ပိုင္႐ွင္အလို႐ွိသည္....

ပိုင္႐ွင္အလို႐ွိသည္

လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၀) ရက္ေန႔တြင္ ကၽြႏု္ပ္၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ ရဲဖက္၊ လက္တြဲေဖာ္ လက္တြဲဖက္ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးတစ္ဦး၏ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚလွၾကည္ (ခ) စာေရး ဆရာမေဒၚၾကည္ဦး အသက္ (၈၄) ႏွစ္သည္ ကမ႓ာေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားပါသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ နာေရး ကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အင္တိုက္အားတိုက္ စည္းလံုးညီၫြတ္စြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးခရီးအား အဆင္ေျပ ေခ်ာမြတ္စြာျဖင့္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ပို႔ေဆာင္ကူညီ သၿဂႋဳလ္ေပးခဲ့ရသည္။

အေမ ေဒၚၾကည္ဦး၏ သားျဖစ္သူ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးမွာ ျပင္ပေလာကႏွင့္ ေ၀းကြာအဆက္ျပတ္ေနေသာ ျမစ္ႀကီးနားအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ လူမႈေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ေပးမႈေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္ (၅၉)ႏွစ္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးမွာ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးအား လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ခြင့္ မရခဲ့ေခ်။ ထိုစဥ္က ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးႏွင့္ အလားတူ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူထုေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ျပင္ပေလာကသို႔ ထြက္ခြာခြင့္ မရ႐ွိေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ အေမစုသည္ လူမႈေရးစိတ္ဓါတ္ ျပည့္၀စြာျဖင့္ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး၏ မိခင္စ်ာပနအခမ္းအနားတြင္ “က်န္ရစ္သူမိသားစုႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ၀မ္းနည္းေၾကကြဲ ရပါေၾကာင္း” စာတမ္းပါ ႏွင္းဆီပန္းျခင္းအား ဖဲႀကိဳးအနက္ေရာင္ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ထံသို႔ လူႀကံဳတစ္ဦးျဖင့္ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ထိုလူႀကံဳမွ ကၽြႏု္ပ္အား “အေမကမွာလိုက္တယ္။ ဒီပန္းျခင္းကို ကာယကံ႐ွင္ထံ အေရာက္ပို႔ေပးပါ” တဲ့။ ကာယကံ႐ွင္မွာ က်န္ရစ္သူ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး၏ ဖခင္ႏွင့္ အကိုမ်ားသာ ႐ွိေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္ယံုၾကည္မႈ တစ္ခု႐ွိသည္။ ကၽြႏု္ပ္မေသခင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပင္ပသို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိကာ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ထားသည္။ အေမဆိုလိုေသာ ကာယကံ႐ွင္ဟုဆိုရာ၌ ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမ့၏မွာၾကားခ်က္အား တာ၀န္ ေက်စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ဤတြင္ မိခင္ႀကီး ေဒၚၾကည္ဦး၏ စ်ာပနအခမ္းအနားသို႔ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ နိဗၺာန္ေမာ္ေတာ္ ယာဥ္ ေပၚတင္ေဆာင္၍ ေရေ၀းသုႆန္ စ်ာပနအခမ္းအနားၿပီးဆံုးသည့္ အခ်ိန္အထိ ကၽြႏု္ပ္၏ လက္မွ ေအာက္သို႔မခ်ပဲ ကိုင္ေဆာင္ထားခဲ့သည္။ အခမ္းအနားၿပီးဆံုးသည္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဤလြမ္းသူ ပန္းျခင္းအား ကၽြႏု္ပ္၏ေနအိမ္သို႔ သယ္ေဆာင္ထားခဲ့သည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္ (၂) ႏွစ္ႏွင့္ (၇)လခန္႔ ႐ွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ယခု အခ်ိန္တြင္ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးသည္လည္း လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ ျပင္ပသို႔ လြတ္ေျမာက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခု အခ်ိန္အထိ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရေသး။ ကၽြႏု္ပ္တယ္လီဖုန္းျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း (၂) ႀကိမ္ခန္႔ ေလလိႈင္းထဲမွ စကားေျပာခြင့္သာရခဲ့သည္။ လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ကား မရေသးေခ်။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္)သည္ တရား၀င္မွတ္ပံုတင္ မက်ေသး၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အသင္းသို႔ ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြ ႀကီးသည္ မလာေရာက္ျခင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးမွာ အလုပ္အလြန္ မ်ားျပားလြန္းလွ ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္မည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ယံုၾကည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာကို ထူးျခားေသာ မိတ္ေဆြႀကီး ဖတ္မိသည့္အခ်ိန္၌ ကၽြႏု္ပ္ထံသို႔ အလ်င္အျမန္ ေရာက္႐ွိလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။

* ယင္း လြမ္းသူ႔ပန္းျခင္း၏ ထူးျခားခ်က္ *

 ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၀) ရက္ေန႔မွစ၍ ကိုးရက္တိုင္တိုင္ မတ္လ (၂၉) ရက္ေန႔အထိ ႏွင္းဆီပန္း ပြင့္မ်ားသည္ ၫိႇဳးႏြမ္းသြားျခင္း လံုး၀မ႐ွိ။

 ယေန႔တိုင္ ၫႇိဳးႏြမ္းသြားေသာ ႏွင္းဆီပန္းေျခာက္မ်ားသည္ ေၾကြက်သြားျခင္း လံုး၀မ႐ွိ။

(ကၽြႏု္ပ္၏ ထူးျခားေသာမိတ္ေဆြႀကီးဆိုသူမွာ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပရန္လိုအပ္မည္ မထင္ေခ်။)