ရာဇဝင္မွာ စာတင္ထိုက္မယ့္ ေရႊညဝါ (ေဆာင္းပါးရွင္ ေနမိုး)
(ေဆာင္းပါးရွင္ ေနမိုး)
ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္ေတြအေနနဲ႔ စာပပညာမွာ ထူးခၽြန္လို႔ ပညာတတ္ဘြဲ႕ထူးေတြ ရေနေပမယ့္လည္း တရားက်င့္ႀကံမႈ မေပါက္ေျမာက္ ေသးရင္ေတာ့ သာမန္ပုထုဇဥ္ လူသားေတြထဲက လူသားတေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အခုေရႊညဝါဆရာေတာ္ရဲ႕ အေရးအခင္းမွာလည္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ အေျပာအဆိုေတြမွာ ဘုန္းႀကီးတပါးအေနနဲ႔ မေျပာသင့္တာေတြ ေျပာဆိုေနရတာကို က်ေနာ္တို႔ ၾကားေနရေပမယ့္ အေျခအေနအရ ျဖစ္ရတာကို ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေမတၱာ ေစတနာ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ပ်မ္းမွ်ၿခံဳငံုၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ နားလည္ေပးလို႔ ရနိုင္ပါတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတာ၊ စာသင္သားသံဃာေတာ္ေတြကို စာေပသင္ၾကားေပးတာ၊ က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံ ဘက္စံုတိုးတက္ေရးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္ၿပီး အနစ္နာခံ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေထာက္ခံ ကူညီေပးေနတာေတြနဲ႔တင္ ေလးစားသင့္တဲ့ ဆရာေတာ္တပါးဆိုတာကို က်ေနာ္လက္ခံထားပါတယ္။ အခုတေလာၾကားေနရတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စကားလံုး အေျပာအဆို နည္းနည္းေလး ၾကမ္းတယ္ဆိုတာကလည္း အခုဆရာေတာ္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြမွာ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးရမယ့္ အရင္းအႏွီးေတြကလည္း မ်ားလြန္းေနတာေၾကာင့္ မခံခ်ိ မခံသာျဖစ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ခံစားမႈ ျပင္းထန္ လြန္းသြားတာနဲ႔လည္း ဆိုင္ပါ့မယ္။ ကရုဏာေဒါသနဲ႔ ေျပာဆိုမိေနတာလို႔ နားလည္ထားပါတယ္။
အခုလက္ရွိ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ျပႆနာေတြက အဓိက ၾကည့္ရမယ္ဆိုရင္ နိုင္ငံေရးမွာ ဝင္ေရာက္ ေျပာဆိုမႈေတြေၾကာင့္ လက္ရွိ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြက မွန္တာေျပာ ဟုတ္တာလုပ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္တဲ့ အမူအက်င့္ကို မခံမရပ္နိုင္ ျဖစ္ရတာလို႔ သတ္မွတ္နိုင္ပါတယ္။ လက္ရွိျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ နိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကလည္း လူတေယာက္ဆီတိုင္း ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို ဝင္ေရာက္ပံ့ပိုး ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့ အေနအထားပါ။ ဘာသာေရးနဲ႔ နိုင္ငံေရး သီးျခားျဖစ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ နိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရး၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႔ စီးပြါးေရးခိုင္မာေရးေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ပါတယ္။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းနိုင္ငံ အဆင့္ေလာက္ေတာ့ ရွိသင့္ေနပါတယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံ အဆင့္ေလာက္ရွိမွပဲ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရး ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ရွိသင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ သင့္ေတာ္မွာပါ။ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနေပမယ့္လည္း ဘာသာေရးအရ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား လူၾကည္ညိဳမႈမ်ားေနတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ တကယ့္တကယ္တမ္းမွာ နိုင္ငံေရးမွာ ဘုန္းႀကီးအမ်ားစုကလည္း ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္လိုစိတ္ ရွိၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဒကာ ဒယကာမေတြရဲ႕ လူမႈဘဝေတြကို စာနာနားလည္မိလို႔သာ အမွန္တရားကို ရင္ဆိုင္ေဖာ္ထုတ္ခ်င္လို႔ နိုင္ငံေရးထဲမွာ ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာယွက္ၿပီး ပါဝင္ေနမိတာလို႔ သတ္မွတ္လို႔လည္း ရနိုင္ေကာင္းပါတယ္။
ဘယ္ဘာသာဝင္တိုင္းမဆို လက္ရွိ ျမန္မာနိုင္ငံေရးမွာ ကိုယ္တတ္စြမ္းနဲ႔ အတိုင္းအတာနဲ႔ ဝင္ပါသင့္တယ္လို႔ ေျပာမိခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံေရးမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကသာ အနိုင္က်င့္ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း ဖိႏွိပ္ေစာ္ကားခံရမယ္ဆိုတာကို သိသိႀကီးနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနၾကတာပါ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဘုန္းႀကီးေတြမို႔လို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္အစိုးရက ခြင့္လႊတ္သည္းခံၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံေနတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ၁၉၉ဝ နဲ႔ ၂ဝဝ၇ သံဃာ့အေရးအခင္းေတြက သက္ေသရွိေနပါတယ္။ ဒီထက့္အရင့္အရင္ ကတည္းက သံဃာေတာ္ေတြကို ဖိႏွိပ္ေစာ္ကားခဲ့လို႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြနဲ႔ ျပင္ပေလာကေတြမွာ နာမည္ပ်က္ ဘဝေတြပ်က္ၿပီး အသက္ေပးဆပ္သြားခဲ့ရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ သမိုင္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့တာကို မသိတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မ်က္ကြယ္ျပဳတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးမထားတဲ့ သေဘာနဲ႔ လက္ရွိ သံဃာေတာ္ေတြကို ဘာသာေရးနဲ႔ နိုင္ငံေရး မပတ္သက္သင့္ဘူးလို႔ေတာ့ အခ်ိန္မတန္ေသးဘဲနဲ႔ ေျပာဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ခဏခဏ ၾကားေနရတာေတာ့ အေတြးအေခၚေတြ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ အာဏာရလာခဲ့ရင္လည္း ဘယ္ဘုန္းႀကီးမွ အစိုးရအဖြဲ႕ထဲ ဝင္ပါၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ တာဝန္တက္ယူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဘုုန္းႀကီးေတြ အားလံုးလိုလို ပင္ကိုယ္က ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရွိမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဒီလိုဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြက အစိုးရကို အံတုရင္ဆိုင္ေနၾကေပမယ့္ တျခားဘာသာဝင္ နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ပါဝင္ခဲ့ဖူးလို႔လဲ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးမွာ အတိုက္အခံအျဖစ္ သူတို႔ဘာသာဝင္ေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္တာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား သိမိၾကားမိတာ ရွိလို႔လဲ။ တျခားဘာသာဝင္ နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ နိုင္ငံေရးကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ဘာသာေရး စည္းရံုးေရးပဲ အဓိကလုပ္ၾကတာပါ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကို သူတို႔ဘာသာထဲ ကူးေျပာင္း ဝင္ေရာက္လာေအာင္ တရားေတြေဟာ၊ စည္းရံုးေရးေတြဆင္း၊ သာသနာေတြျပဳရင္းနဲ႔ပဲ သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာေရး အက်ိဳးစီးပြါးအတြက္ပဲ အာရံုစိုက္ေနၾကတာပါ။ ျမန္မာနိုင္ငံ တကယ္တမ္း တိုးတက္ခ်မ္းသာ လာမယ္ဆိုရင္တာ့ အလြယ္တကူ ဝင္ၿပီး ခံစား စံစားဖို႔ အတြက္ သူတို႔ေတြ အဆင္သင့္ရွိေနမယ္ ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာ မရွိပါဘူး။ ေသခ်ာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကသာ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အျမင္ေတြေစာင္း၊ စကားေတြမ်ား၊ ရန္ေတြျဖစ္၊ အကြဲအၿပဲေတြနဲ႔ ပလူပ်ံၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ပ်က္စီးေနတာဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ အမွားေတြထဲက အမွားတခုလို႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။
ေရႊညဝါဆရာေတာ္ရဲ႕ အခုအေရးကိစၥမွာ ဆရာေတာ္တပါးတည္း ထိခိုက္နစ္နာမွာ မဟုတ္ဘဲ ဆရာေတာ္ကို အမီျပဳေနတဲ့ စာေပသင္ၾကားတာနဲ႔ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ လူပရိသတ္ ရာေထာင္ေက်ာ္ကိုပါ တပါတည္း ဆံုးရႈံးနစ္နာမႈေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အဆိုးအေကာင္း အေရးကိစၥကို က်ေနာ္တို႔ ဂရုစိုက္ေနရသလို လက္ရွိ အခက္အခဲနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ရဲ႕ အေရးကိစၥကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ တတ္နိုင္သေလာက္ ဝိုင္းဝန္းကူညီပံ့ပိုးရမွာပါပဲ။ ေခတ္သစ္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္တပါး ေပၚထြန္းလာတာပါ။ ေရႊညဝါဆရာေတာ္ကို မေကာင္းျမင္မယ္ဆိုရင္ မင္းတုန္းမင္းေခတ္က ထင္ရွားခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ ရွင္ဘုရင္နဲ႔ လြဲမွားေနတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္တခ်ိဳ႕ကို ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ပက္ပက္စက္စက္ ေဝဖန္ရႈံ႕ခ်ရင္း နာမည္ႀကီး ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ကို သတိရေစခ်င္ပါတယ္။
(ဗုဒၶံသရဏံ ဂစာၦမိပါ)
ေနမိုး
(အေျခအေနအရ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ဘာသာေတြအေၾကာင္း ထည့္ေရးမိတာ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ ဘာသာေရး ခြဲျခားတာ မဟုတ္ပါဘူး။)
