မစင္တြင္းမွ အိုင္ပ်က္ငါးမ်ား (ကဗ်ာရွင္ ေနရဲနီ..)
(ကဗ်ာရွင္ ေနရဲနီ)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာ
မိုးအခါေရျမဳပ္တယ္
ေလွမရွိရင္ ေျခက်ိဳးေနတာနဲ႔ အတူတူဘဲ။
တရြာလံုးေရျမဳပ္တယ္ဆုိေတာ့
တြင္းအိုင္မွန္သမွ် ေရအျပည့္နဲ႔
အဲဒီထဲမွာ မစင္တြင္းလို႔ေခၚတဲ့
အိမ္သာတြင္းေတြလည္းပါတယ္
ေရက်သြားတဲ့အခါ
တြင္းေတြထဲမွာ ငါးေတြက်န္ေနခဲ့တယ္။
မိုးအခါ မစင္ေတြစားရင္း
တသက္လံုး စားေနရမယ္အထင္နဲ ႔ေပ်ာ္ေနၾကတာ
ေရက်တာကို မသိလိုက္ၾကဘူး။
ေရမ်ားခ်ိန္မွာ
စားၾကေသာက္ၾက ေပ်ာ္ၾကရႊင္ၾက
ကၾကခုန္ၾက ကူးၾကလူးၾကနဲ႔
ေလာကၾကီးကို ေမ့ေနၾကတာ
မစင္တြင္းၾကီးဟာ သူတို႔အတြက္
တသက္တာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ထာဝရကမၻာေပါ့။
မစင္အိုင္မွာ အေပ်ာ္ၾကဴးေနၾကတဲ့ငါးေတြ
သူတို႔ေတြရဲ႕ဘဝအစ ေမ့ေနၾကတာ
ေခ်ာင္းၾကိဳေခ်ာင္းၾကား ေျမာင္းၾကိဳေျမာင္းၾကား
ေဗဒါပင္နဲ႔ ေရညွိေရေမွာ္ပင္ေတြရဲ႕အေၾကာင္း
ေယာင္လို႔ေတာင္မွ ပါးစပ္မဟၾက။
မစင္တြင္းမွာ ဆံုမိၾကတဲ့ငါးေတြ
တသက္မခြဲေၾကး
ခမည္းခမက္လည္းေတာ္
ေသြးေသာက္ ညီအကိုေတြဖြဲ႕ျပီး
ရာသက္ပန္မိတ္ေဆြေတြ။
မစင္အိုင္မွာေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ငါးေတြ
မိုးလလြန္လို႔ ေဆာင္းလအဝင္
တျဖည္းျဖည္း ေရခန္းလာတာကို သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ
သူတို႔အတြက္ ျပန္လမ္းဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။
မစင္အိုင္ပ်က္မွာ
အစားအေသာက္မက္ျပီး
ပိတ္မိေနတဲ့ ငါးေတြ
အသက္ေဘးအတြက္ လြတ္လမ္းကိုရွာရင္း
တေကာင္နဲ႔တေကာင္တိုးေဝွ႔ေနၾကတာ
ကမၻာပ်က္ေနသလားထင္ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြဟာ
ကိုယ္လြတ္ရုန္းဘို႔အတြက္
ဇာတ္တူသားစားဘို႔လည္း ဝန္မေလးၾကေတာ့ဘူး။
ရာသက္ပန္ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ခဲ့ၾကတဲ့ ေသြးေသာက္ညီအကိုေတြအေပၚ
သစၥာေဖာက္ဖို႔လည္း ဝန္မေလးၾကေတာ့ဘူး။
သူတပါးအသက္
သနားတတ္တဲ့ သူေတြ
ကယ္ခ်င္ေပမဲ့ မစင္တြင္းဆိုေတာ့
ဘယ္သူမွ မဆင္းခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။
ဘယ္သူမွလည္း အေရးမလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။
အနားေရာက္လာသူ မွန္သမွ်
ႏွာေခါင္းပိ္တ္ျပီး လွည့္ျပန္သြားၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ အဲဒီငါးေတြ
မစင္တြင္းထဲမွာဘဲ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားၾကရရွာတယ္။
ကာလဟူသည္ ထာဝရမတည္
လကြယ္ည၏ သန္းေခါင္ယံအေမွာင္ထုသည္လည္း
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေရာင္နီပ်ိဳ႕ခဲ့ေလျပီ။
အာဏာရွင္ေခတ္
ေခတ္ပ်က္ခ်ိန္ အေမွာင္ထု၌
ရာဇပလႅင္သည္
ငါ၏တင္ပါး၌ သံသရာအဆက္ဆက္
သာစဥ္ေျမးဆက္ ျမဲေပလိမ့္မည္ဟု
အထင္ေရာက္ကာ
မစင္ဘင္ပုပ္ အပင္းအဆို႔
အဆိပ္ႏွင့္တူေသာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာကို
မေတာ္မတရား စားထားေသာသူတို႔
ဒီမိုကေရစီေရာင္နီပ်ိဳ႕ခ်ိန္၌
မစင္အိုင္ပ်က္မွ ေရနည္းငါးမ်ားပမာ
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ၾကကုန္လွ်က္
သူ႔ငါလက္ညႈိးထုိး ငါ့သူလက္ညိႈးထိုးႏွင့္
အစားလြန္၍ အံဖက္ဆို႔ၾကကာ
တစတစႏွင့္ ဆူဆူညံညံၾကားရေလေတာ့သတည္း။
ေနရဲနီ
