သစ္ပုဒ္မ်ိဳးဆက္..

သစ္ပုတ္မ်ိဳးဆက္

တစ္ခါတုန္းက အမိတကၠသိုလ္မွာ ခ်စ္သူရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္နဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့တဲ့ ကမ႓ာေလးတစ္ခုမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတယ္။

ယခု အမိတကၠသိုလ္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ခ်စ္သူရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ မပါပဲ အထီးက်န္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ ရတယ္။

ကမ႓ာေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားသူ တစ္ဦးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးလမ္းတစ္ခုအတြက္ ေရာက္ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ … အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမိေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း အလြမ္းေျပ အေမာေျပ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈ ခံစားမိခဲ့စဥ္ “သစ္ပုတ္ မ်ိဳးဆက္” ဟူေသာ စကားတစ္ခြန္း ရင္ထဲေရာက္လာမိေတာ့တယ္။

သစ္ပုတ္မ်ိဳးဆက္

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေကာ္ရီဒါလမ္း

ဖုန္တေလာင္းေလာင္း ထေနဆဲ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ သံတံခါး

တြန္႔လိမ္ ေကာက္ေကြး ပိတ္မရဆဲ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ အမိုးသံျပား

ေနမလံု ေရမလံု လြင့္ပ်ံေနဆဲ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ နာက်ည္းမႈဒဏ္ရာမ်ား

ေအာ္ဟစ္ ေပါက္ကြဲ ေဖာ္ထုတ္ေနဆဲ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ အထင္ကရ သစ္ပုတ္အိုႀကီး

အ႐ိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔ 

လက္သီးလက္ေမာင္း ေထာင္ျပေနဆဲ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ သစ္ပုတ္ပင္ေအာက္

သစ္ပုတ္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား မာန္ၾကြမာန္ထ

ကုန္း႐ုန္းထေနဆဲပါလား။ ။

ေက်ာ္သူ