ဒီခေရပင္ၾကီးလည္း...
ဒီခေရပင္ၾကီးလည္း…….
ခေရႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အကၽြမ္းတဝင္ ရွိလွသည္။ ခေရပန္း၊ ခေရပင္္။ ခေရလမ္း၊ ခေရရိပ္၊ ခေရပန္းေျခာက္၊ ခေရပန္းကံုး စံုလို႔ပါဘဲ။ ခေရ ခေရ ေျမမွာေျခြ၊ ခေရ ခေရ ပင္ယံထက္မွာေဝ၊ ခေရ ခေရ ေျခာက္ေနေသာ္လည္း ေမႊးေန ဆဲမို႔ ခေရေလးကိုဘဲ ခ်စ္တယ္…. ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ဟိုးယခင္အခိ်န္ေတြက အေခါက္ေခါက္ အခါအခါ ေရရြတ္ ဖူးခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရွ႔မွာလည္း လံုးပတ္ ၁၆ လက္မေလာက္ရွိတဲ့ စိမ္းစိုျမတဲ့ ခေရပင္ၾကီး တစ္ပင္ရွိတယ္။ ဒီခေရပင္ၾကီး သက္တမ္းက ႏွစ္ေလးဆယ္ေလာက္ရွိျပီ။ မဆလ အာဏာရွင္ေခတ္ ကေန နအဖ အာဏာရွင္ေခတ္ အထိ ရွင္သန္ေနဆဲဘဲ။ ကၽြန္္ေတာ့္ အဖြားစိုက္ထားတာေလ။ သူက အခုဆို အသက္ ၈၅ ႏွစ္ေက်ာ္ အပ်ိဳၾကီး။ ဒီ ခေရပင္ၾကီး အေၾကာင္း သူအသိဆံုးေပါ့။ သူက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုခ်စ္တယ္။ အားေပးတယ္။ ဒီ ခေရပင္ၾကီး ကိုသူစိုက္ခဲ့သလို၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သူဘဲ သြတ္သြင္းခဲ့တာ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခေရပင္ၾကီး ကို သူစိုက္ခဲ့လို႔ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဒီ ခေရပင္ၾကီး္ အရိပ္မွာ ဆြမ္းခံဘုန္းၾကီးေတြ အရိပ္ခိုၾကတယ္။ ခရီးသြားေတြ အပန္းေျဖၾကတယ္။ အဖြားက ဒီခေရပင္ၾကီး ကို ေရေျမာင္း ေဘးကပ္စိုက္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျမစ္တဝက္က ေရမွာေပၚလို႔။ ေလတိုက္ရင္ ျပိဳလဲေတာမဲ့ အတိုင္း။ အဖြားက ခေရပင္ၾကီးေအာက္မွာ အုတ္ခံုေလး ႏွစ္လံုးကို ေဆာက္ထားေသးတယ္။
ဒီအုတ္ခံုေပၚမွာ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း အေၾကာင္းစံု ျငင္းခံု ေျပာဆို ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ခံုေပၚမွာ ဘုန္းၾကီးေတြလည္းထိုင္ခဲ့တယ္။ သီလရွင္ေတြ လည္းထိုင္ခဲ့တယ္။ အစိုးရ သတင္းေပးလို႔ အထင္ခံရတဲ့ ဘယာေၾကာ္ ကုလားလည္းထိုင္တယ္။ ဆံပင္ စုတ္္ဖြားဖြား အိုးတိုက္ဖြဲျပာသည္ ကေလးမေလးလည္း ထိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ လင္မယားေတြ စကား လာမ်ားၾကတယ္။ အုတ္ခံုေပၚ ခ်ိဳင့္ခြက္ ကေလးတစ္ခု ျဖစ္ေနတာကို သေဘာက်ျပီး ၾသဇာေစ့ လာေတာက္တဲ့ ကေလးေလး ေတြလည္း ရွိတယ္။ ယၾတာ ေခ်ဖို႔ ခေရညြန္႔ ခူးခြင့္ လာလာေတာင္း တာလည္းရွိတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ခေရညြန္႔ ၁၅ ညြန္႔ ခူးၾကတာမ်ားတယ္။ တနလၤာျဂိဳလ္ သက္က ၁၅ ႏွစ္ျဖစ္လို႔ေလ။
ဒီခေရပင္ၾကီး အထက္မွာ ပ်ားေတြ၊ ပတူေကာင္ေတြြ အံုဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ငွက္ကေလးေတြ အသိုက္ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီခေရပင္ၾကီးဟာ ရြက္ေဟာင္းေၾကြလည္းလွတယ္။ ရြက္သစ္ေဝလည္း လွတယ္။ ေဆာင္းမွာလည္းွ တင့္တယ္။ ေႏြမွာလည္း ဝင့္တယ္။ မိုးမွာလည္း သင္းတယ္။
ကၽြန္္ေတာ္လည္း ခေရပင္ၾကီးေအာက္က အဲဒီခံုုေလးေပၚမွာ ေငးခဲ့တယ္၊ ငိုင္ခဲ့တယ္၊ ေရးခဲ့တယ္၊ ေတြးခဲ့တယ္။ စိတ္ကေလးကို စြန္လႊတ္ခဲ့တယ္။ အေတြးေတြ ႐ြတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။ ညေနေစာင္းရင္ ေၾကြက်တဲ့ ခေရပန္း အပြင့္ကားကားေလးေတြကို ရြရြေလးေကာက္တယ္။ ခေရပန္းကို စံပယ္ပန္းလို အပ္ခ်ည္ၾကိဳးနဲ့ မသီဘဲ ႏွီးျပားေလးကို နန္းၾကိဳးမွ်င္ကေလးေတြ အျဖစ္ဆြဲျပီး ဖြဖြကေလး သီရတာကိုက အရသာတစ္မ်ိဳး။ ကၽြန္္ေတာ္ဆို ဒီလို သီကံုးျပီး ခ်စ္သူကို ေပးရတာ သိပ္ၾကည္ႏူးစရာ။ သူကလည္း ေပ်ာ္လို႔ေလ။ မနက္ေစာေစာ ေရႊတိဂံု ဘုရား သြားဖူးျဖစ္တဲ့ ေန႔ေတြမွာဆို သိပ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္း။ ခေရပန္းကံုးၾကိဳး အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕သြားေတြနဲ႔ ႏွီးျပားေလးကို ကိုက္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ သီကံုးရတယ္။ ခေရပန္း ရဲ့ ေရႊအိုေရာင္ အနားကြက္ကေလး ေတြက သီကံုးျပီးတဲ့အခါ လွပေပ့၊ ယဥ္ပါေပ့။ မွတ္မိပါေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔က ေကာင္မကေလးရဲ့ အေမ နဲ့ အဖြားကို ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ခေရပန္းက တျခားအပင္က အပြင့္ေတြထက္ ၾကီးေၾကာင္း၊ ကားေၾကာင္း၊ ေမႊးေၾကာင္း ၾကြားမိလို႔ ေျပာေျပာျပီး ရယ္ခဲ့ရေသးတယ္။ ခေရပင္ၾကီးရယ္ မင္းၾကာင့္ ငါတို႔ေတြ ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္ေနာ္၊ မင္းအေၾကာင္း ငါတို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။
ဒီ ခေရပင္ၾကီးေအာက္မွာ အကိုအရင္း တစ္ေယာက္လို ခင္ရတဲ့ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္နဲ႔ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ခဲ့တယ္။ တခုေသာ ညေနေစာင္း အခ်ိန္မွာ အဲဒီ ကဗ်ာဆရာ သူ႔ရြာအလည္သြားရင္း ေရႏွစ္ေသျပီတဲ့ သတင္းဆိုးကို ဒီခေရပင္ၾကီး ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရတယ္။ မေသခင္ ႏွစ္ရက္က သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီခေရပင္ၾကီး ေအာက္မွာ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။
ခေရ ပန္းကိုၾကိဳက္တဲ့ ခ်စ္သူရယ္ ခေရပန္း ဘယ္လို ေကာက္ယူ သီကံုးျပီးေပးရပါ့………
အိုမိုဒ မိုခ်ိ (မိုး) (၂၄. ဇြန္လ.၂၀၁၀)
ညီငယ္ အလင္းဆက္မွ ေပးပို႔ပါသည္။
