ဒီေရ လွ်ပ္စစ္နည္းပညာမွသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔ (ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္)

ေခတ္အဆက္ဆက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ရင္ မညံ့ခဲ့ၾကပါ..။ ေခတ္ဆိုး စံနစ္ဆိုးေအာက္မွာ ေနခဲ့ၾကရေပမယ့္ ကမာၻကေလးစားရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုင္ငံတကာမွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ ျမန္မာေတြ ေပၚထြန္းေနခဲ့တာ၊ ေပၚထြန္းေနဆဲ ျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံပါ..။

ထို႔အတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ကြန္ျပဴတာတစံု ေပးအပ္ခဲ့သည့္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ၁၉၉၆ခုႏွစ္က ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရျပီး ၂၀၀၂ခုႏွစ္ကုန္မွာ ႏွစ္ရွည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ဘဝမွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့  ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံသို႔  တိမ္းေရွာင္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္..။ ယေန႔အခ်ိန္အခါမွာေတာ့ မိမိစမ္းသပ္ တည္ထြင္ေအာင္ျမင္ထားတဲ့ ဒီေရအားမွ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္တဲ့ နည္းပညာကို ျပည္သူနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပန္လည္ျဖည့္စီးေပးမယ့္  ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္ရဲ့ ျပည္တြင္းက ေပးပို႔လာတဲ့
 ေဆာင္းပါးအား ေဖာ္ျပလိုက္ရပါတယ္..။ ဒီေရလွ်ပ္စစ္နည္းပညာမွသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔လို႔ပဲ အမည္တပ္လိုက္ပါတယ္..။

ဒီမိုေဝယံ

ဒီေရ လွ်ပ္စစ္နည္းပညာမွသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔

(ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္)

ကိုုဒီမိုု

ဒီေရစီးအားမွ  လ်ွပ္စစ္ထုုတ္လုုပ္ဖိုု႔ကိုု  က်ေနာ္ေျပာထားသလိုုေပါ့။ အစပိုုင္းမွာ မူပိုုင္မတင္ရေသးေတာ့  စက္ကိုုေတာ့ စမ္းႀကည့္တယ္။   တာဘိုုင္ကိုုဘဲ  အလြတ္လည္ႀကည့္တယ္။  ဝင္ရိုုးကိုုအေသလုုပ္ထားျပီး    အလြတ္လည္ေနတဲ့  တာဘိုုင္ကိုု  လက္နဲ့ ဖမ္းခ်ဳပ္ႀကည့္တာဘဲ လုုပ္တယ္။   မိမိရဲ ့မူလပံုုစံကိုု  အျပည္အဝ မလုုပ္ရဲဘူး။

က်ေနာ္က လူနဲ ့ေဝးရာမွာစမ္းေပမဲ့  အနီးမွာကိုု  ေရနံတူးတဲ့ အလုုပ္ကလာခ်ထားေတာ့  အင္ဂ်င္နီယာက ၃-ေယာက္ရွိေနတယ္။ ဒီေတာ့ သူတိုု ့ သေဘာမေပါက္ေအာင္လ်ိဳ ့ဝွက္လုုပ္ေနရတာ။  အခုုေတာ့ မူပိုုင္တင္ျပီးျပီမိုု ့  ရဲရဲလုုပ္ရဲတယ္ ။   ပိုုအဆင္ေျပ-သြားတာက  မိုုးက်လာေတာ့   ေရနံတူးတဲ့ အဂ်ၤင္နီယာေတြ  မလာႀကေတာ့ဘူး ။

အခုုတစ္ေခါက္ေတာ့  တာဘိုုင္ကိုု  ဝင္ရီုုး (ရွပ္တန္း) နဲ ့ အေသတပ္လိုု္ကျ္ပီး ဝင္ရိုုးကိုုလည္ေစပါတယ္။  ေရက အတက္အက်ရွိေနေတာ့  တာဘိုုင္ ထိုုင္တာ အခ်ိန္ ႀကာသြားျပီး  တကယ့္စမ္းခ်ိန္မွာ  ေရက်ခ်ိန္လြန္လာေတာ့   ေရကတာဘိုုင္ရဲ ့   တစ္ဝက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။   တာဘိုုင္တဝက္ကိုုဘဲ တြန္းတဲ့ ေရအနက္မွာကိုု က်ေနာ့္လူေတြ  အလုုပ္သမားေတြနဲ ့ လာႀကည့္သူေတြကိုု    လက္နဲ႔ဝင္ရီုုးလည္ေနတာကိုု  ႏွစ္ေယာက္ဖမ္းတာ  မခ်ဳပ္နိုုင္ႀကဘူး။  ဖမ္းစအခ်ိန္ေလးမွာ  နည္းနည္းေလး  တန္႔သလိုုျဖစ္ျပီး ျပန္ဆက္လည္ေတာ့တယ္။

သူတိုု ့က  ေျပာျပတာက    သူတိုု ့က  ဓါတ္ဆီ  ဟြန္ဒါအင္ဂ်င္ (၇-ေကာင္အား) နဲ ့  ေနာက္ ဒီဇယ္ တရုုတ္စက္ ၁၀-ေကာင္အားစက္  လည္ေနတာကိုုလက္နဲ ့ဖမ္းနိုုင္တယ္ေျပာႀကတယ္။  စက္ထိုုးရပ္သြားတယ္။  အဘ  စက္အားက  ေအာက္ထစ္ ၇-ေကာင္အထက္မွာရွိတယ္။  တာဘိုုင္သာ အကုုန္ုုျမဳပ္ေနခ်ိန္ စမ္းရရင္ ၁၅ ေကာင္ေက်ာ္မယ္ မွန္းေနႀကတယ္။

လာမဲ့အပတ္မွာ  ဒိုုင္နမိုု ထုုိင္ျပီး  မီးအထြက္လုုပ္ေတာ့မယ္။  ဒါျပီးရင္  သမၼတကိုု ဗီြဒီယိုု ျပရပါမယ္။  စက္ကိုုကိုုယ္တိုုင္ႀကည့္လိုုလ်င္လဲ  ေခၚျပနိုုင္ပါျပီ။

ဒါေတာင္  ရိုုးေခ်ာင္းေသးေသးေလး (၁၂ -ေပအက်ယ္ ရိုုး) ေလးထဲ  စမ္းရတာ။  ေခ်ာင္းအႀကီးထဲ စမ္းဖိုု႔က  ေရစီးအားက  ႀကမ္းေတာ့  စက္ထိုု္င္ရတာ  မနိုုင္လိုု ့ ရိုုးေလးထဲစမ္းရတာ။  အခုုတစ္ေခါက္  မွာ ၅- ကီလိုုအား  ဒိုုင္နမိုုကိုုလည္ႀကည့္မယ္။  ေခ်ာင္းအႀကီးထဲမွာ  တာဘိုုင္ႀကီးႀကီးကိုု     ကရိန္းေတြ အသံုုးျပဳျပီး  ခ်နိုုင္မယ္ဆိုုရင္ေတာ့ ဒိုုင္နမိုုအား  ၁ဝဝ .... ၂ဝဝ  - အား ေတြ ထိုုင္နိုုင္ျပီေပါ့။

ျမစ္အက်ယ္ႀကီးမွာေရ (ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ့ေရ) အဝင္အထြက္  အားလံုုးကိုု  ဖမ္းပိတ္ဆိုု ့ျပီး  လည္မယ္ဆိုုရင္ေတာ့  ဒိုုင္နမိုုအား ၁ဝဝဝ- ေတြ အမ်ားႀကီး တန္းစီထိုုင္နိုု္ငျ္ပီေပါ့။  ျမစ္တစ္ခုုမွာ  တစ္မိုုင္အကြာတိုုင္းမွာ  ထိုုင္ထားလိုု ့ရတယ္။  မိုုင္ တစ္ရာ အကြာမွာ ၁ဝဝ ခုုထုုိင္ထားမယ္။  ျမစ္တစ္ေနရာ  အက်ယ္မွာ ၁ဝဝဝ-အားေတြ  ဆယ္ခုုမွ   အခုု- ၂ဝ - ခုုထုုိင္ထားမယ္ဆိုုရင္  ထြက္လာမဲ့အားေတြ  မွန္းဆ  ႀကည့္ပါ။

ဥပမာ  ဧရာဝတီျမစ္   သံလြင္ျမစ္ေပၚမွာ  ေရကိုု ေရလႊဲဆည္ပံုုစံလိုု    အတားအဆီးလုုပ္ထားမယ္။  ေရလႊဲဆည္ဆိုုတာက   ေရကိုုသိုုေလွာင္တာ မဟုုတ္ဘူး ။  စီးလာတဲ့ေရကိုုလႊဲယူဖိုု႔ သက္သက္။  ေရျပင္နစ္ခုုက  မ်က္နာျပင္ တညီထဲ။  အခုုလဲ အဲဒီလိုုေရထိန္းတာ  ေဆာက္ရမယ္။ ျပီးေရထြက္ေပါက္ကိုု  ေသးေအာင္လုုပ္ျပီး  တာဘိုုင္ကိုု လည္ေစတာပါဘဲ။  ေရနဲ ့ဆိုုင္တဲ့  သီအိုုရီေတြအမ်ားစုု  အဂၤ်င္နီယာပညာမွာက  ေရစီးႏွဳန္းအနည္းဆံုုး- ၆ မိုုင္စီးႏွဳန္းရွိမွ  ေရတာဘိုုင္ကိုုလည္တယ္လိုု ့  သီအိုုရီက ဆိုုထားေတာ့  အားလံုုးက  ေရစီးႏွဳန္းမရွိရင္  မစဥ္းစားႀကေတာ့တာ။ SPEED ကိုုဘဲအေျခခံ စဥ္းစားေနႀကတာ။

က်ေနာ္က  ေရထုုထည္ပမာဏ  VOLUME  (ဥပမာ-  ေရတစ္ေပပါ ထုုထည္- ဂါလံ-၅ဝ) ကိုုေရႊ႕ လွ်င္  ေရႊ႕လ်ွင္ စြမ္းအင္တခုု ရွိေနတယ္။  တနည္း  ေရဂါလံ - ၅ဝ - ေရြ ့လ်ွားေနတာကိုု တားစီးဖိုု ့  စြမ္းအင္တခုုလိုုတယ္။  အဲဒါကိုုေျပာင္းျပန္ယူလိုုက္ရင္  ေရဂါလံ- ၅ဝ - ေရြ႔ေနတာမွာ  ရွိေနတဲ့ စြမ္းအင္ကိုု  တာဘိုုင္ခံျပီး  စြမ္းအင္ထုုတ္ယူတာပါ။  ေရက  ဘယ္ႏွဳန္းနဲ ့ဘဲစီးစီး  ထုုထည္တစ္ခုုျဖတ္သြားတိုုင္း   တာဘိုုင္ကိုုလည္ျပီးမွ  ျဖတ္ရတဲ့ပံုုကိုု လုုပ္ထားေတာ့  ျမစ္တစ္ခုုဆိုုတာ  ေရထုုထည္ပမာဏ  ဂါလံ  ကုုေဋေပါင္းမ်ားစြာ  ခရီးမိုုင္ေပါင္းမ်ားစြာ စီးဆင္းေနရတာ  စြမ္းအင္ဘယ္ေလာက္မ်ားမလဲ။  အဲဒါေတြကိုုေျပာင္းနိုုင္တဲ့နည္းေတြ ့ရင္  စြမ္းအင္ေတြပါဘဲ။

ထုုထည္နဲ ့တြက္တယ္။  ေရစီးႏွဳန္းက ေတာ့  ပိုုစီးေလ  ပိုုအားေကာင္းေလေပါ့ ။ အဲဒါေႀကာင့္  တေလာက အဂၤ်င္နီယာတစ္ေယာက္ဟုု  ယူဆရသူက   ဒီေရဆိုုတာ  စီးတဲ့ႏွဳန္းက  ေနွးတယ္ေဝဖန္လာပါတယ္။   က်ေနာ္အကုုန္မေျပာနိင္ေသးလိုု ့  ေရစီးႏွဳန္း  သီအိုုရီထဲကေန  ေဖါက္ထြက္ျပီးစဥ္းစားပါလိုု ့ဘဲ ေျဖလိုုက္တာပါ။

ထုုထည္သီအိုုရီဆိုုတာ  ဥပမာေပးရရင္  အခုုေခတ္  ဘူတာေတြမွာ... ရန္ကုုန္မွာဆိုု  ေအာင္ဆန္းကြင္းထဲ  လူတစ္ဦးဝင္ရင္  ဒလက္ဂိတ္ေလးကိုု တြန္းသြားမွ  ဝင္လိုု ့ရတာပါ။  တစ္ပတ္လည္ရတယ္လိုု ့ျမင္လိုုက္ပါ။  ဒီလိုုဘဲ  ေရတစ္ေပပါ  ျဖတ္သြားတိုုင္း  တာဘိုုင္ကိုု တစ္ပတ္လည္ေနေအာင္   လုုပ္ေပးနိုု္င္ရင္

အဲဒီကေန  စြမ္းအင္ေျပာင္း ယူလိုုက္နိုုင္ပါျပီ။  ဒါက  အေျခခံသေဘာတရား။  ဒါကိုု  ထပ္ျပီး  ျဖတ္သန္းတဲ့ေရကိုု  အဂၤ်င္နီယာမ်က္ေစ့နဲ ့  ပိုုမိုုျပဳျပင္လိုုက္ရင္  စြမ္းအင္အဆနစ္ဆယ္ေလာက္ပိုု   ထုုတ္လုုပ္နိုု္္င္ေတာ့တာပါ။

လူငယ္ေလးေတြကိုု  ေဖါက္ထြက္ျပီးေတြးတတ္တဲ့  အက်င့္ေလးေတြ လုုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။  အခုုက်ေနာ္တိုု ့  ပညာေရးစံနစ္က  ေမြးကတည္းကကိုု  မိဘေတြက  ကေလးကိုု စကားေျပာသင္ေပးေနႀကတယ္။  ၾသစေၾတး်လ်  က်ေနာ္က  မူႀကိဳေက်ာင္းမွာလုုပ္ရတာ။  ကေလးေတြကိုု  ဘာမွ ႏွဳတ္တိုုက္ သင္ခြင့္မျပဳထားဘူး။  ဥပမာ ဒီမွာ  ကေလးကိုု  လူတစ္ေယာက္နဲ ့ေတြ ့လိုု ့ဟိုုက တခုုခုုေမးရင္  ဘယ္လိုုေျပာလိုုက္သင္ေပးႀကတယ္။  ဟိုုမွာ မသင္ရဘူး။  သင္ေပးရင္ သတိေပးခံရမယ္။  ကေလးေတြမွာ  သူတိုု႔ဘာသာ  သင္ဖိုု ့အက်င့္ကိုု ငယ္ငယ္ကတည္းက  လုုပ္ေပးထားတာ။

က်ေနာ္တိုု ့ဆီမွာ  ခဲတံကိုုင္နည္းကိုု  ဆရာမက  ကေလးရဲ  ့လက္ကိုုကိုုင္ျပီး သင္ေပးတယ္။  ဟိုုမွာအဲဒီလိုု သင္ေပးလိုုက္ရင္  ျပသနာတက္ျပီဘဲ။  က်ေနာ္တိုု ့သင္နည္းက  ကေလးေရွ ့မွာ  ခဲတံကိုု  ေျဖးေျဖးေလး အသာကိုုင္ျပရတာ။   ကိုုယ့္လက္ထဲကိုု ခဲတံေလးကိုု အသာေလး  ကေလးျမင္ေနေအာင္  ခဲတံကိုု  မိမိလက္ထဲ   ေနရာခ်တာလုုပ္ျပတယ္။  ျပီး  ပထမအဆင့္အေနနဲ ့  ခဲတံကိုု  အစက္ခ်တာေလာက္ဘဲ လုုပ္ျပရတယ္။  ခဲတံကိုုင္တတ္ခါစ  ကေလးက  အစက္ခ်တာေလာက္ဘဲ တတ္ဦးမွာဆိုုေတာ့  ပံုုဆြဲမျပရေသးဘူး။

ေနာက္ကေလးေတြကိုု  ငယ္တံုုးမွာ  စကား  အသံတခုု၊ ႏွစ္ခုုဘဲ  ေပးတယ္။  ကေလးေတြငယ္စဥ္က  စကားတခြန္းမွ  နားမလည္ေသးဘူး။  ဒါေပမဲ့သူတိုု႔မွာ ကိုုယ္ပိုုင္အသိနဲ ့  သူ ့ဖါသာ  သင္ေနျပီ။  မွတ္သားေနျပီ။  အဲဒီ SELF - LEARNING  ကိုု တိုုးတက္လာေအာင္ အစကတည္းက  သူ ့တိုု ့ဖါသာ  သင္ယူေနမႈေတြကိုု ဖန္တီးေပးရတာပါ။

ဥပမာတစ္ခုု   ကေလးေတြဟာ  ၄- ေက်ာ္လာရင္  ေမွာက္တတ္လာတယ္။  သူ ့ဟာသူေမွာက္လာတာ။  ျပီး လွိမ့္တတ္ျပီး  ဟိုုေရြ ့ဒီေရြ႕။  အဲဒီမွာ  ကေလးကိုု  ေမြ ့ယာခပ္ပါးပါး (၃-လက္မခန္ ့အထူ) ေပၚတင္ထားတယ္။  ေမြ ့ယာေအာက္မွာ  ေဆာင္( ဂြမ္းေဆာင္ထူထူ ) ခံထားတယ္။  ေမြ ့ယာ အနားစြန္းကိုု  အေရာင္ကြဲတဲ ့  တိတ္နဲ ့ကပ္ထားတယ္။  ကေလးက  လွိမ့္တတ္လာေတာ့  အဲဒီအေရာင္ကြဲတိတ္ကိုုေက်ာ္တာနဲ ့  ေမြ ့ယာေပၚက  က်ေတာ့တာဘဲ။  ေအာက္က အေပ်ာ့ခံထားတာ့  ေခါင္းကိုုမထိခိုု္က္ဘူး။  ဒါေပမဲ့က်ေတာ့  လန္႔ငိုုတာေပါ့။  ကေလးကိုုေခ်ာ့ျပီး  ေမြ ့ယာေပၚျပန္တင္ထားလိုုက္တယ္။

ကေလးက  ထပ္ျပီးလွိမ့္တယ္။  က်တယ္။  ငိုုတယ္။ ၃-၄- ခါေလာက္က်ျပီဆိုုတာနဲ ့  ကေလးက  အေရာင္မတူတဲ့ တိတ္နားေရာက္တာနဲ ့  သူက်ေတာ့မယ္ဆိုုတာကိုုသိျပီး  ဆက္မလွိမ့္ေတာ့ဘူး။  ျပန္ဆုုတ္သြားတာ။   အဲဒီလိုု  သင္ထားတဲ့ကေလးေတြက  အျမင့္က  ကုုတင္ေပၚက  ေလွကားေပၚကက်တာ  ဘယ္ေတာ့မွ  မျဖစ္ေတာ့ဘူး။  ေနာက္ဆံုုး  ကေလးကိုု ေရခဲေသတၱာေပၚတင္ထားရင္ေတာင္  ႀကည့္ေနစရာမလိုုဘူး။  ဘယ္ေတာ့မွ   မက်ေတာ့ဘူး။ ကေလးက  ျငိမ္ေနမယ္ထင္သလား။  မျငိမ္ဖူး   ကစားေနမွာဘဲ။  ဒါေပမဲ့  မက်ဘူး။

 ဒီလိုုဘဲ ေလးဘက္သြားတတ္ျပီဆိုုတာနဲ ့  အေပၚက  ခြက္ေတြဆြဲတတ္လာျပီ။  လ်ွပ္စစ္မီးပူ  ကိုုင္ခ်င္လာျပီ။  အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္  လွပ္စစ္မီးပူကိုု  နည္းနည္းေလးဘဲ ပူေအာင္လုုပ္ျပီး  ခ်ေပးထားလိုုက္တယ္။ လာကိုုင္တယ္။  ပူပူေလးဆိုုေတာ့ ႏွစ္ခါေတာင္မကိုုင္ေတာ့ဘူး။

ေရေႏြးအိုုး။  ေရေႏြးခြက္  ဒိီလိုုဘဲသင္ေပးရတာ။  က်ေနာ္တိုု ့ဆီမွာ  ဖေယာင္းတိုုင္ ျပသနာ။  ဖေယာင္းတိုုင္ ေသးေသးေလးဝယ္။  မီးဇာကိုု ေသးေသးေလး ျဖတ္။  မီးထြန္း။  ထြန္းျပီးျပီးခ်င္း  ကေလးေရွ႕ခ်။  သူကိုုင္တာနဲ ့  သူ ့လက္နီးလာတာနဲ ့  မီးကိုုမႈတ္လိုုက္။  ကေလးက  ဆက္ကိုု္င္မွာဘဲ။  မီးကေတာ့ျငိမ္းျပီ။  ဖေယာင္းရည္ အပူကရွိေနေသးေတာ့   ကေလးလက္ကိုု  နဲနဲ ပူသြားမယ္။  ဒါေပမဲ ့မေလာင္ပါဘူး။  ကေလးမွတ္သြားတယ္။  မကိုုင္ေတာ့ဘူး။  သူ ့ဟာသူ အသိရွာတတ္အား ပိုုလာတယ္။ Self  Learning တခုု အက်င့္ရသြားျပီ။ အႏၱရာယ္ကိုု သိတတ္လာသလိုု  မိမိဖါသာ သင္တတ္တာပိုုရွိလာျပီ။

အဲဒီလိုု သင္ေပးတဲ့ကေလးေတြဟာ  ပိုုမိုုစဥ္းစားဥာဏ္ ရွိတတ္သူေတြျဖစ္လာတယ္။  ႀကက္တူေရြးလိုု နုုတ္တိုုက္သင္ေပးလိုုက္ရင္  ေဖါက္ထြက္ စဥ္းစားတတ္တဲ့ဥာဏ္ကိုု  အေသ သတ္လိုုက္သလိုု ျဖစ္သြားပါျပီ။

ဒါေႀကာင့္သူတိုု ့ဆီမွာ  ကေလးေတြကိုု  ျပသနာေျဖရွင္းတတ္  ေဖါက္ထြက္ စဥ္းစားတတ္ေအာင္  Problem  Solving ေလ့က်င့္ခဏ္းေတြ  ဥပမာ  Puzzles.. Lego.. Duplo ..ဆိုုတာေတြအေပၚ အေတာ္ေလး  ရင္းႀကပါတယ္။   ကေလးေတြကိုု  ကားအရုုပ္  မီးရထားအရုပ္ေတြ ေပးထားတာထက္  ကိုုယ္တိုုင္ေဆာက္လိုု့ရတဲ့  Lego  Duplo စတာေတြ ခ်ေပးထားတာမ်ားပါတယ္။

ကိုုယ္ပိုုင္ စဥ္းစားဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ ကေလးေတြကလဲ  အဲဒီလိုု လုုပ္ျပီးသား အရုုပ္ကိုု  ကစားရတာ  တြန္းေနရတာေတြဘဲ ခ်ေပးထားရင္ ျပသနာေပၚလာတတ္ပါတယ္။   ဂ်ီက်လာတတ္တယ္။  အရုုပ္ေတြကိုု  လႊင့္ျပစ္တတ္တယ္။   အဲဒီမွာ  ဒီကေလးကိုု  စိတ္သိပ္မမွန္သူလိုု ့သတ္မွတ္ျပီး   မိဘေတြကိုု  ကေလးစိတ္ပညာရွင္နဲ႔ျပဖိုု ့ ေဆြးေႏြး  အစည္းအေဝးထိုုင္ လုုပ္မိႀကတာေတြ ရွိလာပါတယ္။  က်ေနာ္က  အဲဒီကေလးကိုု  ေသေသခ်ာခ်ား ေလ့လာ့ျပီး  စမ္းႀကည့္တယ္။  Lego  Duplo ေတြအသာခ်ေပးလိုုက္ရင္  ျငိမ္ျပီး  ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြ ကိုုက္ျပီး  စိတ္ဝင္တစားလုုပ္ႀကျပီ။  ခနေနေတာ့ ျပန္သိမ္းမယ္လုုပ္ရင္  ငိုုႀကျပီ။

ဆရာမႀကီးေတြနဲ ့  မိဘေတြ  အစညိးအေဝးေတြထုုိင္ႀကရျပီ။   က်ေနာ္အသာေနတယ္  ။  က်ေနာ္ဝင္မေျပာဘူး ။  မိဘကိုုေတာ့့  မင္းကေလးက  သိပ္ဥာဏ္ေကာင္းသူ  တဖြဖြ  ေျပာေနျပီ။  မေျပာဘူးဆိုုတာက  က်ေနာ့္ေက်ာင္းမွာ  ဝန္ထမ္းအားလံုုးက  အနိမ့္ဆံုုး (ဒီပလိုုမာ Diploma  in Children Service)  ရွိရမယ္လိုု ့သတ္မွတ္ထားတဲ့ေက်ာင္း။  အစိုုးရျပည္နယ္ ေဆးရံုုႀကီးဝင္းထဲမွာ  ေဆးရံုုဝန္ထမ္း မိသားစုုေတြအတြက္  သီးသန္႔ဖြင့္ထားတဲ့ေက်ာင္း။  မိဘအမ်ားစုုက  ဆရာဝန္ႀကီးေတြ။

ဒီပလိုုမာက  ႏွစ္ႏွစ္သင္တန္း။   က်ေနာ္က  ၆-လဘဲတက္ ရတဲ့  Certificate - 3 /  ခန္႔လိုု႔က မရဘူး။ က်ေနာ္ကယာယီ အလုုပ္ဝင္ရတာ။  ေက်ာင္းဖြင့္စ နစ္တစ္ခုုအစ  မွာ ကေလးေတြက  ငိုုႀကေပါ့ ။  ကေလးေတြက  က်ေနာ့္အေပၚေရာက္တာနဲ ့  တိတ္ကုုန္ႀကတာ။ ႏွစ္ရက္ေနေတာ့    က်ေနာ့္ကိုု အလုုပ္ေလ်ွာက္ခိုုင္းတယ္။  သတ္မွတ္ခ်က္က  ဒီပလိုုမာအနည္းဆံုုး။  ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ကိုု  ဒီပလိုုမာတက္ဖို႔ ေလ်ွာက္ထားသူလိုု႔ လိမ္ျဖည့္ ့ခိုုင္ျပီး  ခၽြင္းခ်က္နဲ ့ ဘုုတ္အဖြဲ႔က လက္ခံလိုုက္တာ။

 ျပသနာတက္ေနတာက  ဆရာဝန္ႀကီးေတြရဲ့ သားသမိးေတြက ပိုုမ်ားတယ္။  မိဘက  ဆရာဝန္ေတြဆိုုေတာ့  ကေလးေတြက ဥာဏ္ထက္သူေတြ မ်ားေတာ့  ရိုုးရိုးတြန္းကစားရတာနဲ ့  မတင္းတိမ္နိုုင္ႀကဘူး။   သူတိုု ့ စိတ္ကူးေလးေတြကိုု  ပံုုေဖၚခ်င္ေနႀကတာ။ သူတိုု႔ကေလး အသိဥာဏ္အဆင့္ ေဆြးေႏြးတဲ့အထဲ  က်ေနာ္ လက္မွတ္နဲ႔ ဝင္ေဆြးေႏြးခြင့္ဘယ္ရွိနိုုင္ပါ့မလဲ။   ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့  ကေလးေတြ  မငိုုေအာင္ထိန္းတတ္လိုု ့ သာခန္ ့ထားတာ။  က်ေနာ့္ပညာကိုု စာရင္းထဲ  ထဲ့စကားမေျပာဘူး။  တာဝန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ယူခြင့္မရွိဘူး။  က်ေနာ္ကိုု  မႀကည္တဲ့ ဘိုမေတြက  ေစာင္းေျမာင္းျပီး  ႏွိမ္စကားေျပာတတ္ႀကတယ္။

တခါေတာ့  ကေလးမိခင္ ဆရာဝန္မႀကီးက  က်ေနာ္အလုုပ္ျပန္ခ်ိန္ကိုု  လမ္းကေစာင့္ေနျပီး  မ်က္ရည္ေတြနဲ ့  (ဘီလီ-(ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္ အမည္ ဘီလီ)  မင္းေျပာေတာ့  ဝီလီယံက  သိပ္ေတာ္တယ္ေျပာတယ္။  အခုုငါ့သားကိုု စိတ္ပညာရွင္နဲ႔ ျပခိုုင္းေနတယ္)။  သူတိုု ့မွာ  သမိးအႀကိီးသံုုးေယာက္ရွိတယ္္။  သမီးေတြ ၁ဝ- နစ္ေက်ာ္မွ  ဒီသားေလး ေမြးလာတာဆိုုေတာ့  အလိုုကလဲ လိုုက္ခ်င္တိုုင္း လိုုက္ထားႀကတာေလ။  က်ေနာ္တခြန္းဘဲ ေျပာလိုုက္တယ္။  နက္ျဖန္  ခင္ဗ်ားေယာက်ၤားကိုုပါ ေခၚခဲ့ပါလို႔။  သူ ့ေယာက်ၤားက  ႏွလံုုးအထူးကုုဆရာဝန္ႀကိး။  လာႀကေတာ့မွ  မင္းတိုု ့သားက  ဒီလိုုကားေတြ ရထားေတြဘဲ  မင္းတိုု ့ ဝယ္ေပးေနတာ။   ေက်ာင္းမွာ  ဒါဘဲဆိုုေတာ့ ဒီေကာင္က  တီထြင္ခ်င္ေနတာ  သူႀကိဳက္တတ္တဲ့  ေဆာက္လုုပ္ေရး ကစားစရာေတြ  ျပလိုုက္တယ္။  ဝယ္ေပးဖိုု႔ တုုိက္တြန္းလိုုက္တယ္။  အေဖလုုပ္သူက  ငါအမ်ားႀကိးဝယ္မယ္။  တစ္ခုုမဟုုတ္ဘူး... ႏွစ္ခုုစီဝယ္မယ္။  ေန ့လည္ အလုုပ္နားခ်ိန္ သြားဝယ္တယ္။  ညေနေက်ာင္း လာႀကိဳေတာ့  ကားေပၚမွာ  အမ်ားႀကီး။  ဟိုုေကာင္  ထေအာ္ေတာ့တာ။

ႏွစ္ပတ္ေနေတာ့  ေက်ာင္းအုုပ္ကိုု ဆရာဝန္ႀကီးက  (ဘီလီက ေျပာလိုု ့အရုုပ္ေတြေျပာင္းေပးတာ  ဒီေကာင္ခ်က္ခ်င္းစိတ္ေျပာင္းသြားတယ္  ။  လိမၼာလာတယ္ ။  ေက်ာင္းအုုပ္ကိုု  ဘီလီကိုုသိပ္ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း  ။  အခုုသူ ့သားက  ဥာဏ္ထက္တာကိုု  တလႊဲယူဆေနမိတာ  ။   အခုု  ဝီလီယံေလးက  သူ ့ဦးေဏွာက္ကိုု  သံုုးခ်င္ေနတာ  သံုုးခြင့္ရလိုု ့အဆင္ေျပေနျပီ  ။  ဂ်ီမက်ေတာ့ဘူး) ေျပာေတာ့တယ္။ ႏွစ္ပတ္ဆိုုတဲ့ အခ်ိန္ေလးေနာ္။  ေနာက္ေတာ့  တတန္းလံုုးမွာ  ဝီလီယံေလးက  ဥာဏ္အထက္ဆံုုး  အိုုင္ဒီယာမင္း Idea  Boy  ဆိုုျပီး ခ်ိီမႊမ္းခန္းဖြင့္ေနႀကရတာ။  တကယ္လဲအေတာ္ဆံုုး။ ဝီလီယံ  ေလးထက္  ႏွစ္ႏွစ္ေစာျပီး  တကယ္အလြန္ေတာ္တဲ့  ကေလးမေလး ( နိဗ့္) ကိုု  စိတ္ပညာရွင္နဲ ့ အပ္တာလဲ ရွိဘူးတယ္။  ေနာက္မွေရးပါမယ္။  သိပ္မ်ားေနမွာ စိုုးလို႔ပါ။  ပညာရွင္ေတြလုုပ္ျပီး  လႊဲေခ်ာ္ေနတတ္တာေတြကိုပါ။

သူတိုု ့ဆီမွာ  အဲဒီလိုု  မိဘတစ္ဦးက  မွတ္ခ်က္ေပးရင္  အဲဒီမိဘကိုု  စာနဲ ့ေရးခိုုင္းျပီး   လက္မွတ္ထိုုးခိုုင္းေတာ့တာ ။  မွတ္တမ္းလုုပ္ထားေတာ့တာ ။  က်ေနာ့္မွာ  မိဘေတြက  ေပးထားတဲ့  မွတ္ခ်က္ေကာင္းေတြအမ်ားႀကီးရထားပါတယ္ ။  က်ေနာ္တိုု ့ျမန္မာေတြ  အလုုပ္မွာ  နံမည္ေကာင္းရသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကေတာ့  ျမန္မာေတြအတြက္ဂုုဏ္ယူစရာပါ။

ဒါေပမဲ့  အလုုပ္ဝင္ခါစကေတာ့  မိဘျဖစ္သူ ဘိုမေတြက  က်ေနာ္တိုု႔ အာရွေတြဆိုုရင္  မႀကည့္ခ်င္ႀကဘူး။  အဆင့္မရွိသူေတြ အျဖစ္ျမင္ေနႀကျပီး  ကေလးျပသနာဆိုု  က်ေနာ္တိုု ့ကိုု  တစက္ေလးမွ  မေဆြးေႏြးဘူး။   သူတိုု႔ ဘိုခ်င္းဘဲေဆြးေႏြးတာ။  တကယ္က ဘိုမေတြ (တခ်ိဳ႕က) ေသာႀကာေန႔ဆိုု  အလုုပ္ကိုု လက္ဆြဲအိတ္နဲ ့လာတာ။  ညေန အလုုပ္ကေန  ပါတီတန္းသြားႀကတာ။   အိမ္မျပန္ႀကေတာ့ဘူး။   ကဲဖိုု ့ေလာက္ပဲ စိတ္ကူးေနသူေတြ။  ကျမင္းေက်ာထဖိုု ့ေလာက္စိတ္သန္ေနသူက  အဲဒီကေလးေတြကိုု  က်ေနာ္တိုု ့ေလာက္ ဘယ္စိတ္ဝင္စားပါ့မလဲ။  ဒါက  ေလာကသဘာဝပါ ။

ေနာက္ေတာ့  ဘီလီ  ဘီီလီ  ျဖစ္လာႀကတယ္။

 ေက်ာင္းအုုပ္ကလဲ  ေနရာေပး ေဆြးေႏြးလာေတာ့တယ္။  ျပသနာ တခုုခုုရွိလာရင္  ဘီလီ  ဘီလီ  ကိုုနံပတ္တစ္ထားျပီး လာေမးျပီ။   လာေဆြးေႏြးျပီ။   မိဘေတြကလဲ  အံ့ႀသလာႀကတယ္။  ကေလးေတြကလဲ  ဘီလီ  ဘီလီ။  ေနာက္ပိုုင္းက်ေတာ့  ကေလးေတြက   အဲဒၤီေက်ာင္းကိုု  BILLY'S   SCHOOL နဲ ့တစတစ ေခၚလာတဲ့အထိ ျဖစ္လာႀကတယ္။  က်ေနာ္တိုု ့ျမန္မာေတြ  နာမည္ေကာင္းရေနႀကပါတယ္။  What is your school name  လို႔ေမးလိုုက္ရင္    BILLY"S   SCHOOL  လိုု ့ေျပာလိုု ့ေျဖႀကတာ။

အဲဒီမွာ ကေလးေတြ ငိုုျပီဆုုိရင္  အခန္း ၃-ခန္းရွိတာ  က်ေနာ့္ကိုု ငွားရျပီ။  သူတိုု ့အခန္းက  ဆရာမနဲ႔ ၁၀-မိနစ္လဲျပီး ငွားတတ္ႀကတယ္။ က်ေနာ္ခ်ီလိုုက္ရင္ ကေလးေတြက  ၃-စကၠန္ ့အတြင္း  အငိုုိတိတ္သြားတယ္။  ဆရာမေတြက  မင္းကဘယ္လိုုလုုပ္တာလဲေပါ့။  ဘယ္လိုုလူပါလိမ္ ့  ျဖစ္ေနႀကတာ။  တကယ္က   က်ေနာ္က  ကေလးစိတ္သေဘာကိုု  ေၾကေၾကလည္လည္ သိထားတာ။  သူတိုု႔ကိုုေျပာမျပဘူး။  စိတ္ယုုတ္လို႔ ေျပာမျပတာ  မဟုုတ္ဘူး။  အလုုပ္မွာ  အေပၚစီးရေနေအာင္  လ်ွိဳထားရတာ။  လူက ဘုုနဲ ့ဂလန္ ့ဆိုုေတာ့  ဒုု-ေက်ာင္းအုုပ္  ငိုုယူရေအာင္  တည္ထားသူေလ။

ကေလးတစ္ေယာက္  ေက်ာင္းစလာအပ္ရင္  ဆရာမတိုုင္းက  Hello..Johnny   Hello.. Ruby..how are you... you are  so lovely နဲ ့မိ္တ္ေဆြဖြဲ ့တတ္ႀကတယ္။  ကေလးေတြက ငယ္ေသးေတာ့  ဘာစကားမွ  မသိေသးဘူး။  သူ တိုု ့မွတ္ထားတာက  Hello ႀကားရင္  သူ ့ကိုုအေမဆီကေန   ဆြဲယူမဲ့အသံလိုု ့ဘဲမွတ္ထားတာေလ။  က်ေနာ္က  ကေလး အသစ္လာရင္  ေရွာင္ေနတာ။  အေမထြက္သြားေတာ့  အဲဒီ  ဟယ္လိုု စလုုပ္ထားသူေတြကိုု    ကေလးက  အေမနဲ ့ ခြဲတဲ့သူအေနနဲ ့သူတိုု ့အမွတ္သညာက  အေသမွတ္ထားလိုုက္ျပီ။   ရန္သူအျဖစ္ ျမင္ထားလိုုက္ျပီ။

အေမ  မရွိေတာ့ကေလးက   အေမ့ကိုုယ္စားကပ္ရမဲ့သူ  တျခားသူကိုုရွာျပီ။  က်ေနာ္က ဟယ္လိုုလိုု ့  တခါမွ ( သတိထားျပီး ) မေျပာေတာ့  က်ေနာ့္ဆီလာ ကပ္ေနေတာ့တာ။  အဲဒီေတာ့ ကေလးအသစ္ ၁ဝ-ေယာက္လာအပ္ရင္  ၉ -ေယာက္က  ဘီလီဘဲ။  က်ေနာ္  ဒီလိုုျမင္ထားတာကိုု    ဘိုဆရာမေတြ  မိဘေတြကိုု  လံုုးဝ  မေျပာျပခဲ့ဘူး။

   ဆရာမေတြ ကေတာ့  က်ေနာ့္အေႀကာင္းကိုု  မိဘအသစ္ေတြနဲ ့  မိတ္ဆက္တဲ့အခါ    မိဘေတြကိုု  ေျပာျပတတ္တယ္။  ဒီလူက  အလုုပ္မွာ  ခ်ဲစရာရွိရင္  ေက်ာင္းအုုပ္လဲ  ျပန္ေျပာတဲ့လူ။  လူက  ဂ်စ္ကပ္ကပ္လူစား။  မဟုုတ္မခံလူစား။  ကေလးေတြက်ေတာ့လဲ သူ ့ျမင္ရင္ ငိုုတာတိတ္။  အကုုန္လံုုးသူ႔ကိုု ကပ္မေနရရင္  ငိုုႀက။  ဘယ္လိုုလူလဲ မသိဘူးေပါ့။  သူတခြန္းေျပာရင္  နားေထာင္ႀကတယ္ေပါ့။

ေနာက္ျပသနာတစ္ခုုဆက္ေျပာပါဦးမယ္။  ကေလးေတြကိုု  မိမိဖါသာသင္ယူမႈအျပင္  က်ေနာ္က  NO   မႀကိဳက္တာ  မေက်နပ္တာရွိရင္  ျငင္းဆိုုရဲတဲ့သတၱိကိုု  တႏွစ္မျပည့္ခင္ သင္ေပးတတ္တာ။  မိဘနဲ ့  ဆရာမေတြက  မႀကိဳက္ႀကဘူး။  က်ေနာ္ကလဲ  လူမွန္ရင္  မဟုုတ္တာ  မမွန္တာကိုု  လက္မခံရဲတဲ့ သတၱိရွိကိုုရွိရမယ္။  ငါသင္ရင္  (နိဳးပါမွာဘဲ)  မာမာဘဲ။  သင္တာဘဲ။

က်ေနာ္ကေလးေတြကိုု ပံုုျပင္ဖတ္ျပရရင္  နိုုး  စကားပါတဲ့ စာအုုပ္ေတြဘဲ  ေရြးဖတ္ျပ ။  နိုုးေတြ  နိုုးေတြ  ဆိုုခိုုင္း  အႀကိမ္ႀကိမ္  နိုုးျပတာ  ကေလးေတြကလဲ  က်ေနာ္ဖတ္ျပျပီးရင္  တေနကုုန္  နိုုးေနႀကေတာ့တာ။  တျခားဆရာမေတြ  ပံုုျပင္ဖတ္ျပရင္  ၁ဝ-မိနစ္ဆိုု  ကေလးေတြ  အာရံုု မစိုုက္နိုုင္ေတာ့ဘူး။  ATTENTION   SPAN ( period / time)  တိုုတတ္တယ္ ။  က်ေနာ္ဖတ္ျပရင္  စိတ္ဝင္စားမႈက  ႀကာတယ္။  အႀကာႀကီး အာရံုုစိုုက္ႀကတယ္ ။  သူတိုု ့အႀကိဳက္ေတြ လုုပ္တာမိုု႔ပါ။  ကေလးေတြက  တျခားဆရာမေတြဆိုု  နိုုး  လုုပ္ေနႀကေတာ့တာ။

ဥပမာ  ကေလးကိုု  Nappy လဲခ်ိန္  ဆရာမေတြ ေခၚမရ  ခ်ီမရ။  ရုုန္းကန္ေနေတာ့တာ။  နိုုး   နိုုး ဘဲ။  က်ေနာ္က  Evie .... William  go change your nappy.. I got smell from you.   ( အီဗီြ  .... ဝိီလီယံ   မင္းတိုု ့ ဆီးထုုပ္ေတြ  သြားလဲႀကပါ။  ငါ အနံ ့ရေနျပီ)  ေျပာလိုုက္တာပါ ။  တခါထဲ နားေထာင္ေတာ့တာ။   အိ္ပ္ခ်ိန္  တခ်ိဳ ့သိပ္လိုု ့မရဘူး။  က်ေနာ္က  ပါးေလးကိုု   ဟိုုဘက္ဒီဘက္နမ္း  ငါ လာခဲ့မယ္။  ငါ  အဲယားကြန္းသြားဖြင့္ဦးမယ္။  ျငိမ္ျငိမ္ေလးေစာင့္ေန   ေဆာ့ေနရင္  ငါ မလာေတာ့ဘူးေျပာ။  ထြက္ခဲ့တာ။  ကေလးသဘာဝက  ျငိမ္ေနရင္  အိပ္ေတာ့တာ။  NO  သင္ေပးသူကိုု အလြန္နားေထာင္ႀကတာလဲ  အံ့ႀသယူစရာ။

Montessori ဆိုုတဲ့  နာမည္ႀကီးျပီး  ေစ်းအလြန္ႀကီးတဲ့ အီတာလ်ွံ ေက်ာင္းမွာဆိုု  ေန ့စဥ္ကေလးေတြကိုု  မိဘတစ္ဦးခ်င္း  ကိုု အတန္းပိုုင္ ဆရာမကိုုနဳတ္ဆက္     ကေလးအိမ္မွာ ေနထိုုင္မႈေတြ ေမးျမန္းျပီးမွ အတန္းထဲဝင္ႀကရတာ။ အဲဒီမွာလုုပ္တုန္းက က်ေနာ္ကယာယီဘဲရမယ္။ Casual  /    အဲဒါကိုု  တခ်ိဳ ့ကေလးေတြက်ရင္  ဆရာမက  က်ေနာ့္ကိုုေခၚျပီး  လက္ခံခိုုင္းတဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။  အထူးသျဖင့္  Down  Syndrome နဲ ့ ADHD (  Attention  Deficit  Hyperactive  Disorder )။  AUTISM ကေလးေတြဆိုုရင္  က်ေနာ္က  လက္ခံရျပီ။  အဲဒီလကၡဏာေတြ အေႀကာင္းေဆာင္းပါး  တခုုေရးပါဦးမယ္။  အေမရိကန္နိုုင္ငံမွာ  ယေန ့ ကေလးငယ္ (၁ဝ- ႏွစ္ေအာက္) ကေလးငယ္ - ၄-သန္းေက်ာ္ကိုု  ADHD  အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး   စိတ္ျငိမ္ေဆးေတြ ေကၽြးေနရတဲ့  ျပသနာႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္ ။

က်ေနာ့္အေႀကာင္းေတြ  ေရးရင္ ပါပါေနတာ  နားလည္ေပးႀကပါ။ ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ ေဖာ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မွတ္ယူသင့္တာ မွတ္ယူႏိုင္ဖို႔ပါ။ ျမန္မာျပည္က  ေက်ာင္းဆရာမေတြ

  ေန႔ကေလးထိန္းဌာန ကဆရာမေတြ  လဲ  သတိထားႀကည့္ႀက။  ကိုုယ္ေတြ ့တာေလးေတြ  ေရးႀကေစခ်င္ပါတယ္။  ADHD    AUTISM  အေႀကာင္းက  ယေန ့ေခတ္မွာ  တစတစမ်ားလာေနပါျပီ။  ဒီလိုုကေလးေတြမ်ားလာရင္  တိုုင္းျပည္အတြက္  ဝန္ထုုပ္ဝန္ပိုုး ျဖစ္လာပါမယ္။ အေမရိကန္မွာ  ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္သတ္ေနႀကတာ  ဒီလိုုရာဇဝင္ရွိထားသူေတြက  မ်ားေနပါတယ္။

အခုုက်ေနာ္  ေဖါက္ထြက္စဥ္းစားတတ္တဲ့ အက်င့္ကလဲ   အေဖ ျဖစ္သူက  ေလ့က်င့္ေပးတာရဲ ့အက်ိဳးေက်းဇူးေတြပါ။  ဒါေပမဲ့ အခုု  ဒီေရစီးကေန  လွ်ပ္စစ္ထုုတ္ယူတဲ့ ေတြ ့ရွိခ်က္ကေတာ့  အေဖနဲ ့ ေယာက္ခမ က်ေနာ့္ဆီမွာ  ေျမးႏွစ္ေယာက္အေနနဲ ့ ျပန္ျပီး  လူဝင္းစားလာတယ္။  ဒီအတြက္  အထက္ပုုဂၢဳိလ္ေတြက  မစတာလိုု႔ဘဲ  စြဲစြဲျမဲျမဲ  ယံုုႀကည့္ပါတယ္။ (ဆရာလိွဳင္ျမင့္ရဲ့ သားနဲ႔ သမီးကေတာ့ အဆုိေတာ္ဘာဘူနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ သႏၱာလိွဳင္ပါ)

ဒီလိုုဆုုိေတာ့  ဆရာလႈိင္ျမင့္က  ဘိုုးေတာ္ေတြ  နတ္ေတြကိုုးကြယ္သလား  ေမးစရာရွိလာပါျပီ။  ယံုုႀကည္ပါတယ္။  မကိုုးကြယ္ပါဘူး။  အထက္ပုုဂၢိဳလ္ေတြဆိုုတာ  တန္ခိုုးေတြရွိႀကပါတယ္။  အခုုလူေတြက  လူမစြမ္းနတ္မဆိုုျပီး  နတ္ကေတာ္ေတြ  ဘိုုးေတာ္လုုပ္စားေနသူေတြကေန    တဆင့္ ဟိုုလူေတြကိုု ဆရာတင္  ဘိုုးေတာ္ေတြကိုု  ကိုုးကြယ္ ..ပသေနႀကပါတယ္။  က်ေနာ္ကေတာ့  ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုုးေတာင္ မကပ္ဖူးပါ။    မိတ္ေဆြအိမ္ေတြမွာ  ဘိုုးေတာ္ပြဲ တင္ထားတာေတြ ့ရင္  ယူေတာင္စားလိုုက္ေသးတယ္။  မယံုုရင္  ေဟမာေနဝင္းတိုု ့  ရာဇာေနဝင္းတိုု ့ေမးႀကည့္ေပါ့။  သူတိုု ့အိမ္က ပြဲေတာ္က  ငွက္ေပ်ာဖီးလွလွ  ပန္းသီးရွယ္ေတြ  ေပ်ာက္သြားရင္  ေဒၚခင္မာလာကဟာ  ဆရာလာသြားျပန္ျပီ  အတတ္ေျပာေတာ့တာ။  ဆရာမလုုပ္ပါနဲ႔ေပါ့။  က်ေနာ္ကလဲ  လူေနာက္။   (  အဘက  သားေလး  စားစားေျပာတာႀကားလိုု ့ယူစားတာပါဗ်ာ)  လုုပ္တာ။   က်ေနာ္က ယူစားရံုုမကဘူး အိမ္ကိုု  မလာျပီးစားေနႀက။  အိမ္ကလူေတြကလဲ  ဘယ္သူမွ  မစားရဲႀကဘူး။

တကယ္က  ဘိုုးေတာ္ေျပာေျပာ  ဘယ္လိုုပဲ သတ္မွတ္သတ္မွတ္  အထက္ပုုဂၢိဳလ္ေတြဆိုုတာ  နတ္မ်က္ေစ့ ရွိတယ္။  က်ေနာ္တိုု ့စိတ္ထဲမွာ  ဘယ္လိုုႀကံစည္ ေနတယ္ကအစ  သိေနတာ။  ကိုုယ့္စိတ္ကေတာ့   မေကာင္းတဲ့အျပင္  ေလာဘေတြ မတရားတက္ယုုတ္မာ ေနမယ္။  ျပီးဘိုုးေတာ္ကိုု ပသ (လတ္ထိုုးတာပါဘဲ) လိမ္လိုု ့ရမယ္ထင္ေနတဲ့  စိတ္ကိုုက  ဘိုုးေတာ္အေပၚ သိထားျမင္ထားတာ  လႊဲေနျပီ။ ဘိုုးေတာ္ေတြက က်ဳပ္တိုု ့ စိတ္ရင္းအမွန္ကိုု မသိဘူး။    ကေတာ့ပြဲနဲ ့ေခ်ာ့ရင္ရမယ္ ထင္ေနတာကိုုက   ဘိုုးေတာ္ေတြကိုု  ေစာ္ကားမိေနႀကတယ္ဆိုုတာ  မသိႀကဘူး။  ဘိုုးေတာ္ေတြ  အထက္ပုုဂၢိုဳလ္ေတြရဲ့တန္ခိုုးေတြကိုု  ထဲထဲဝင္ဝင္မစဥ္းစားႀက  မသိႀကသူေတြ ျဖစ္ေနတယ္လိုု ့ဘဲေျပာခ်င္ပါတယ္။  ကိုုယ္ကိုုးကြယ္ေနတဲ့ ပုုဂၢဳိလ္မွာ ဘယ္လိုုတန္းခိုုးေတြ  ရွိတယ္ဆိုုတာကိုုေတာင္  မစူးစမ္းႀက  မစဥ္းစားႀကတဲ့အထိ  အသိဥာဏ္ ပိတ္ေနႀကသူေတြျဖစ္ေနႀကျပီ။

တကယ္ေတာ့  ဘိုုးေတာ္ေတြ  အထက္ပုုဂၢိဳလ္ေတြဆိုုတာက  လူ ့ဘဝမွာကိုု  အလိုုေလာဘအလြန္နည္းႀကသူေတြ။  စိတ္ထားအလြန္ေကာင္းသူေတြ။  နတ္ဘဝ  အထက္ဝိဥာဥ္ဘဝမွာ  ေလာကီဝထၳဳေတြ  ဘယ္လိုုအပ္ပါေတာ့မလဲ။  လူဘဝမွာ  ျပဳျပင္လိုု ့ရတာ    ျပဳျပင္ဖိုု ့လိုုေနတာက   မိမိ ရဲ ့စိတ္ထား။  အထက္ပုုဂၢိဳလ္ေတြက   မိမိကိုု   သူတိုု႔လိုု စိတ္ထားေကာင္းေတြ ထားႀကဖိုု ့  ျပဳျပင္ႀကဖိုု ့  သင္ျပခဲ့တာကိုု  နမူနာယူတာ လႊဲေနႀကတာပါ။

ဒီလိုုပါဘဲ   ျမတ္စြာဘုုရားရွင္  ေမြးဖြားေတာ္မူေတာ့  ေရႊအိုုးႀကိးေတြ   (ေရႊေက်ာႀကိးေတြ   ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္) ေတြ ့ႀကတယ္။  ျမတ္စြာဘုုရားအေလာင္းေတာ္ ေတာ့ထြက္ေတာ့   ဒီေရႊအိုုးႀကိးေတြ  ကြယ္ေပ်ာက္ကုုန္ပါတယ္။  ေရႊေက်ာေတြ  ကန္းကုုန္တယ္လိုု ့ ထင္ပါတယ္။    ေရႊဆိုုတာ  လူေတြမွာကံပါမွ  ရႀကတာပါ။   တကယ္ေတာ့  ဘုုရားရွင္က  ေလာကီစည္းစိမ္ကိုု စြန္႔လႊတ္ခဲ့သူပါ.. ယခုုေရႊေတြကပ္ၾက  စိန္ေတြ ကပ္ေနႀကတာလဲ  ျပန္လည္  သံုုးသပ္သင့္ႀကပါတယ္။

ဆက္ပါရေစဦး။  တရက္  Sydney မွာ  အမ်ိဳးသမိးတစ္ေယာက္က  ေခြးေသးေသးေလး ေပြ ့လာတယ္။  က်ေနာ့္အိမ္ေရွ ့ေရာက္ေတာ့  ခြင့္ေတာင္းျပီး ေခြးေလးကိုု ေပြ ့ခ်ီလိုုက္  ခဏစကားေျပာေနေတာ့  ေခြးေလးက  က်ေနာ္လက္ေပၚမွာ အိပ္သြားပါတယ္။  သူက သိလိုုက္ျပီ   က်ေနာ့္စိတ္ထားေကာင္းလိုု ့  ေခြးက စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္တာတဲ့။ သူက  ဂရိလူမ်ိဳး။  အဲဒီမွာသူက  ေရွးဂရီေတြရဲ ့  အယူအဆ  (  If dogs and children go  to a men...no doubt,  this is a good men )..ကေလးနဲ ့ေခြး ေတြ  လူတစ္ေယာက္ကိုုကပ္ရင္   သံသယ ရွိစရာမလိုုဘူး  ။  အဲဒီလူဟာ  လူေကာင္းတဲ ့ .။

 ေခြးေမြးတဲ့အေႀကာင္းေတြ ေျပာေနမိႀကတယ္္။  အဲဒီမွာသူက  ေခြးေတြကိုု  ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေမြး.. ေကၽြးထားရင္  ေခြးေတြက  လူေတြမသိနိုုင္တာေတြ  အသိေပးတယ္တဲ့။  လူက  သိတတ္ရင္  သူတိုု ့ဆီက  သိစရာေတြ အမ်ားႀကိးတဲ့။  ေခြးေတြက   ႏြားႏို႔အတုုဆိုုသိတယ္  မေသာက္ဘူး။  ဓါတုုေဗဒေတြ ထဲ့ထားတဲ့ အစာဆိုု မစားဘူး။  ေနာက္ဆံုုး  ကိုုယ္အေပၚ ဟန္ေဆာင္ေပါင္းျပီး  မိမိအေပၚမေကာင္းႀကံေနသူ  မိတ္ေဆြအတုုေတြဆိုုလဲ   ဘယ္ေလာက္ပင္ အဝင္အထြက္လုုပ္ေနပါေစ  အစဥ္အျမဲ  ရန္ေထာင္ေနေတာ့တာတဲ့။  ဘယ္လိုုအစားေကၽြး ေခ်ာ့ေခ်ာ့  မရဖူးတဲ့။   ေလ့လာစရာေတြ  အသိတစ္ခုု။  ေလ့လာရဦးမည္။  ေခြးကေတာင္  လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ရင္းအမွန္ကိုုသိေနမွေတာ့  အထက္ပုုဂၢိဳလ္ေတြဆိုု   ေျပာဘြယ္မလုုိေတာ့ျပီ။

ဒီေလာက္ဘဲ  အဆံုုးသတ္ပါဦးမယ္။  ေရးတာက  ဒီေရကေန  လွွ်ပ္စစ္ကိုု လက္ေတြ ့ထုုတ္ျပနိုုင္ပါျပီ။  က်ေနာ္တိုု ့နိုုင္ငံႀကီး  မ်ားမႀကာမွီမွာ   ေရႊထီးေဆာင္းတဲ့  ေခတ္ကိုုတက္လွမ္းနိုုင္ဖိုု ့  က်ေနာ္ တဖက္တလမ္းက  ကူညီခြင့္ႀကံဳရတာကိုု  ဝမ္းသာလွပါျပီ။  မႀကာခင္  ျမန္မာပတ္စ္ပိုု႔ေတြကိုု  ကိုုင္ေပါက္ခ်ဲနိုုင္တဲ့ေခတ္  ေရာက္လာပါေတာ့မယ္ဘဲ  ေျပာခ်င္ပါတယ္။  အခုုေတာင္ အေမရိကန္နိုုင္ငံက   McKinsey Global Institute (MGI)တတ္သိပညာရွင္အဖြဲ ့ႀကီးက  (၃၁. ၀၅.၂၀၁၃) ေန႔ထုုတ္ Voice Daily  သတင္းစာမ်က္နာဖံုုးမွာ   လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အတြင္း ျမန္မာ့စီးပြားေရး  ေလးဆ  တိုုးမည္ဟုု   အနီေရာင္စာတမ္းႀကိးနဲ ့ေရးထားပါတယ္။   (၂ဝ၃ဝ) ႏွစ္မွာ  ျမန္မာနိုုင္ငံရဲ ့စီးပြားေရးဟာ  တႏွစ္ကိုု  ေဒၚလာ  ၄၅- ဘီလ်ွံ ကေန  ဘီလွ်ံ- ၂ဝဝ -ေက်ာ္အထိ တိုုးတက္လာမည္ဟုု  သံုုးသပ္ထားပါတယ္။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါသည္။   အနစ္- ၂ဝ - အထိမႀကာေစရပါဘူး။  လာမဲ ့ ၁၅-ႏွစ္အတြင္း  အဲဒီပမာဏကိုု  လွမ္းနိုုင္ပါမည္။  အဓိကက  စြမ္းအင္လံုုေလာက္ဖိုု ့ပါ။  အခုုက လံုုေလာက္ယံုုမက  ေရာင္းစားႏိုင္ပါျပီ။   ဟုုတ္ပါ့မလား  ေမာင္ကာဠဳရယ္လို႔ ဆိုမယ္ဆိုရင္   ဒီထက္ေတာင္ ပိုုေသးေျပာရပါမယ္။  ပိုုတာက  က်ေနာ္တိုု ့စြမ္းအင္ထုုတ္လုုပ္ စားရိတ္က  နည္းနည္းေလး။

ကေန ့ကမၻာမွာ  စီးပြားေရးအရ  တရုုတ္ကိုုယွဥ္ျပိဳင္နိုုင္ဖို႔ မလြယ္ကူပါ။  က်ေနာ္တိုု႔ ဒီေရစြမ္းအင္မ်ိဳးကိုု တရုုတ္မွာ  မ်ားမ်ားစားစားထုုတ္ရန္  ပထဝီအေနအထားမရွိပါဘူး။  သဘာဝကေပးေသာ   စြမ္းအင္ပါ။  ေရႊနိုုင္ငံေတာ္  ေရႊနိုုင္ငံသားေတြ  အတြက္  သဘာဝႀကီးက  ကမၻာတည္သမွ် ေပးေနပါေတာ့မယ္။   ကမၻာမွာ စီးပြားေရးမွာ  တရုုတ္ကိုု ယွဥ္နိုုင္သူဟာ  ျမန္မာဆိုုတာကိုု  မႀကာခင္ျမင္လာႀကရပါမယ္။   က်ေနာ္တိုု ့ နိုုင္ငံအေပၚ  အာဏာရွင္ သက္ဆိုုးရွည္ေအာင္  ဒုုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့တဲ့  တရုုတ္ကိုု   က်ေနာ္တိုု ့ စီးပြားေရးမွာ   ပံုုဂံမင္းဆက္ အကုုန္ေခတ္ကလိုု  မဟာအင္အားႀကီး တရုုတ္ကိုု  နိုုင္ငံေသးေသးေလးက  စီးခ်င္းထိုုးအနိုုင္ယူျပနိုုင္မည္ဟုု  ယံုုႀကည္ေနမိပါတယ္။  တရုုတ္စစ္တပ္ရဲ ့ စစ္သူႀကီးဂါမဏိကိုု  မြန္သူရဲေကာင္း သမိန္ဗရမ္းက  အႏိုင္ယူျပသလိုုယူျပျပီး  ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ိဳးကိုု  တရုုတ္ေတြ  သိျမင္ႀကပါမည္။

ျမန္မာေတြ  အခုုေလာေလာဆယ္စီးပြားေရးေတြ  တေန ့ထက္တေန ့ ပိုုပိုုက်ပ္တည္းလာလိုု ့စိတ္ညစ္ေနႀကရတာ  စိတ္အားတင္းထားႀကပါလို႔။  

မႀကာခင္  က်ေနာ္ ဒီေရကေန လ်ွပ္စစ္ထုုတ္တာကိုု  မီဒီယာေတြကေန   လက္ေတြ ့တင္ျပနိုုင္ပါေတာ့မယ္။

ျမန္မာျပည္သူအေပါင္း  စီပြားေရးေသာကေန  လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္လွပါျပီ။

ျမန္မာျပည္သူအာလံုုးကိုု ခ်မ္းသာေစခ်င္လွပါျပီ။

အားလံုးကို ေလးစားလွ်က္
လိႈ္င္ျမင့္


ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္ရဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ အေကာင့္ကေတာ့
https://www.facebook.com/billy.mackenzie1?fref=ts 


ဆရာလိွဳင္ျမင့္ရဲ့ ဒီေရ လွ်ပ္စစ္ေဆာင္းပါးမ်ား ျပန္ဖတ္လိုလွ်င္
http://www.demowaiyan.org/2013/05/blog-post_6.html

Internet website တေနရာကေတာ့ ယူလာတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ ပိစ္ အမွတ္အသားနဲ႔ အင္အားရွိမႈကိုေဖာ္ေဆာင္တဲ့ လက္သီးဆုပ္ထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေနသလားလို႔..
ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိမွ အင္အားရွိမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာပါ..။

ဒီမိုေဝယံ