“၁၂၆ - ပါေတာ္မူအေတြး” (ေတးထပ္) အရူးပါးစပ္နဲ႔ နတ္စကား(၃)

အရူးပါးစပ္နဲ႔ နတ္စကား အပိုင္း(၃)

“၁၂၆ - ပါေတာ္မူအေတြး”

(ေတးထပ္)

ေရးသားသူ ေလာကပါလ

ေထာင့္ႏွစ္ရာ ေလးခြန္ႏွစ္

ေဝးလြန္ရစ္ၾကာၿပီ။

ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ ဗမာ(ျမန္မာ)ျပည္

စာမရီ အေတာင္က်ိဳး။

အမိပစ္ ဖ ေရွာင္သကို

ဘဝေမွာင္ ပိန္းပိတ္လို႔သာညွိဳး။

အယူသဲအလြဲျမင္

ပြဲမဝင္ညဥ္ဆိုး။

အထဲခ်ဥ္ အျပင္သိုးေတြနဲ႔

အစဥ္တိုးႏုပ္ျခာ။

ယုတၳမာအုပ္ကာ မလပ္ေသာ္ေၾကာင့္

ခ်ဳပ္ျခာငတ္ ထုပၸတ္ဇမၺဴေျမမွာ။

မဟုတ္ဟတ္ အမူေပြကာ

ဒီလူေတြ မညီညြတ္ႏိုင္ဘု

ျပည္တမြတ္ ဘုန္းေရာင္စၾကၤာ

ထံုးေဆာင္ခက္စြာ။

ကုန္းေဘာင္ဆက္ ဂီရိမွာကြယ္

ဒီထိပါ မိုက္ရစ္တဲ့အမ်ိဳး။

ေလာကပါလ...

ေအာက္ေျခ မွတ္စု၊

ကုန္းေဘာင္ -  ျမန္မာေနာက္ဆံုးမင္းဆက္။ ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၄၇ ခုႏွစ္ တန္ဆာင္မံုးလၦဳပ္ ဂ ရက္၊ ခရာဇ္ႏွစ္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝဘၤာလ ၂၅ ရက္ ေန႔ ေနာက္ဆံုးဘုရင္ သီေပါမင္း အား နန္းခ်ကာ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ ခံရျခင္းျဖင့္ မင္းဆက္သုဥ္းသည္။ 

ဂီရိ - ရတနာဂီရိ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ။ သီေပါဘုရင္ ႏွင့္ မိသားစုတို႔အား နယ္ခ်ဲ႕တို႔မွဖမ္းဆီး ပို႔ေဆာင္ၿပီး အက်ဥ္းခ်ထားခဲ့ရာ ေဒသ။ သီေပါမင္း ကံေတာ္ကုန္ရာအရပ္။ မ်ိဳးဆက္မ်ား ယၡဳတိုင္ရွိေသးေၾကာင္း ယံုၾကည္ရသည္။

အရူးပါးစပ္နဲ႔ နတ္စကား အပိုင္း(၃)အား ေပးပို႔လာတဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ေလာကပါလရဲ့ ေပးစာအား ေဆာင္းပါးရွင္ရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္...။

ပါေတာ္မူေန႔ ဆိုတာကို ဒိေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကေတာ့မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါလဲ အျပစ္မဆိုသာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစံနစ္က အဖတ္ဆယ္မရေအာင္ ပ်က္စီးသြားၿပီကိုး။ စီးပြားေရးကလည္း နတၳိဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး (ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္) မ်ိဳးဆက္ ၂ ဆက္စာေလာက္ဟာ သားသမီးေတြ၊ တပည့္ေတြ၊ အမွားနဲ႔ အမွန္ အႏွစ္နဲ႔အကာ တဒဂၤနဲ႔ ထာဝရ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္း နည္းပါးတဲ႔ ေအာက္ကလိအာ ေတြျဖစ္ကုန္ၾက ၿပီေလ။

ဗမာေတြ စည္းကမ္းေဖါက္၊ ထီးနန္းေပ်ာက္ ျဖစ္ၿပီ ဆိုတဲ့ အခ်ဳပ္တန္း ဆရာေဖ ရဲ႕ ေတးထပ္ ကိုေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ေတြ႔တိုင္း ရည္ညႊန္းေလ႔ ရွိၾကတာမို႔ အကုန္မဟုတ္ရင္ အခ်ိဳ႕ အဝက္ေလာက္ေတာ့ ၾကားဘူးၾကမွာပါ။ တိုက္ဆိုင္မႈ ဆိုတာကလဲ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ဒီေန႔ အထိ ကုန္ မကုန္ႏိုင္တာ အံ႔ဘြယ္လို႔ ေျပာရမလို ဒီေန႔ အျဖစ္ေတြ စိတ္မသက္မသာ ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ျဖစ္တာအံ႔ၾသစရာ မရွိ ကၽြန္ျပန္ျဖစ္ ရင္လဲ အံုၾသစရာမရွိလို႔ ေတာင္ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ ေျပာခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတာ ဝန္ခံရမွာပါ။ ခုလဲ သိပ္ေတာ့ မထူးလွပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကၽြန္ မျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္ကၽြန္၊ စီးပြားေရးကၽြန္ေတာ့ မသိမသာေရာ သိသိသာသာ ပါ ျဖစ္ေနၾကရဘဲ မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕ဆို ေပါ႔ေပါ႔ေန၊ ေပါ႔ေပါ႔စားခြင့္၊ ထင္ရာလုပ္ပိုင္ခြင့္ေလး ရွိတာေလာက္နဲ႔ ကၽြန္ဘဝကို လိုလား ေမွ်ာ္ေခၚ ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကတာမ်ား ၾကားကေန ဝမ္းနည္းစရာ။

အဓိကကေတာ့ စည္းကမ္းနဲ႔ ညီညြတ္မႈ ဆံုးရႈံးရတာပါဘဲ။ ေျပာသာေျပာရတယ္ ဆံုးရံႈးတယ္ေျ႔ပာရေအာင္ အစကတည္းက ဘယ္ေလာက္ ညီညြတ္ ဘယ္ေလာက္ စည္းလံုးခဲ႔ၾကလို႔လဲလို႔ ေမးရင္ေတာင္ ေျဖရ ခပ္ခက္ခက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာေဖရဲ႕ ေတးထပ္ ဒီေန႔ထိ Best Quoted စာရင္းဝင္ ေနတာေပါ႔။ သူေျပာသလို ေတြးမိတုိင္း အရိုးနာတယ္ အမ်ိဳးသာဆဲခ်င္ေတာ႔ ေလး ဆိုတာမ်ိဳး ခံစားရတာ ဒုနဲ႔ေဒး ျဖစ္ေနရတာေပါ႔။ ခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲသလို ခံစားမိတာနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ပါေတာ္မူေန႔ မွန္း အမွတ္မထင္ သတိျပဳ မိသြားတာနဲ႔ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖကို အားက်ၿပီး (တုပလို၍ မဟုတ္) ဒီကဗ်ာေရးျဖစ္တာပါ။ သူ႔ လိုေတာ့ မဆဲဝံ႔ သလို ဆဲလဲ မဆဲလိုပါဘူး။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ေကာင္က ထဆဲရင္ ရြာဆူသြားမွာေပါ႔။ သိတယ္မို႔လား ဗမာေလ။

ခုေခတ္ ဒီကဗ်ာမ်ိဳး အရသာခံႏိုင္ ဘို႔ မလြယ္မွန္း သိသလို ဝါရင့္ကဗ်ာသမား မဟုတ္လို႔ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနမွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ connection ရွိသင့္သေလာက္ ရွိ ရသင့္သေလာက္ ရသြားရင္ ေက်နပ္ေလာက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အျဖစ္မရွိတဲ့ လူႀကီးက်ယ္တေယာက္မို႔ ကဗ်ာကိုနားလည္ခ်င္သလို နားလည္ႏိုင္ ခံစားႏိုင္ရ ေအာင္ ၾကိဳၿပီး ရွင္းျပတာ စကားဦးသန္းတာ မ်ိဳး မလုပ္လိုက္ေတာ့ပါ။ တခုေျပာလိုတာက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ ပေဒသရာဇ္ အေတြးအေခၚ သမားအျဖစ္နဲ႔ ဘုရင္စံနစ္ကို လြမ္းေဆြးတသလို႔ ဒီကဗ်ာေရး တာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါ။

ေက်းဇူးတင္စြာ

ေလာကပါလ...