ေခတ္သစ္ျမန္မာကို တည္ေဆာက္ၾကသည့္အခါ (ေဆာင္းပါးရွင္ လြင္ေအာင္စိုး)

ေခတ္သစ္ျမန္မာကို တည္ေဆာက္ၾကသည့္အခါ

(ေဆာင္းပါးရွင္ လြင္ေအာင္စိုး)

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံတခုကို တည္ေဆာက္မယ္လို႔ ရည္မွန္းခဲ့သမွ်၊ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သမွ်၊ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သမွ် အခုအခ်ိန္ေရာက္မွ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႔က်က် စတင္ လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္ေတာ့တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျမန္မာျပည္သူ အမ်ားစု ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ကိစၥကေတာ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို သမၼတဦးသိန္းစိန္က အထူးကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းဖို႔ ဆႏၵရွိေၾကာင္း အတိအလင္းထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တခုတည္းကို တိုက္ဖ်က္တယ္ ဆိုေပမယ့္ အျခားဆက္ႏြယ္မႈရွိတဲ့ ကိစၥေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း တၿပိဳင္တည္း လုပ္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဥပမာအားျဖင့္ မိသားစုဆိုင္ရာ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ မိဘမဲ့ႏွင့္ ေလလြင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား ထိန္းသိမ္းျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေရး၊ အလုပ္အကိုင္သစ္ ရွာေဖြေရး၊ အခမဲ့ က်န္းမာေရး အစရွိတာေတြအျပင္ အဂတိ မလိုက္စားရေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရး၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး ဆိုၿပီး ဝိုင္းဝန္းက်ားကန္ေပးရမယ့္ ကိစၥေတြဟာလည္း တကယ့္ကို အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ အစိုးရတဖြဲ႔တည္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ မလြယ္လွပါဘူး။

အခုဆိုရင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက အေသးစားလုပ္ငန္းေခ်းေငြနဲ႔ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေခ်းေငြေတြ ကိစၥအတြက္ ဝင္ကူညီေပးဖို႔ ရွိလာတာဟာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တခုတည္းကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္လာႏိုင္စရာ ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတလ်၊ ကေနဒါနဲ႔ ဥေရာပက ၿဗိတိန္၊ ဂ်ာမနီ၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီ အစရွိတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြကလည္း အေမရိကန္ရဲ႕ ေျခလွမ္းအတိုင္း ႏိုင္ငံတကာ စုေပါင္းရည္မွန္းခ်က္ (International collective objective) ပံုစံနဲ႔ လိုက္လာႏိုင္စရာ ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီအေနာက္ႏိုင္ငံေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအေပၚမွာ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားမႈအရ ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့ အကူအညီေတြကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ေပးႏိုင္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ၾကလို႔ပါပဲ။

ဒီလို ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေတြ ရေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ အျခားကိစၥေတြမွာ ပိုမိုအာရံုစိုက္လာႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို အျမန္ဆံုး တိုက္ဖ်က္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ဖို႔ ရွိပါလိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္က သူ႔အကူအညီမွာ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း ေခ်းေငြေတြကိစၥကို ထည့္သြင္းထားတာလည္း အင္မတန္ ေလ်ာ္ကန္လွပါတယ္။ ဆင္းရဲသား အမ်ားစုဟာ လယ္သမား မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းျဖစ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ထမင္းရွင္ျဖစ္တဲ့ လယ္သမားႀကီးေတြရဲ႕ ဘဝအေျခခံ ခိုင္မာေနမွသာ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးဘက္က တိုးတက္ၿပီး တိုင္းျပည္ဝမ္းစာ ဖူလံုလာမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ေခ်းေငြေတြကို တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေဒသေတြနဲ႔ အျခားေဒသေတြမွာ ေဒသခံမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ အသံုးခ်မွာျဖစ္လို႔လည္း အင္မတန္ ဝမ္းသာရပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ကေန႔ထိ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာေအာင္ အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားေဒသက ျပည္သူေတြဟာ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ကို ခံေနခဲ့ရတာျဖစ္လို႔ အစစအရာရာ နိမ့္က်ေနရတဲ့ ဘဝကေန စတင္ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ စစ္မက္ျဖစ္ပြားတာေတြ မရွိေစေတာ့ဘဲ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွိေနမွသာ ျဖစ္ႏိုင္ပါမယ္။ ဒီေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးဖို႔ တာဝန္ရွိလာပါၿပီ။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေနအထားက ေကာင္းရင္ ေကာင္းသလို ေဒသတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကလည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္ထြန္းလာႏိုင္စရာ ရွိပါလိမ့္မယ္။

စစ္မက္ျဖစ္ပြားျခင္း မရွိေပမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ နိမ့္က်တဲ့ ေဒသေတြမွာလည္း အေမရိကန္က အကူအညီေပးဖို႔ ကမ္းလွမ္းေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရရဲ႕ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ေလ်ာ့နည္းသြားႏိုင္လို႔ အျခားဘက္မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပကတိလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ပိုမို ျဖည့္ဆည္းေပးလာႏိုင္ဖို႔ ရွိပါမယ္။ ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံတြင္း ဘက္စံု တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ လမ္းစေတြဟာ အခ်ိန္ပိုေစာၿပီး ပြင့္ထြက္လာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခုလို တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမယ့္ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ ျမန္မာဘက္ကေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာဘက္ကပါ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္တဲ့ အေနအထား ရွိလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အရင္ထက္စာရင္ ပိုၿပီး တာဝန္ခံႏိုင္မႈနဲ႔ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ လမ္းေၾကာင္းကဆိုရင္ စတင္ လမ္းထြင္လာတာကေတာ့ အေမရိကန္ပါပဲ။ လမ္းထြင္ေပးလိုက္ရံုနဲ႔ ၿပီးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴ ခရီးေပါက္ႏိုင္ဖို႔ကိုပါ လုပ္ရပါမယ္။ ဒီအတြက္ အေမရိကန္ဟာ အရင္ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ ထားရွိတဲ့ စီးပြားေရး ကန္႔သတ္ပိတ္ဆို႔မႈ (Economic Sanctions) ကို တခ်ိန္တည္းမွာ ဖယ္ရွားမွသာ ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီအခါမွာ အရင္ျမန္မာစစ္အစိုးရက က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္ မလိုက္နာႏိုင္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္က တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေပးလိုက္မွသာ အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈနဲ႔အတူ ဥေရာပနဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေတြက ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြလည္း အလိုအေလ်ာက္ ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းသြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာဘက္ကေရာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ကပါ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ဘယ္သူမဆို မိမိတို႔ တာဝန္ရွိတဲ့ကိစၥေတြကို တေျပးညီ ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွသာ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ထြက္ေပၚလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ျမန္မာဘက္ျခမ္းမွာ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီစတဲ့ တာဝန္ရွိသူေတြအသီးသီးက တာဝန္ရွိတဲ့အေလ်ာက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ လုပ္ေဆာင္လာၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါၿပီ။

အစိုးရဘက္ျခမ္းမွာဆိုရင္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အျမစ္တြယ္ခဲ့တဲ့ အစိုးရလုပ္ထံုးလုပ္နည္း စနစ္ (Governmental mechanism) ဟာ အေျပာင္းအလဲကာလမွာ အသားမက်တတ္လို႔ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကို နားလည္ တုန္႔ျပန္ေပးႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္သလို အျပဳသေဘာနဲ႔ လမ္းညြန္ေထာက္ျပ ေဝဖန္ေပးႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြ၊ ျပည္သူနဲ႔ မီဒီယာတို႔ကိုလည္း လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရဘက္က ျပန္လည္ နားလည္ တုန္႔ျပန္ေပးဖို႔ လိုပါမယ္။ လႊတ္ေတာ္ဘက္ျခမ္းမွာ ဆိုရင္ ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဖို႔ ေျမာ္ျမင္ၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာကို အျပဳသေဘာနဲ႔ ရႈျမင္မိပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံ ရင့္က်က္မႈနဲ႔ အျပန္အလွန္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားေကာင္းလာရင္ ဥပေဒျပဳလုပ္ငန္းေတြဟာ အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ျမန္ဆန္လာႏိုင္စရာ ရွိပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ဳိးသားေရးအဆင့္ ေျဖရွင္းလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ကိစၥေတြြဟာ တခုနဲ႔တခု ထိထိမိမိ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ သေဘာ ရွိေနတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္ဆိုင္းေရး၊ လက္နက္ကိုင္ အခန္းက႑၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ အခန္းက႑၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္မႈကို တိုက္ဖ်က္ေရး စတဲ့ကိစၥေတြဟာ အမ်ဳိးသားေရးအဆင့္ (National level) နဲ႔ ေျဖရွင္း လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုနဲ႔တခုဟာလည္း ခ်ိတ္ဆက္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥေတြမွာ ျပႆနာေတြ ရွိလာရတာဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္၊ စနစ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ဦးစားမေပးႏိုင္ျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္တာကိုပဲ ဥပမာေပးမယ္ဆိုရင္ အဂတိလိုက္စားတာကို မတိုက္ဖ်က္ ႏိုင္ဘဲနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ တခါ အဂတိလိုက္စားတာကို တိုက္ဖ်က္ရာမွာလည္း တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အစရွိတာေတြကလည္း ဝန္းရံထားႏိုင္မွ ထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဘက္မွာလည္း ဒီသေဘာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြင္းဆက္သ႑ာန္ ျပႆနာႀကီးေတြကို အမ်ဳိးသားေရးအဆင့္နဲ႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ မီဒီယာနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြဟာ မရွိမျဖစ္ အေရးပါလွပါတယ္။ ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိတဲ့အတြက္ ျမန္မာ့အေရးမွာ ျမန္မာေတြက သာလွ်င္ အဓိက ကာယကံရွင္အျဖစ္ တာဝန္ခံၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဝမ္းသာစရာကေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္မႈကို အျပည့္အဝ မဟုတ္ေသးတာေတာင္ အေတာ္အတန္ တည္ေဆာက္လာႏိုင္တာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ေနရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈရွိမွလည္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္စြမ္းေတြ ပိုမိုအားေကာင္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို အရင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ မရွိဘဲ တဖက္သပ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔မ်ား ထုတ္ျပန္ျခင္း၊ ဧရာဝတီျမစ္ဆံုဆည္ ကဲ့သို႔စီမံကိန္းမ်ား ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ျခင္း အစရွိတာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

ျပည္သူေတြဟာ အျမဲလိုလို အားမလို အားမရျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာလူ႔သဘာဝ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ တုန္႔ျပန္ေပးႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံေရးက ပိုမိုရွင္သန္ တိုးတက္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို လစ္လ်ဴရွဳလိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိ္မ္မႈကို စတင္ထိုးႏွက္ဖို႔ အခြင့္ေပးသလို ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

မိမိလုပ္တဲ့ အလုပ္ေပၚမွာ မိမိတာဝန္ယူျခင္း ဆိုတာဟာ အရင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ “အထက္ကေပးတဲ့ အမိန္႔” စနစ္ကို ေခ်ဖ်က္ပစ္လိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြဟာ အထက္ကေပးတဲ့အမိန္႔ မဟုတ္ရေတာ့ ပါဘူး။ အေျခခံဥပေဒေဘာင္အတြင္းက လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္အျဖစ္နဲ႔သာ ရွိေနရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြမွာ အခုဆိုရင္ မိမိလုပ္တဲ့ အလုပ္ေပၚမွာ မိမိတာဝန္ယူျခင္း ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ တိုးပြားလာေနတာ ေတြ႔ရေတာ့ ေက်နပ္အားရမိပါတယ္။ မီဒီယာကတဆင့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး သိလာေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပရဲတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ရွိလာပါတယ္။ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ ေတြလည္း အရင္ထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာပါတယ္။ ဝန္ႀကီးဌာနတခ်ဳိ႕မွာလည္း သူ႔လူကိုယ့္လူ ဦးစားေပးတာေတြ ေလ်ာ့နည္းလာၿပီး တန္းတူညီမွ်မႈစနစ္ကို အေကာင္အထည္ စေဖာ္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒါေတြဟာ တာဝန္ခံျခင္း (Accountability)၊ ပြင့္လင္းျမင္သာျခင္း (Transparency)၊ တန္းတူညီမွ်ျခင္း (Equality)နဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္း (Freedom of speech, Freedom of expression, Freedom of assembly, Freedom of press & Media freedom, etc.) ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ မရွိမျဖစ္ အေျခခံစံႏႈန္းေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္မွာလည္း ဒီလိုမ်ဳိး အေလ့အထေတြ တစတစ တိုးပြားလာတာ ျမင္ေနရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီကို စတင္ စိန္ေခၚႏိုင္ၾကပါၿပီ။

စတင္ စိန္ေခၚႏိုင္ၿပီ ဆိုေပမယ့္လည္း အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီစံႏႈန္းေတြဟာ စတယ္ဆိုရံုပဲ ရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာရပါဦးမယ္။ ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ခန္႔မွန္းေျခ ၅% ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္ဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား အပါအဝင္ အစိုးရတာဝန္ရွိသူမ်ား စိတ္မရွိၾကပါနဲ႔။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီတို႔ကလည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာ မလိုပါဘူး။ တခ်ဳိ႕က႑မွာေတာ့ မွန္းတာထက္ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုမ်ားႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕မွာေတာ့ ေလ်ာ့ေနႏိုင္ၿပီး တခ်ဳိ႕မွာေတာ့ လံုးဝကို မစတင္ႏိုင္ေသးဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဘယ္က႑မွာ သုညလဲ လို႔ေမးရင္ က်ေနာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျဖပါမယ္။ တရားစီရင္ေရး က႑ပါ။ ဒီက႑ဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႀကီး သံုးရပ္ထဲမွာ ပါေနလို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ တရားစီရင္ေရးမ႑ိုင္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ျဖစ္ေနေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ဇြဲရွိရွိ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အစိုးရတဖြဲ႔တည္း လုပ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြေရာ ျပည္သူေတြပါ စုေပါင္းဝိုင္းဝန္း ေဖးကူလက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ၾကရတာျဖစ္လို႔ လူတိုင္း အဖြဲ႔တိုင္းမွာ ေရွ႕ဆက္လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးပါတယ္။

ေဝဖန္သံေတြၾကားက မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တို႔ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို က်ေနာ္ကေတာ့ ေက်နပ္အားရပါတယ္။ သူတို႔တင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အခုလို အသြင္ကူးေျပာင္းကာလမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ဝိုင္းဝန္း တည္ေဆာက္ အားေပးေနၾကသူ အားလံုးအေပၚမွာလည္း ေက်နပ္အားရမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အရ ဒီမိုကေရစီကို အေျခခံထားတဲ့ ေခတ္သစ္တခုကို တည္ေဆာက္ေနၾကသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လြင္ေအာင္စိုး

၆-၁၁-၂ဝ၁၁

မွတ္ခ်က္။ လက္ရွိအေနအထားအရ လိုရင္းမွ်ကိုသာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေရးသားထားျခင္းေၾကာင့္ ေခတ္သစ္တည္ေဆာက္ေရး အတြက္ လိုအပ္သည့္ က႑မ်ားစြာကို ေရးသားေဖာ္ျပရန္ က်န္ရွိေနေသးေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။