အစိုးရဆီ တင္ျပမယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ မလုပ္ဘဲ ေက်ာင္းသားအေရး သီးသန္႔ဘဲ လုပ္မယ္ေပါ့။ ဒီမွာ သူတို႔အေနနဲ႔ ဖမ္းရခက္ေနေတာ့ ျခိမ္းေျခာက္ျပီး ေနာက္ဆုတ္ခိုင္းတာပါ။ ေႀကာက္မလားလို ့ေပါ့ ။

ဟုတ္ကဲ့ ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့လဲ ေႀကာက္စရာေပါ့။ ဒါေပမဲ့က်ေနာ္တို႔မွာ ေထာက္လွမ္းေရးထက္ ေႀကာက္စရာက ရွိေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က စတုန္းက စျပီး ေထာက္လွမ္းက ေခၚေျခာက္ လိုက္တာေလးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လႈပ္ရွားမႈကို ရပ္လိုက္ရင္ အိမ္ကမိန္းမ ထမီ၀ယ္စရာ မလိုေတာ့ေအာင္ ေက်ာင္းသူေတြက ထမိီထုပ္ေတြ ပို႔ႀကေတာ့မွာ။ ေမာင္ေမာင္၀မ္းနဲ႔ တုိင္ပင္ျပီး မထူးဘူးကြာ ဆက္သာခ်မယ္ဆိုျပီး ဆက္မိုက္ ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ မထူဘူးဆိုျပီး ေထာက္လွမ္းေရးက လာေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဖမ္းခ်င္ဖမ္း က်ဳပ္တို႔ ကေတာ့ ေထာင္ေလာက္ကေတာ့ မမႈဘူးဆိုျပီး မရဲေသာ္လဲ ကၽြဲျပဲ စီးျပေနရတယ္။ ဆက္စိ္ီးေပေတာ့ေပါ့။ မာမာဘဲ က်ဳပ္တို ့ကိုလာေျပာမေနနဲ ့ ဖမ္းခ်င္ဖမ္းဗ်ာ အထိ ေကာလႊတ္ေတာ့တာေပါ့။

ဖမ္းေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီလိုဖမ္းျပီဆိုရင္ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာ သိတဲ့အတိုင္းေလ နဂိုက မာမာေကာ လႊတ္ထားတဲ့ အေတးနဲ႔ ေဘမလို႔ေပါ့။ ကံေလးက ေပးလာေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဖမ္းတဲ့ နံနက္မွာတင္ ဘန္ေကာက္ကေန (CRDB.. Committee for Restoration of Democracy in Burma)..ရဲ့ဥကၠဌ ဥိးတင္ေမာင္၀င္း (ေခတ္ျပိဳင္ဂ်ာနယ္ တည္ေထာင္သူ)နဲ႔ ဘန္ေကာက္ပိုစ့္က သတင္းအယ္ဒီတာ --Ralph Ba Cho (ကိုဘခ်ိဳ) တို႔က ဖံုးဆက္လာပါေလေရာ။ ခ်က္ခ်င္းသူတို႔က ဘီဘီစီ ဦးေန၀င္းဆီ အေႀကာင္းႀကားေပးေတာ့ ဦးေန၀င္းက ဘီဘီစီ ေပၚမွာ တဆာဆာ က်ေနာ္နံမည္ကို ေအာ္ေတာ့တာပါဘဲ ။ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္လူငယ္ေတြလဲ တျပိဳင္ထဲ အဖမ္းခံရေတာ့ ဘီဘီစီက အတင္းေအာ္ေလေတာ့ က်ေနာ္တို ့ကို ညေနမွာ ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေက်ာေရးစခန္းကေန အင္းစိန္ေထာင္ကိုပို ့ပါတယ္ ။

ဘီဘီစီ ဦးေန၀င္း    စီအာဒီဘီ  ဦးတင္ေမာင္၀င္း  ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတိုက္က  Ralph Ba Cho တို႔ဆီကို  က်ေနာ္က  အတြင္းက သတင္းေတြ ပို႔ေနႀကပါ။ ရီေတာ့ရီရတယ္။   ေထာက္လွမ္းေရးေတြ  က်ေနာ္ သတင္းပို႔ေနတာ ရိပ္မိတယ္။  အေသေစာင့္ ဖမ္းေနႀကတာ။  တခါမွ မမိဘူး။  က်ေနာ့္ကို ၀င္ဖမ္းတဲ့ ညမွာ စာႏွစ္ေစာင္မိသြားတယ္။ ဒါလဲ မနက္မွာ  ထိုင္းလူမ်ိဳးနဲ႔ ထည့္ေပးမဲ့စာမို႔ သူတို႔သိသြားတာပါ။ ယခင္က်ေနာ္ပို႔ေနတာ MAI က ေလယာဥ္မယ္ (ဗိုလ္မႈးႀကီးေတြရဲ့  သမီိးေတြနဲ႔) ပို႔ေနတာ မႀကာခဏပါ။  တခါမွ  သူတို႔ဘယ္လိုပို႔ ေနတယ္ဆိုတာ ရိပ္ေတာင္မရီပ္မိပါဘူး။  သနားတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။  ဘီဘီစီ  ဦးေန၀င္းတို႔က  ဒီလိုအေႀကာင္းေတြေႀကာင့္ က်ေနာ္ အတြက္ ေအာ္ခ်က္ ထုတ္ေပးတာပါ။  ေက်းဇူး  အထူးတင္ပါတယ္။ သူသာ မေအာ္ေပးရင္  ေထာက္လွမ္းေရး  စခန္းမွာ ဆက္ေနရရင္ မေတြးရဲပါဘူးဗ်ာ။

အင္းစိန္ေထာင္ကိုေရာက္ ေထာင္တံခါး ကို ဂ်ိမ္း ကနဲ ပိတ္လိုက္ေတာ့ အေမ့အိမ္ကို ေရာက္သြားရသလို စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ကို လံုျခံဳမႈ ရသြားပါေတာ့တယ္။ ဒိီေထာင္တံခါး ဂ်က္ခ်သံ (ဂ်ိမ္း) ဆိုတဲ့အသံနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္တို႔ကို မဖမ္းခင္ေလးကာလမွာ သတင္းစာမွာ နုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း တဦးဆိုျပီး နိုင္ငံေရးမလုပ္ရဲေအာင္ ျခိမ္းေျခာက္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလး ထဲက ေရးထားတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔တေတြ ခံစားရတာက တက္တက္စင္ကို လႊဲေနပါေေတာ့တယ္။

သူေဆာင္းပါးမွာ ေထာင္ထဲေရာက္ ေထာင္ (တိုက္ခန္း) တံခါးကို ဂ်က္ထိုးလိုက္တဲ့ (ဂ်ိမ္း) ဆိုတဲ့အသံႀကီးဟာ မိသားစု အေမ့အိမ္နဲ႔ ကမၻာျခား လိုက္ျပီဆိုတဲ့အသိနဲ႔ တခါထဲ ကမၻာပ်က္ မတတ္ ခံစားရပါတယ္လို႔ သူကိုယ္တိုင္ ခံစားရတဲ့ပံုစံနဲ႔ ေရးထားတာပါ။ က်ေနာ္တို႔မွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး လက္ကေန ေထာင္ကိုေရာက္တာ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ သုခ ဘံုကို ေရာက္တယ္လို႔ ခံစားရျပီး ေႀကာက္ေနရတဲ့ ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္လာတာမို႔ ဘယ္ေလာက္ ရင္ထဲ ေအးခ်မ္း သြားရသလဲဆိုတာ ေတြးႀကည့္ႀကပါ။ ေထာင္ဘဲ ဘယ္သူက ေထာင္ က်ခ်င္မွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ ေထာက္လွမ္းေရးမွာ ဆယ္ရက္ေနရမွာထက္ ေထာင္ ၂-နစ္ေလာက္က်တာနဲ႔ လဲမလားဆို ေထာင္ဘဲ အက်ခံခ်င္ပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးကေတာ့ ေတြးႀကည့္ရမွာကို အသဲထဲ ခ်မ္းသြားပါတယ္။ အင္မတန္ လူစိတ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ သတၱ၀ါေတြပါ။ ဟိုေရးတဲ့လူက နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းသြားေတာ့တာေပါ့ ။

ဒါနဲ႔ တဆက္ထဲေပါ့ေလ တိုင္းႏိုင္ငံတခု ရဲ့ကံဇာတာ ကို တြက္ဆလို႔ေတာ့ မရနိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လူအမ်ားစု ရဲ့ကံေတြ အမ်ားစု စိ္တ္ေန စိတ္ထားေတြကိုေတာ့ တြက္ဆ (ခန္႔မွန္း) ယူလို႔ေတာ့ အႀကမ္းဖ်င္း ရႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာေပးခ်င္တာပါ။ အေမရိကန္ဟာ တခ်ိန္က ကမၻာမွာ တရားမွ်တ မႈအတြက္ လႈပ္ရွားေပခဲ့တဲ့ ကံေပါ့ေလ ကမၻာမွာ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္  ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ သမၼတ ဘြတ္ရွ္ လို ရန္ေထာင္လိုသူ တက္လာတာေရာ အေမရိကန္ျပည္သူ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုယ္တိုင္က ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ တရားစြဲ အမႈေတြဖြင့္ (အလိမ္အညာေတြေလ --မုသာေတြ) အနိုင္ယူ မတရား တဖက္သား ရႈံးတာကို အခြင့္ယူလို႔ရတဲ့ ေငြအပူေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္လာႀကေတာ့ ကံအဆိုးေတြ တစတစ မ်ားလာျပီး ေဟာအခုေတာ့ အက်ဘက္ကို ေရာက္ခဲ့ရ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းေတြ ႀကံဳရ စစ္ေရး အၾကပ္အတည္းေတြ ႀကံဳရေတာ့တာပါဘဲ။

က်ေနာ္တို႔ ႏိူင္ငံမွာက အခုကမၻာလွည့္ ခရီးသြားေတြကေတာင္ ကမၻာမွာ စိတ္ထားအလွဆံုး လူမ်ိဳးေတြလို႔ ခ်ီးမြမ္း ေနႀကပါျပီ။ က်ေနာ္က ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ လွပါတယ္ဆို ဒါေတာင္မ်က္ႏွာမွာ အိုးမည္းေတြနဲ့လို႔။ အနစ္-၅၀-ဆယ္ လူမႈေရးေတြ ပ်က္ယြင္းလာတာေရာ စီးပြားေရးေတြ ၾကပ္တည္း လူအခ်င္းခ်င္း သစၥာေဖါက္ေတြေမြး အခ်င္းခ်င္း ရန္သူလိုျဖစ္ေအာင္ ရန္တိုက္ေပးလာတာ ခံခဲ့ရတဲ့ကာလ နည္းသလား။ အခုေခတ္ လူငယ္ေလးေတြဆို ေရွးျမန္မာေတြစိတ္ထားက ဒီလိုပါေျပာရင္ လူကို ရူးေနျပီေတာင္ ေျပာႀကေလမလား။ ယံုနိုင္ႀကမယ္မထင္ပါဘူး။ အခုအရင္ကရဲ ့နည္းနည္းေလး က်န္ေတာ့တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို ကမၻာက အခုမွ ထဲထဲ၀င္၀င္ ျမင္ဘူးျပီး ခ်ီးမႊမ္းေနႀကပါျပီ။ ဒီလိုစိတ္ဓါတ္က ေငြနဲ႔၀ယ္ယူလို႔ မရပါဘူး။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ မႀကာတင္မွီ သမၼတႀကီး ဥိးသိန္းစိရဲ့ စိတ္သေဘာထားျပည့္၀မႈ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ နားလည္မႈမ်ားကေန နိုင္ငံေရး တည္ျငိမ္လာျပီး စီိးပြားေရးေတြ ေထာင္တက္လာရင္ ေန႔ဖို႔ညစာ ထမင္းသာ ခိုင္မာရင္ ေရွးယခင္က ရွိခဲ့တဲ့ျမန္မာ စိတ္ထားေလးေတြ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ စိတ္ထားေလးေတြကို ကမာၻကပင္ နမူနာ ယူလာဖို႔ လာႀကပါေတာ့မယ္။ ကမၻာမွာ ျမန္မာ ဆိုတာ လက္ခေမာင္း ခတ္ႀကရပါေတာ့မယ္လို႔ က်ေနာ္ ရဲရဲႀကီး ေျပာႏိုင္ေနပါျပီ။ ကမာၻႀကီးက ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ စိတ္ထားေတြကို ေလ့လာျပီး ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းေရး ကမၻာႀကီးပူေႏြးမႈ စတာေတြကိုပါ ကုစားဖို႔ နည္းယူရမဲ့ေန႔ မႀကာခင္ ေပၚလာပါေတာ့မယ္။

အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ျမန္မာနိုင္ငံသား အားလံုးကို ျမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ သြန္သင္ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ေတြကို ရင္၀ယ္ တစိမ့္စိမ့္ေတြး ဆန္းစစ္ျပီး ကမၻာသူကမၻာသားေတြ အတြက္ သုခ ခ်မ္းသာ မွ်ေ၀ေပးနိုင္တဲ့ မွ်ေ၀းေပးရေတာ့မဲ့ အခ်ိန္ကာလ အတြက္ မိမိတို႔ ကိုယ္စီကိုယ္စီရဲ့ စိတ္ထားေလးေတြကို ဆန္းစစ္ျပဳျပင္ လွသထက္လွေအာင္ ျပဳျပင္ထားႀကပါလို ့။

စီးပြားခ်မ္းသာမႈ ေတြနဲ႔ စပ္ဆိုင္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ အဆိုအမိန္႔ေလးေတြ တခ်ိဳ႕ကို မွ်ေ၀ရင္း နိဂံုး ခ်ဳုပ္ပါရေစခင္ဗ်ာ။

(၁) He is rich or poor according to what he is , not according to what he has .... ခ်မ္းသာတယ္ ဆင္းရဲတယ္ ဆိုတာဟာ လူရဲ့အေပၚမွာဘဲ တည္ပါတယ္။ အဲဒီလူဘာေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာနဲ႔ မသက္ဆိုင္ပါ။

ဥပမာ ကမၻာေက်ာ္ ေဟာလိ၀ုဒ္မင္းသား မင္းသမီးေတြ ဓနဥစၥာမတရား က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာႀကေပမဲ့ စိတ္ဆင္းရဲလို႔ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြ သံုးစြဲျပီး ေဆးလြန္လို႔ ေသေေနႀကရတာ ဥပမာေကာင္းေတြပါဘဲ . ။

(2)  Wealth is like a child's rattle, which please you for a moment , and is enjoyed no more.... ခ်မ္းသာႀကြယ္၀မႈဆိုတာဟာ ကေလးကစားစရာ ပလုပ္တုတ္ေလး တခုလိုပါဘဲ။  တခဏတာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရေစနိုင္ေပမယ့္ ေရရွည္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို မေပးနိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ေငြေႀကးကို သိပ္မမက္ေမာ သင့္ေႀကာင္း ဆုိလိုတာပါ ။

(3) You ought to eat to live, and not live to eat... လြန္ခဲ့တဲ့နစ္ ၂၀၀၀-ေက်ာ္က ေရာမလူမ်ိဳး နိုင္ငံေရးသမားတဦး ေျပာခဲ့တာပါ။.. (သင္ဟာ အသက္ရွင္ဖို႔ အတြက္သာ စားေသာက္ပါတဲ့။ စားေသာက္ဖို႔အတြက္ အသက္ ရွင္မေနသင့္..) က်ေနာ္တို႔တေတြ ေကာင္းေပ့ဆိုတာေတြ ေငြကုန္ေႀကးက် ခံစားႀကရမွ အဟုတ္ထင္ ေနႀကသူေတြ အတြက္ ဆင္ျခင္ဖို႔ပါ။  အေပ်ာ္အပါးအတြက္ အကုန္အက် ခံတာကိုေတာ့ ေျပာေနစရာ မလိုေအာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ ။

(4) He is rich who wish no more he has.. လက္ရွိထက္ ေနာက္ထပ္ ဘာကိုမွ ပိုမလိုခ်င္သူဟာ ႀကြယ္၀ခ်မ္းသာ၏။

ဒီအဆိုအမိန္႔ေလးေတြက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္ သေဘာတူ လက္ခံနိုင္တဲ့ အဆိုအမိန္႔ေလးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ အခု သမၼတႀကီးဥိးသိန္းစိန္ အစိုးရကို ယံုယံုႀကည္ႀကည္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းလက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ႀကပါလို ့တိုက္တြန္းရင္းေပါ့ေလ မိုးမျပိဳ ျပိဳခဲ့ေသာ္ သတိလဲ ထားႀကဖို ့တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ သာလြန္မင္းတရာႀကိးနဲ႔ ေခတ္ျပိဳင္ေလာက္က ရွိခဲ့ဘူးတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ အဂၤလိပ္ အရာရွိတဦးးရဲ ့အဆိုအမိန္ ့ေလးနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုပါတယ္။

Put your trust in GOD, and keep your powder dry... ဘုရားသခင္အေပၚ ယံုႀကည္မႈထားျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ရန္ ယမ္းကိုေျခာက္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။ (အသင့္ျပင္ထားပါလို ေျပာရင္း)

လူမႈေရးကံရဲ့ လက္ငင္း အက်ိဳးေပးတာေလးေတြ ေနာက္ထပ္လဲ ႀကံဳရတာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီတခုတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကူတာက နည္းနည္းေလး ျပန္အက်ိဳးျပဳတာက အမ်ားႀကီးးမွ အမ်ားႀကီးပါ။

အားလံုးကို ေလးစားစြာျဖင့္

လွိဳင္ျမင့္

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဖာ္ျပရန္ ေနာက္က်ေနတဲ့ ေဆာင္းပါးအတြက္ ဆရာေဒါက္တာလွဳိင္ျမင့္အား ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္..။ ေဒါက္တာလွဳိင္ျမင့္ ေဆာင္းပါးမ်ား ျပန္ဖတ္ခ်င္ရင္ Click